آیا زندگی در پشت ابرهای اسیدی زهره جریان دارد؟

نزدیک‌ترین سیاره همسایه زمین، «زهره» که تا مدت‌ها گفته می‌شد غیرقابل سکونت است، احتمالا بیش از آنچه تا کنون تصور می‌شد حامی حیات باشد.

خبرآنلاین: نزدیک‌ترین سیاره همسایه زمین، «زهره» که تا مدت‌ها گفته می‌شد غیرقابل سکونت است، احتمالا بیش از آنچه تا کنون تصور می‌شد حامی حیات باشد.

تا مدت‌ها تصور می‌شد که زهره غیرقابل سکونت است؛ اتمسفر ضخیم دی‌اکسید کربن آن با ابرهای زرد رنگ اسید سولفوریک قوی احاطه و سطح آن چیزی شبیه کابوس است و دمای وحشتناک بالا و فشاری ۹۳ برابر بیشتر از سطح زمین دارد. اکنون، تحقیقات جدید نشان داده است که برخی از مواد تشکیل دهنده حیات می‌توانند درون آن ابرهای اسیدی وجود داشته باشد.

یک پژوهش که به تازگی انجام شده است نشان میدهد، اسیدهای آمینه که بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها و یک مولکول ضروری برای وجود حیات هستند، وقتی در معرض اسید سولفوریک غلیظ قرار می‌گیرند، می‌توانند پایدار بمانند. این به این معنی است که در آن ابرهای ضخیم اسید سولفوریک، با دمای بالا و فشار شدید سطح سیاره، زهره می‌تواند برای زندگی قابل سکونت باشد.

اسیدهای آمینه اغلب از طریق شهاب سنگ‌ها و سایر سنگ‌های کیهانی به سیاراتی مانند زمین و زهره می‌رسد. این یافته‌ها به طور قابل توجهی دامنه مولکول‌های مرتبط بیولوژیکی را که می‌توانند اجزای یک بیوشیمی مبتنی بر حلال اسید سولفوریک غلیظ باشند، گسترش می‌دهند.

در شرایطی که دما برای وجود آب مایع به صورت قطرات مناسب است، ابرها بسیار اسیدی هستند، زیرا دی اکسید گوگرد اتمسفر در آب حل شده و اسید سولفوریک می‌سازد. بنابراین دما برای زندگی مناسب است، اما اسید یک چالش است. با این حال، این پژوهش با انجام دادن آزمایش نشان می‌دهد که اسیدهای آمینه که برای زندگی ضروری هستند، می‌توانند در چنین شرایطی پایدار باشند.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که حیات می‌تواند در چندین حلال مختلف به جای آب ظاهر شود. با این حال، هر حیاتی که بتواند در برابر شرایط سخت زهره مقاومت کند، احتمالا مدت‌ها پیش تکامل یافته است، زمانی که این سیاره بیشتر شبیه سیاره ما بود.

یکی از محققان این پژوهش بر این باور است که حیات میکروبی می‌توانست برای زندگی در ابرهای امروزی زهره سازگار شده باشد، اما او بعید می‌داند که زندگی در شرایط کنونی زهره آغاز شده باشد. او می‌گوید:« اگر در ابرهای زهره حیات وجود داشته باشد، من انتظار دارم که از نسل حیاتی باشد که به روشی مشابه زندگی روی زمین آغاز شده است، در مدت‌ها قبل و شاید ۳ تا ۴ میلیارد سال پیش زمانی که شرایط روی زهره می‌توانست بسیار شبیه‌تر به زمین در دوران اولیه و با اقیانوس‌های آب مایع باشد.

بر اساس گفته این محقق، زمانی که «اثر گریز گلخانه‌ای» زهره منجر به تبخیر و سپس از دست دادن تمام آب سیاره به جز آنچه در آن ابرها است، شده است؛ به جز میکروب‌هایی که در هوا زندگی می‌کردند، حیات منقرض شده است. البته اگر حیات در این سیاره پر هرج و مرج تکامل یابد، قطعا با هر نوع حیاتی که ما روی زمین می‌شناسیم بسیار متفاوت خواهد بود.

محققان امیدوارند بتوانند به بررسی این موضوع که آیا این مسیر می‌تواند امکان تکامل حیات در سیارات دیگر را نشان دهد، بپردازند و بررسی کنند که آیا واکنش‌های شیمیایی با اسیدهای آمینه در لایه‌های ابر زهره، در فاصله ۳۰ تا ۴۰ مایلی از سطح آن، ممکن است یا خیر.