بازار موسیقی همیشه پر از هیاهو است. آمد و رفت چهره‌هایی که با صدا و ظاهرشان جلوه‌گری می‌کنند، صحنه موسیقی را برای مخاطبان پرشمار جذاب و قابل پیگیری می‌کند.
چی بپوشم : بازار موسیقی همیشه پر از هیاهو است. آمد و رفت چهره‌هایی که با صدا و ظاهرشان جلوه‌گری می‌کنند، صحنه موسیقی را برای مخاطبان پرشمار جذاب و قابل پیگیری می‌کند. مقوله استایل هم در این زمینه نقش پررنگی دارد. برخی از خواننده‌ها با وام‌گرفتن از عناصر پوششی خاص، خود را بیشتر از باقی افراد بر سر زبان‌ها می‌اندازند. درمیان خوانندگان ایرانی هم از این چهره‌ها کم نداریم. در این مقاله، نگاهی به خوانندگانی خواهیم داشت که استایل‌هایی متفاوت برای خود در نظر می‌گیرند.
این روزها شاهد پدیده‌ای به نام موسیقی «از خود درآوردی» هستیم. خیلی راحت و ساده می‌توانیم، معین زد را پدر این سبک از موسیقی بازاری بدانیم. او با ترفندهای عجیب مانند ایجاد صدای پنکه و حرکات موزون از نوع نامتناسب، اشعاری ساده و بیشتر شاد را می‌خواند و مدام وایرال می‌شود. انگار این روزها، چیزی جز وایرال‌شدن مهم نیست؛ آن هم به هر قیمتی. در هر حال، معین زد از مشهورترین چهره‌های موسیقی این روزهای ایران است. از نظر استایل هم راهی مشابه با سبک خواندنش را پیش می‌گیرد. او فقط به خاص‌بودن و عجیب‌بودن علاقه دارد. دلش می‌خواهد به هر قیمتی که شده به چشم بیاید و درباره‌اش صحبت شود. پوشش او هم هیچ شاخصه خاصی ندارند. او دوست دارد که از مدلی استفاده کند که پیش‌تر دیده نشده و با غافل‌گیری مخاطبان سعی دارد که بر سرز بان‌ها بیافتد. گاهی استایل چرمی را انتخاب می‌کند و گاهی هم به سراغ شلوارهایی بنددار به سبک اروپایی‌های دهه ۵۰ میلادی می‌رود. نظرتان درباره استایل او چیست؟
وقتی صحبت از استایل‌های عجیب و غریب می‌شود، امکان ندارد که یاد ماکان بندی‌ها نیافتیم. آنها طلایه‌دار این سبک از پوشش روی صحنه‌های موسیقی ایران هستند. به نظر می‌رسد که اخیراً تب خاص‌پوشی و جنجال به پاکردن در آنها اندکی کمتر شده است. نگاهی به لباس‌هایی که تاکنون پوشیده‌اند، نشان می‌دهد که به جلب توجه علاقه زیادی دارند. البته این نیاز به توجه را با کارکردن روی آثار فاخر از نقطه‌نظر موسیقی، شعر و ترانه ارضا نمی‌کنند. در عوض، مدام به دنبال ترانه‌های وایرال‌شونده و تیپ‌هایی هستند که اصلا معلوم نیست در زمان طراحی آنها، چه در سر استایلیستشان می‌گذشته است. گاهی با لباسی شبیه به شعبده‌بازان، ماکانی‌ها را می‌بینیم و گاهی به‌سراغ الگوبرداری از خوانندگان مشهور دنیا می‌روند. آنها استایل‌هایی عجیب و غریب دارند، اما هرگز نتوانسته‌اند این میل به تمایز را به زبانی شخصی و در راستای برندینگ خود درآورند. نمره آنها از دنیای مدوفشن، نمره قبولی نیست. هست؟
لهراسبی از خوانندگان خوش‌صدای ایران است. ترک‌های هیت پرشماری از او برایمان باقی است. تیتراژخوانی‌هایش در دهه ۸۰ هنوز هم در ذهنمان باقی مانده و دوستشان داریم. لهراسبی از خوانندگانی است که به چهره و استایل خود اهمیت زیادی می‌دهد. او همکاری‌هایی هم با برندهای مطرح داشته و دارد. همین موضوع باعث شده که گاهی‌اوقات، در زمینه طراحی استایلش اغراق زیادی به خرج بدهد و به سراغ مدل‌های پرزروق و برق و بعضا عجیب برود. در سال‌های اخیر، او به پوشیدن لباس‌های لوکس و پرزروق و برق، علاقه بیشتری پیدا کرده است. در واقع، از تیپی تقریبا ساده و اسپرت به استایلی با عناصر لوکس مانند پالتوهای بلند با یقه‌های خز یا کت‌هایی با طراحی‌هایی چند تکه روی آورده است.
آرش و مسیح هم از چهره‌های پرطرفدار و مطرح سال‌های اخیر موسیقی هستند. آنها هم به پوشش‌های خاص و طراحی عجیب لباس‌ها علاقه‌مندند. این دو با هم روی صحنه ظاهر می‌شوند و از همین رو، باید به مقوله سِت‌بودن با همدیگر هم اهمیت زیادی بدهند. طراحی لباس‌های دو برادر عدل‌پرور، آنچنان که باید و شاید، خروجی‌های خوبی ندارد. مشخص است که طراح لباس‌هایشان در اجرای آنچه در سر داشته، اصولاً ضعیف عمل می‌کند. شاید طراحی برخی از لباس‌ها روی کاغذ جالب توجه باشد، اما اجرا و دوختشان احتمالاً نتیجه‌ای مشابه با طرح اصلی ندارد. لباس‌های آرش و مسیح چنین مدلی به نظر می‌رسند و دوخت و ساختار جذابی، متناسب با شخصیت و اندام‌هایشان ندارند.
بهنام بانی به واسطه فیزیک خاصی که دارد، همیشه به دنبال لباس‌هایی می‌گردد که به تناسب اندامش روی صحنه کمک کنند. متاسفانه، در بسیاری از مواقع در این زمینه موفق نبوده است. او از لباس‌هایی استفاده می‌کند که ساختاری عجیب و تزئینات فراوانی دارند. استفاده از پارچه‌های براق و برش‌های زیادی که در بیشتر لباس‌هایش استفاده می‌شوند، او را درشت‌تر نشان می‌دهند. شاید بانی باید به دنبال طراحی حرفه‌ای‌تر برای لباس‌هایش باشد.
یزدانی از معدود راکرهای ایرانی است که به استیج راه پیدا کرد. بسیاری از هم‌ردیفان شایسته او نتوانستند، کنسرت‌گذاری را تجربه کنند یا بعد از مدتی با بی‌رحمی، درهای سالن‌های اجرا به رویشان بسته شد. رضا یزدانی از چنین مهلکه‌هایی گریخته و مجوزداری همیشگی است. او آثار زیبایی دارد، اما در سال‌های اخیر با افت قابل توجهی از ترک‌های او روبه‌رو بوده‌ایم. از این‌ها که بگذریم، باید بگوییم که استایل یزدانی هم در دسته خاص‌ترین‌ها قرار می‌گیرد. او که در هر فصل و زمانی عناصری چرمی در تیپ خود استفاده می‌کند، گاهی در این زمینه پراغراق است. استفاده از کت‌هایی با دوخت رسمی و قدی بلند و برش‌های قاطعانه در ناحیه شانه باعث می‌شوند که از او شخصیتی جدی و مقتدر در ذهن‌ها شکل بگیرد. استایل او گاهی اشتباهاتی از نقطه‌نظر تناسب جنس با فصل، طرح‌های موجود در لباس‌های مختلف و… دارد. با این حال، توانسته به نوعی برند شخصی در پوشش برسد که این خوب است.
در آخر
در تمام دنیا، هنرمندان مطرح سعی می‌کنند که با در نظرگرفتن عناصر شخصی و امضایی ویژه در لباس پوشیدن، به مشهورترشدن خود کمک کنند. در ایران هم برخی از این شگردها استفاده می‌کنند و معمولا هم موفق نیستند. هنرمندی که دارای دنیایی شخصی و جهانی درونی است، با ساده‌ترین عناصر بصری در ظاهر هم به خاطر می‌ماند. مگر جان لنون چیزی جز عینکی گرد در استایلش جلب توجه می‌کرد؟ خیر، اما همان عنصر ساده همیشه ما را به یاد او می‌اندازد. درمیان افرادی که در این فهرست حضور داشتند، رعایت استایلینگ و زیبایی‌شناسی در طراحی زیاد دیده نمی‌شد. نظرتان چیست؟ به نظرتان تیپ کدام‌یک از این خواننده‌های خاص‌پوش از باقی بهتر است؟ به نظرتان کدام یک در برندینگ با پوشش خاص موفق بوده است؟
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها