طی چند هزار سال تاریخ مدون و غیر مدون کشور ما هرگز سخنی از مردم به معنی واقعی آن یا حقوق و آزادی شهروندان در میان نبوده است. در جامعه سنتی ایران مردم همواره به نام رعایا و سربازان نامیده شده اند؛ سرباز ها برای تحقق هوس ها و خودکامگی های اربابان قدرت و رعایا برای تولید آذوقه و ابزار جنگی برای سربازان و بس.