تحقيق حاضر در مورد يك گروه نمونه 368 نفري از دانش آموزان مقاطع و رشته هاي تحصيلي در شهر تهران انجام گرفت كه به روش تصادفي انتخاب شده بودند. داده هاي تحقيق با اجراي پرسشنامه خود- تنظيمي و نگرش سنج در مورد دانش آموزان گروه نمونه جمع آوري شد. پس از تجزيه و تحليل داده ها نتايج زير به دست آمد:
1- پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دختر در همه سطوح و مقاطع تحصيلي بالاتر از پسران است.
2- انگيزه دروني و نگرش دانش آموزان دختر و پسر نسبت به مسايل تحصيلي در همه سطوح و رشته هاي تحصيلي از حد متوسط پايين تر است.
3- انگيزه بيروني در دانش آموزان رشته رياضي و مقطع پيش دانشگاهي در حد متوسط، اما در ساير رشته ها و مقاطع تحصيلي پايين تر از متوسط است.
4- تجزيه و تحليلي داده ها نشان داد كه روي هم رفته، 12 درصد واريانس پيشرفت تحصيلي به كمك دو عامل انگيزه دروني و نگرش نسبت به تحصيل تبيين مي شود. در اين ميان، سهم انگيزه دروني بيشتر از نگرش است و انگيزه بيروني در تبيين واريانس پيشرفت تحصيلي سهم معني داري ايفا نمي كند.
5- اكثريت دانش آموزان نسبت به درس زبان و ادبيات فارسي اظهار علاقه مندي، نسبت به دروس رياضيات، علوم و علوم اجتماعي اظهار بي علاقگي و نسبت به دروس زبان انگليسي، علوم ديني و هنر اظهار بي تفاوتي كرده اند.
6- كمتر از 50 درصد دانش آموزان نسبت به محتواي برنامه هاي درسي ابراز علاقه مندي كردند. اكثر دانش آموزان مناسب بودن روش تدريس معلمان و روابط مطلوب بين معلم و شاگرد را مورد تاييد قرار داده اند.