از آغاز کار خود، He Man با اثر رابرت ای.هاواراد یعنی کونان بربر مقایسه می شد. اقتباس از کونان برای کودکان قطعا جز لیست برنامه های شرکت متل (خالق He Man) نبود اما خط تولید اسباب بازی هایشان آنقدر شبیه بود که در برهه ای باعث شکایت مالکان حقوق کونان شد. نبردی که در نهایت صاحبان هی-من برنده آن می شوند.
بچه های متولد شده در دهه 80 میلادی می دانند که چقدر خریدن اکشن فیگور هی-من (He Man) هیجان انگیز است. این اکشن فیگور حدود پنج و نیم اینچ ارتفاع داشت و شامل لوازم جانبی جالب و مینی کمیک هایی که روایتگر ماجراجویی های کامل این قهرمان اسطوره‌ای می شد. در آن زمان، داستان یک بعدی و شخصیت پردازی در آن ناچیز بود و هنوز جزییات داستانی به این شخصیت اصافه نشده بود؛ با این حال سازنده این فیگورها کم کم به تغییر و بهبود داستان های زمینه شخصیت ها پرداخت و در نتیجه چند سال بعد که He Man به تلویزیون راه یافت نسلی از بچه های مدرسه ای اسیر این دنیای ناشناخته و جدید پر از شخصیت های رنگارنگ و خلاقیت سرشار شدند.
اکنون که نتفلیکس اعلام کرده قصد دارد He-Man را بار دیگر به تلویزیون بیاورد و از آنسو روند ساخت لایو اکشن این فرنچایز نیز کلید خورده، همراه ما قدم در این دنیایی که همزمان پر از چیزهای آشنا و ناآشنا برایتان است بگذارید و در ادامه 11 موردی که باید درباره He Man بدانید را مطالعه کنید:
چهارچوب های کمیسیون ارتباطات فدرال یا به طور مختصر FCC در دهه ی 80 میلادی درباره ی خط قرمزهای تلویزیون کاملا مشخص بود. با وجود سخت گیری ها، آمریکا هیچوقت شخصیت اسکلتور که دشمن هی-من در داستان است را سانسور نکرد.
اما برخی گزارش ها حاکی از آن است که در فرانسه چنین اتفاقی رخ داده است. هرچند که نمی توان به طور دقیق تایید کرد که فرانسه واقعا شخصیت اسکلتور را ممنوع کرد یا محدودیت های شدیدی روی آن اعمال کرد. هیچ مجموعه ای پیش از هی-من که مستقیما رنج سنی کودکان را هدف قرار بگیرد تا آن زمان ساخته نشده بود. سری جی. آی. جو بعدا در پی موفقیت چشمگیر He Man ساخته و پخش می شود و پس از آن کارتون های بسیار دیگری با این هدف ساخته می شوند.
در آن زمان حساسیت ها روی محتویات این مجموعه آنقدر بالا بود که اگر دقت کنید می بینید که هی- من هرگز دست روی موجود زنده دیگری بلند نمی کند. با در نظر گرفتن استانداردهای بالای سانسور در آن زمان اصلا غیرقابل باور نیست که شایعات درباره اسکلتور نیز صحت داشته باشد. سوالی که اینجا پیش می آید این است که اعمال محدودیت یا ممنوعیت روی شخصیتی که تقریبا 130 اپیزود را به خود اختصاص داده چطور ممکن است؟
لیندا گری صدای انعطاف پذیر خود را به سه شخصیت زن در این مجموعه بخشیده بود. آن شخصیت ها تیلا،اویلین و جادوگر بودند.
گری همچنین بر روی صدای شخصیت هایی مانند ملکه مارلنا، مادر شاهزاده آدام، وخواهرش شاهدخت آدورا نیز کار کرده بود. او به قدری برای شخصیت هایش ارزش قائل بود که تشخیص آن که این شخصیت ها که اکثر اوقات همگی با هم در یک اپیزود ظاهر می شدند توسط یک فرد صداگذاری شده است بسیار دشوار بود. اکثر اوقات گری صداپیشگی شخصیت های کارتون ها و بازی های ویدیویی را برعهده می گرفت. مهم ترین حضور او در فیلم های سینمایی متعلق به فیلم ترسناک کروزینگ با حضور آل پاچینو است.
متاسفانه گری در سن پنجاه سالگی پس از آن که مشخص شد به سرطان مبتلاست، در گذشت.
بیشتر هواداران He Man که وقتی اولین اپیزود بیرون آمد کودکانی بیش نبودند و دو فصل داشتن آن برایشان باورکردنی نیست. اگر به نظر می رسد که این مجموعه خیلی بیشتر از دوفصل بوده به خاطر آن است که He Man روزانه پخش می شد در نتیجه یک فصل معادل سه فصل با قسمت های نیم ساعته ی هفتگی حساب می شد(65 اپیزود به جای 22 )
هرچند که سازندگان مجموعه در بسیاری از جاها برای پرکردن فواصل قسمت ها از انیمیشن های تکراری استفاده کردند این موضوع چیزی از ارزش های آن کم نمی کند. اپیزودهای He Man باید جلوتر از برنامه پخش آن ساخته می شد بنابراین نویسندگان، طراحان و ویراستاران باید با سرعت هرچه تمامتر مسئولیت های خود را انجام می دادند تا مشکلی در پخش روزانه پیش نیاید.
پیدا کردن تئوری هایی درباره ی این کهHe Man تنها برنامه ای ویدیویی شیطانی بوده در سطح اینترنت کار چندان دشواری نیست. برای کسانی که عجیب نیستند توضیح دادن این مورد بسیار دشوار است اما تعدادی از نظریه پردازان بر این باورند که هی-من و اسکلتور هر دو نمادهایی از شیطانند که همزمان با نبرد با یکدیگر، هر دو برای دارک مستر می جنگند. یکی از این سایت ها به روی زره ی هی-من مانور می دهد و به نمادهایی شبیه پاپ و هیتلر بر روی زره به عنوان مدرک اشاره می کند و ادعا دارد که فیلمیشن به صورت نیمه خودآگاه قصد شست و شوی کامل مسیح از اذهان کودکان را داشته است.
در حالی که بسیاری از مردم –مذهبی یا غیر مذهبی- به He Man به چشم یک مجموعه ماجراجویی برای کودکان نگاه می کنند تعدادی از والدین هم وجود دارند که آن را به بدی فیلم های بزرگسالان می دانند.
بیشتر صداپیشگانی که بر روی He Man کار می کردند مسئولیت صداگذاری چندین نقش را برعهده داشتند. هیچکس این موضوع را بهتر از آلن اپنهایمر نمی داند. او صداگذاری چندین شخصیت را برعهده داشت و عمدتا باید این کار را در یک اپیزود انجام می داد. اما او بیشتر با خنده ی شیطانی اسکلتور شناخته می شود.
اسکلتور یکی از بهترین صداگذاری ها را در تاریخ کارتون دارد. جای تاسف دارد که بینندگان نتوانستند از حضور او بیشتر بهره ببرند. اما در مجموعه انیمیشن فلش گوردون در سال 1979 که بعدا نام آن به ماجراجویی هایی جدید فلش گوردون تغییر کرد اپنهایمر در دو فصل 16 قسمتی به شخصیت مینگ بی رحم که تنها در ظاهر با اسکلتور متفاوت است جان بخشیده است. مینگ و اسکلتور یک خنده دارند، جوک های بدشان در یک طیف است و هر دو صدای جیغ مانند تو دماغی دارند. آیا خواهان اسکلتور بیشتر هستید؟پس به دنبال مینگ بروید.
شخصیت های جدید هی-من در فرم اکشن فیگور مانند طلا برای جویندگان جوان آن ها بودند. مهم نبود که شخصیتی تا به حال در داستان دیده نشده است. در حقیقت این موضوع حتی باعث ایجاد هیجان و شور بیشتر می شد. در نتیجه این هیجانات بسیاری از شخصیت هایی که حضور کمرنگی داشتند بیشتر دیده شده و در یادها ماندند.
من-ای-فیسز در کل 130 اپیزود تنها دوبار حضور پیدا می کند و یک حضور کوتاه در قسمت کریسمس هی-من/شی-را دارد. فیستو در فصل دوم به مجموعه ملحق می شود و تنها در دو قسمت حضور پررنگ دارد. به جز دو مورد دیگر او تقریبا جز دکوراسیون زمینه حساب می شود. دشمن اصلی او جیتسو تنها در یک قسمت دیده می شود. کلمپ چمپ و استینکور حتی یکبار هم در 65 قسمت دیده نمی شوند.
در سال 2013، دی سی به نبرد با He Man رفت. مشارکتی جدید و تازه بود تا زمانی که متوجه می شویم سوپرمن باعث شهرت اولیه ی هی-من در سال 1982 شده است. با عنوان کمیک های دی سی ارائه می دهند، داستان از این قرار بود که مرد پولادین که توسط اسکلتور کنترل می شود به مقابله با هی-من می رود.
موضوعی که خیلی این رویارویی را جالب تر می کند ترس واقعی سوپرمن از ازدست دادن جانش است. کسی که می تواند یک لوکوموتیو را از حرکت باز دارد نگران جان خود در مقابل هی-من است. هیچ چیزی بهتر از این برای یک شخصیت جوان و تازه کار نیست و هیچکس به اندازه اسکلتور پس از آن که سوپرمن را به عروسک خیمه شب بازی خود بدل کرد، حق باد به گلو انداختن ندارد.
البته باید گفت که این نبرد برنده دقیقی ندارد اما می‌توان ادعا کرد که اسکلتور بازنده ی آن است.
مینی کمیک های هی-من روش خوبی برای آماده کردن مشتریان جوان برای خط تولید جدید و هیجان زده کردن آن ها برای ماجراجویی های پیش رو بود. داستان ها تقریبا مشخص بود و این موضوع خصوصا زمانی هایی بیشتر به چشم می آمد که خطوط داستانی و انعطاف پذیری شخصیت ها کاملا حس می شد و اکشن فیگور ها به شخصیت کارتونی خود هرچه بیشتر نزدیک می شدند.
تجدید میثاق کردن با این مینی کمیک ها و به یادآوردن وقایع رخ داده در آن ها زمان زیادی می برد. اما به لطف دارک هورس که درسال 2015 تمامی مینی کمیک ها را جمع آوری کرد و آن ها رادر قالب یک شماره ی هزار و دویست و سی و دو صفحه ای گردآوری کرد دیگر مشکل کمبود زمان وجود ندارد. از شماره ی چهارم و پنجم می توانید شکل گیری قالب سنتی کمیک بوکی را در صفحات داستان مشاهده کنید.
متل و جت لگ (سازندگان این سری) برای زنده کردن مجدد He Man که ماجراجویی های جدید هی-من نام گرفت، دست به دست یکدیگر دادند. این مجموعه پس از اتمام مجموعه اصلی و اسپین آف مشهور آن شی-را:شاهدخت قدرت ساخته شد. این مجموعه از همه لحاظ جدید به نظر می رسید و تنها شخصیت های مجموعه اصلی که در آن حاضرند هی-من و اسکلتور هستند.
اما هرچقدر که به داستان بیشتر دقت می کنیم متوجه می شویم که متل هرگز قصد رها کردن داستان اصلی را نداشته است. همه چیزهایی که درHe Man بود در اینجا هم وجود دارد ولی در عوض به جای داشتن شخصیتی کونان مانند در یک قلمروی جادویی که یادآور قرون وسطی ست شما هی-من را به عنوان محافظ جهان می بینید. این تغییر در انتها منجر به ساخت مجموعه ای جدید شد که تنها نقطه مشترکش با مجموعه اصلی، هی-من و اسکلتور بود.
اما حتی این دو نفر هم مشابه داستان اصلی نیستند. هی-من و دشمن اصلی اش اسکلتور ظاهر متفاوتی دارند و صداپیشگان حتی برای نزدیک تر شدن به صداپیشگان اریجینال این شخصیت ها حتی تلاش هم نمی کنند.
یکی از اشتباهات بزرگ متل آن بود که خیلی سریع از ریبوت سال 2002 مجموعه قطع امید کرد. مجموعه، داستان فوق العاده ای داشت و از صداپیشگان حرفه ای و انیمیشن عالی بهره می برد اما متاسفانه با وجود بهتر بودن از هر لحاظ نسبت به مجموعه های پیش از خود تنها 39 اپیزود به درازا انجامید . هرچند چهلمین اپیزود وجود دارد و احتمالا بسیاری از هوادارن هی-من آن را تا به حال ندیده اند که این مسئله دلیل قانع کننده ای دارد. قسمت چهلم هیچ وقت به قالب انیمیشن در نیامد. اما وقتی دی وی دی آن منتشر شد، میل کریک تعدادی از طراحی های متعلق به قسمت چهلم را کنار هم قرار داد و آن ها را به صورت یک کمیک کامل به فرمت پی دی اف در پک دی وی دی عرضه کرد.
موضوعی که بیشتر از همه مایه تاسف دارد این است که کمپانی تهیه کننده ی مجموعه، مایک یانگ، برنامه داشت شخصیت های جزئی و متنوع را در اپیزودهای بعدی خود توسعه دهد. در اصل کلمپ چمپ تنها شخصیت سیاهپوست خط تولید عروسک ها قرار بود به عنوان یکی از شخصیت های اصلی He Man به مجموعه بازگردد و جای «من ات آرمز» که توسط مردمان ماری به اسارت گرفته شده را بگیرد.
تا به اینجا صحبت زیاد درباره شیرا نشده است اما این شخصیت برای مدت کوتاهی به اندازه هی-من شهرت داشت. وی حتی یک مجموعه دو فصلی و 93 قسمتی را به خود اختصاص داده است. مجموعه اختصاصی شیرا در دسامبر 987 به پایان رسید در حالی که برادرش هی-من تصور می شد که خودش را به خاطر نسخه فاجعه بارلایواکشنی که توسط کنون فیلمز ساخته شده بود به آرامی با میگساری به ورطه مرگ سوق می دهد.
فیلم 1987 تمام المنت هایی که هواداران He Man را به خود جلب کرده بود رها کرد –به جز اسکلتور- و در عوض به فیلمنامه ای هالیوودی توسط کسی که ظاهرا حتی یک قسمت از کارتون را هم ندیده است اتکا کرد. بدتر از آن این فیلم فاجعه بار نزدیک بود دنباله ای هم برایش ساخته شود.
تنها حضور لایو اکشن شیرا تا به امروز هم تنها به حضور او در مجموعه ویدیوهای Funny or Die محدود می شود که شخصیت او توسط کایلی مینوگ بازی شده بود.
منبع: اسکرین رنت
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها