دوران ایران باستان دوران تشکیل دولت ماد تا پایان حکومت ساسانیان و حمله اعراب به ایران است. پیش از مهاجرت آریایی‌ها به فلات ایران، اقوامی با تمدن‌های متفاوت در ایران می‌زیستند. سرزمین کنونی ایران بخشی بزرگی از یک واحد جغرافیایی بنام فلات ایران است، این واحد طبیعی با تنوع اقلیمی و زیستی خود دارای ویژگیهای بارزی است که در نتیجه آن وحدت فرهنگی ایران را سبب شده‌است، بی شک تمدن بشری مرهون نبوغ و خلاقیت مردمانی بوده‌است که سالیان دراز در این سرزمین زندگی کرده‌اند و در تعامل با جغرافیا و نظام طبیعی حاکم بر آن و در جریان روزگار، تاریخ فرهنگی وتمدن خود را آفریده‌اند.


سرزمینی که در تاریخ جهان نام ایران زمین به خود گرفت از زمانهای بسیار دوری مسکن جماعات متعدد و قبایل بیشماری از قوم بزرگ آریا بود که در سراسر این زمین پهناور پراکنده بودند . این سرزمین از تاجیکستانِ کنونی شروع م یشد، زمینهای میانِ دو رودِ بزرگ آمودریا و سیردریا (که اکنون در ازبکستان و ترکمنستان واقع اند ) را دربر می گرفت ، بخش اعظم سرزمین افغانستانِ کنونی را شامل می شد ، بلوچستان بزرگ (که اکنون بخش اعظمِ آن در پاکستان است ) را شامل می شد ، ایران کنونی را در می نوردید ، در شمال شامل سرزمینهای دوسوی شرقی و غربیِ دریای مازندران می شد و به کوههای قفقاز می رسید و همینطور گسترده تر می شد.

کتاب تاریخ ایران باستان نوشته م موله است که در جوانی و بدون آنکه وقت داشته باشد در این کتاب تصحیحی داشته باشد در سن 38 سالگی درگذشت.