قراره در این مقاله چی بدونیم:
شخصیت هر فردی از کودکی پایه‌ریزی می‌شه و یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در این فرایند، نقش مادر هست. اگرچه خانواده در کل نقش مهمی در رشد کودک داره اما کودک بیشترین زمان رو با مادرش سپری می‌کنه و مهم‌ترین الگوی رفتاری کودک، مادر هست. از تعاملات روزمره گرفته تا نحوه‌ی پاسخ به نیازهای عاطفی کودک، مادران نقش محوری در شکل‌گیری هویت، اعتماد به نفس، خودشناسی و توانایی‌های اجتماعی فرزندان ایفا می‌کنن. این مقاله با استناد به نظریات علمی، به بررسی تأثیرات روان‌شناختی، رفتاری و شناختی مادر بر رشد شخصیت کودک می‌پردازه.
یکی از پایه‌های مهم در شکل‌گیری شخصیت، سبک دلبستگی است. دلبستگی ایمن (Secure Attachment) یک پیوند عاطفی پایدار و قابل اعتماد بین کودک و مراقب اصلی (اغلب مادر) هست که طی آن کودک به این باور می‌رسه که در زمان نیاز، مراقبش در دسترس، پاسخگو و حمایت‌گر است. براساس نظریه‌ی جان بالبی (John Bowlby)، دلبستگی ایمن که معمولاً از رابطه‌ی گرم و پاسخ‌گویی مادر با نوزاد شکل می‌گیره، باعث رشد حس امنیت، اعتماد و عزت نفس در کودک می‌شه.
کودکانی که دلبستگی ایمن دارند:
در مقابل، دلبستگی ناایمن که در اثر بی‌توجهی، واکنش‌های متناقض یا رفتارهای سرد مادر ایجاد می‌شه، زمینه‌ساز مشکلات شخصیتی، اضطراب و بی‌اعتمادی در بزرگسالی می‌تونه باشه.
مادر در سال‌های نخست زندگی، نقش اصلی رو در تنظیم احساسات (Emotional Regulation) ایفا می‌کنه. مادر نقش کلیدی در شکل‌گیری رشد هیجانی کودک یعنی توانایی درک، بیان و مدیریت احساسات داره. این رشد از ماه‌های اول زندگی شروع می‌شه و وابسته به سه عامل اصلی است:
بنابراین رشد هوش هیجانی کودک از دل تعامل‌های ساده اما دقیق مادرانه شکل می‌گیره و بنیان سلامت روان آینده‌ی کودک رو می‌سازه.
تعاملات روزمره مادر با کودک، نقش تعیین‌کننده‌ای در رشد زبان، هوش و مهارت های اجتماعی داره. صحبت کردن مکرر، پاسخ‌گویی به سوالات کودک، قصه‌گویی و بازی‌های مشارکتی، نه‌تنها دایره لغات کودک رو گسترش می‌ده بلکه توانایی تفکر انتقادی و حافظه کودک رو هم تقویت می‌کنن.
مادر با مدل‌سازی رفتارهای مثبت مثل همدلی، همکاری، احترام به دیگران، به کودک یاد می‌ده چطور در اجتماع ظاهر بشه. این آموزش‌ها به تدریج وارد ناخودآگاه کودک می‌شن و هسته‌ی اصلی شخصیت اجتماعی او رو شکل می‌دن.
تاب‌آوری (Resilience) یعنی توانایی کنار آمدن با چالش‌ها و بازگشت از موقعیت‌های سخت به شرایط قبلی. مادران از طریق واکنش به مشکلات و سختی‌ها در زندگی خودشون، به کودک آموزش می‌دن که زندگی همیشه آسان نیست، اما می‌شه شرایط رو به درستی مدیریت کرد. وقتی کودکی ببینه مادرش در برابر مشکلات صبر داره، دنبال راه‌حل مناسبه و ناامید نمی‌شه، یاد می‌گیره که خودش هم می‌تونه در موقعیت‌های مشابه مقاومت کنه. به این ترتیب، شخصیتی مقاوم و منعطف در کودک شکل می‌گیره. تاب‌آوری برای کودکان اهمیت زیادی داره چون به آن‌ها کمک می‌کنه تا در برابر مشکلات، استرس و ناکامی‌ها مقاوم‌تر باشن. کودکان تاب‌آور به‌طور معمول به راحتی از مشکلات عبور می‌کنن، انعطاف‌پذیرتر هستن و می‌تونن با اعتماد به نفس بیشتری زندگی کنن. حتی تاب‌آوری بهتر می‌تونه موفقیت در زندگی مشترک آینده رو بیشتر تضمین کنه.
نقش مادر در رشد شخصیت فرزندان، نقشی یگانه و بدون جایگزین است. از همان روزهای ابتدایی تولد، مادر با نوع نگاه، واکنش‌ها و ارتباطاتش، پایه‌گذار هویت و شخصیت فرزندش خواهد بود. اگر قصد داریم نسل‌هایی با سلامت روانی، اجتماعی و اخلاقی قوی‌تر داشته باشیم، باید از مادران حمایت کنیم، آموزش‌های روان‌شناسی لازم رو در اختیارشون بذاریم و مراقب سلامت روان مادران باشیم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها