درباره مؤلف:

عباس بن محمد رضا قمی (۱۲۹۴-۱۳۵۹ق) مشهور به شیخ عباس قمی و معروف به محدث قمی از علمای شیعه در قرن چهاردهم قمری در زمینه حدیث، تاریخ، وعظ و خطابه است. وی صاحب تألیفات بسیاری در حوزه‌های مختلف است که معروف‌ترین آن‌ها مفاتیح الجنان، سفینة البحار و منتهی الآمال است. محدث قمی در سال ۱۳۵۹ق در نجف درگذشت و در حرم علی بن ابیطالب(ع) دفن گردید.



انگیزه نگارش:

شیخ عباس خود در علت تالیف این کتاب می‌گوید:

من پیوسته درصدد بودم تا کتابی مختصر در مقتل سرورمان امام حسین(ع) گرد آورم، و آنچه مورد اعتمادم است و از ثقات به من رسیده و سندم از روایات روات به آن متصل می‌گردد، در سلک نظم کشم. ولی پیوسته موانع و مشاغل از رسیدنم به این مقصود مانع می‌شد، تا اینکه مشرف به زیارت امام رضا(ع) و در روضه شریفه آن حضرت دست به دعا برداشتم تا خداوند عالم مرا موفق بدارد و به آرزویم نائل گردم، زیرا رسیدن به آن منتهای آمال و آرزویم بود.



علت نامگذاری:

نام این کتاب برگرفته از حدیث امام صادق(ع) است که فرمود: «نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همّه لنا عبادة و کتمان سرّنا جهاد فی سبیل الله»[۱] (ترجمه: نَفَس کسی که به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود تسبیح است، اندوه بر ما عبادت است و کتمان و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.) امام صادق(ع) سپس فرمود: واجب است که این حدیث با طلا نوشته شود.

چون کتاب محدث قمی یادآور مصیبت‌های اهل بیت است، این نام را برای کتابش برگزیده است.



محتوای کتاب:

این کتاب از پنج باب و یک خاتمه تشکیل شده است:

باب اول: از دو فصل تشکیل شده است؛ فصل اول در مورد مناقب امام حسین(ع) و به ترتیب درباره شجاعت، علم، فصاحت، زهد، تواضع و عبادت امام، و در فصل دوم ثواب گریستن در عزای امام حسین و لعن قاتلان وی.

باب دوم: آنچه برای امام حسین(ع) بعد از بیعت کردن مردم با یزید بن معاویه تا شهادت آن حضرت روی داده است؛ این باب مفصل‌ترین باب کتاب و در ۲۰ فصل تنظیم شده است؛ در این باب از کشته‌شدن رشید هجری، حجر بن عدی، عمرو بن حمق خزاعی پیش از واقعه کربلا سخن رفته است.

باب سوم: وقایع بعد از شهادت امام حسین(ع)، برادران، فرزندان و یارانش طی چند فصل.

باب چهارم: آنچه بعد از شهادت امام اتقاق افتاد از قبیل گریستن آسمان، ناله فرشتگان و گریستن جنیان.

باب پنجم: درباره فرزندان و و زنان امام و فضلیت زیارت ایشان، و ستم حاکمان ظالم در تخریب بارگاه حسینی.

در خاتمه کتاب نیز به قیام توابین و قیام مختار پرداخته است.



منابع کتاب:

قبل از تالیف نفس المهموم، مأخذ و مرجع سخنرانان در نقل وقایع جریان کربلا، جلد ده بحارالانوار، مثیر الاحزان اثر ابن نما حلی، مهیج الاحزان نوشته سید عبدالله شبر، لهوف تألیف ابن طاووس، مقتل ابو مخنف و غیره بود. به نظر علی دوانی هیچکدام از این کتاب‌ها عطش طالبان آن حوادث را فرونمی‌نشاند و جامع و کافی نبود.[۲] بدین جهت محدث قمی آنچه از مجموع منابع معتبر آنچه را در طول عمر خود تا آن‌زمان صحیح و معتبر می‌دانست گردآوری کرد.[۳]

شیخ عباس در تالیف این کتاب از منابع زیر استفاده نموده است:

• ارشاد، تالیف شیخ مفید

• المهلوف علی قتلی الطفوف نوشته سید بن طاووس این کتاب معروف به لهوف است.

• تاریخ کامل نوشته ابن اثیر جرزی

• تاریخ طبری نوشته محمد بن جریر طبری

• مقاتل الطالبین نوشته ابوالفرج اصفهانی

• مروج الذهب و معادن الجوهر نوشته علی بن حسین مسعودی

• تذکرة الخواص نوشته سبط بن جوزی

• مطالب السئول فی مناقب آل الرسول نوشته محمد بن طلحه شافعی

• الفصول المهمه فی معرفه الائمه نوشته ابن صباغ مالکی

• کشف الغُمَّه نوشته علی بن عیسی اربلی

• العِقد الفَرید نوشته احمد بن محمد قرطبی مالکی

• الاحتجاج نوشته احمد بن علی طبرسی

• مناقب ابن شهر آشوب

• روضة الواعظین نوشته فتال نیشابوری

• مُثیر الاحزان نوشته ابن نما حلی

• روضة الصفا نوشته خاوندشاه