چکیده مقاله:
امروزه از چالش های حیات شهری، وجود ناهنجاری های اجتماعی و رفتارهای خشونت آمیز شهروندان است. فرض بر آن است که به مقیاس امکان برخورداری از رفاه مادی و نیز رشد کالبدی و شبکه ای که در شهرها فراهم می گردد، آسایش و امنیت بیشتر تحقق یابد. اما شواهد موجود از فرآیند توسعه ی معکوس حکایت دارد و مقداری از این کنش های پرمخاطره و ناامنی شهری ناشی از شرایط کالبدی- مکانی و طراحی شهری است. تهدیدهای ناشی از دریافت و احساس ناامنی به وسیله اقشار مختلف اجتماعی به خصوص زنان، کودکان و سالمندان، در بسیاری از فضاهای شهری کشور ما امری انکارناپذیر است. محققان عرصه جرم شناسی و مطالعات شهری به این نتیجه رسیده اند که با تاثیر گذاردن بر محیط فیزیکی و موقعیت بزهکار و بزه دیده، با هدف دشوار یا سلب نمودن امکان وقوع جرم و کاستن از جاذبه ها ی محیطی بزهکاری می توان از آمار جرایم کاست. به طور کلی هر فضای شهری گاه می تواند از نظر عملکردی و کالبد ی نقشی متفاوت داشته باشد. مسیله این است که بعضی از فضاهای شهری به دلیل شرایط کالبدی خاص یا ویژگی های عملکردی در آن فضا، می توانند از عوامل زمینه ساز جرایم شهری باشند. درصورتی که از آن عملکردها شناخت پیدا کنیم، می توانیم با برنامه ریزی درست فضای شهری این نوع از جرایم را کاهش داده یا از بین ببریم و در ایجاد شرایط مطلوب موثر باشیم .