چکیده:
در اين پژوهش رابطه ساختار مالكيت و كيفيت سود گزارش شده توسط شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار مورد بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق از متغيرهاي مالكيت سرمايه گذاران نهادي، تمركز مالكيت و مالكيت مديران به عنوان متغيرهاي نمايانگر ساختار مالکيت استفاده شده است. از آنجا که کيفيت سود، مفهومي چند بعدي است براي ارزيابي كيفيت سود در اين پژوهش از ويژگيهاي کيفي اطلاعات حسابداري مطابق با مفاهيم نظري استانداردهاي حسابداري ايران استفاده شده است تا تعريف گسترده تري از کيفيت سود ارايه شود. آزمون فرضيه هاي پژوهش به كمك تجزيه و تحليل رگرسيون چند متغيره در دوره زماني 1380 تا 1386 انجام شده است.
نتايج اين پژوهش نشان مي دهد که با افزايش نسبت مالکيت سرمايه گذاران نهادي، کيفيت سود بهبود مي يابد؛ به بياني ديگر، وجود سرمايه گذاران نهادي در ساختار مالکيت شرکتها باعث ارايه اطلاعات صادقانه، مربوط تر (داراي ارزش پيش بيني کنندگي بيشتر)، بيطرفانه و بموقع مي شود و از طرفي تمرکز مالکيت سرمايه گذاران نهادي باعث کاهش کيفيت سود مي شود.