کتاب اهل هوا به نوشته غلامحسین ساعدی است .این اثر به دست امیرکبیر به چاپ رسید و چاپ اولیه ی اثر در زمان دهه پنجاه می باشد. کتاب اهل هوا در دو قسمت مهم و اساسی به وجود آمده است. که قسمت اول برگرفته از یادداشتهای دور و اطراف ساحلنشینان جنوب ایران منطقه ای به اسم میناب و روستا و دهکدهایی در میان بندر لنگه و بوشهر و جزیره ی باب هرمز و قسمت دوم درمورد نوع بادهایی می باشد که اهل هوا با آن درگیر بودنه اند.اشخاص ساحل‌نشین‌ جنوب‌ ایران روح ها و جنها را به‌ شکل باد می دانند و اعتقاد دارند که‌ هر بادی‌ همرا خویش جنى‌ داشته که‌ با آن‌ به‌ داخل جسم‌ انسانها مى‌رود و آنها را تسخیر و جادو می کنند . این ها جن‌ بادهای‌ پر خطر و موذی‌ و هولناک را مضراتى اسم داده اند. به‌ اعتقاد اهالی هوا فرد تسخیر شده باد یا بادزده‌ اختیارات خویش را از دست داده و به‌ مریضی دیوباد یا همان دیوانگی و شیدایی دچار شده و به‌ طور ترکیبی در آمده است. اهل‌ هوا این‌ مریضان را هوایی و طوفانهای سوار شده بر مرکب‌ یا مریض را در زبان‌ سواحلى‌ په‌ په‌ و در عربى‌ هُبوب‌ نام داده اند.