دانش، دارايي واقعي سازمان‎هايي است كه براي حضوري موفق در عرصه پر رقابت جهاني و يکپارچگي سيستم‎ها، ارزش‎ها و منابع سازماني خود تلاش مي‎­کنند. مديريت دانش با ابزارهاي فني و ارزش‎هاي انساني چندگانه سر و كار دارد، لذا مي‌تواند نشان دهد كه چگونه سازمان‎هاي هوشمند و يادگيرنده مي‌توانند فرآيندهاي خود را با استفاده از يك رهيافت «دانش‌مدار» مجدداً طراحي نمايند.

مديريت دانش به عنوان يك متدولوژي براي توليد و حفظ و بهره‌برداري از تمام امكانات، مجموعه عظيمي از دانش مي‎باشد كه هر سازماني در فعاليت‎هاي روزانه خود از آنها سود مي‌جويد. ديدگاه ديگري وجود دارد كه مديريت دانش را به عنوان مجموعه‌اي از فرآيندها توصيف مي‌كند كه از توليد و توزيع و بهره‌برداري از دانش بين عوامل مرتبط هوشمند و ابزارهاي تكنيكي چون، تكنولوژي اطلاعات و سيستم‎هاي پشتيبان از تصميم‌گيري، حمايت مي‌نمايد.