بیشتر ما از کودکی متوجه می‌شویم که یکی از افرادی که از صحبت کردن با او لذت می‌برم، خودمان هستیم! اما این رفتار بیشتر وقت‌ها تشویق نمی‌شود و کسی که با خودش حرف می‌زند تنها می‌ماند. به همین دلیل ما فکر می‌کنیم کار بدی انجام داده‌ایم. اما فایده بلند حرف زدن با خود بیش از چیزی است که فکر می‌کنیم.
اما در دوران دانشگاه متوجه شدم که افراد دیگری هم این کار را انجام می‌دهند. بعدها، وقتی استاد روانشناسی شدم، بیشتر به این رفتار توجه کردم و متوجه شدم که این کار رایج‌تر از چیزی است که فکر می‌کردم و فواید زیادی دارد.
صحبت کردن با خود با صدای بلند به افراد کمک می‌کند تا رویدادهای پیچیده را هدایت کنند و مطالب دشوار را بیاموزند.
دکتر رابرت ان. کرافت استاد بازنشسته روانشناسی شناختی در دانشگاه اوتربین در این باره می‌گوید:
گفت‌وگوهای درونی بخش بزرگی از زندگی بیداری ما را شکل می‌دهد و ما صدای درونی خود را به عنوان قالب اصلی تفکر می‌پذیریم. آنچه ممکن است تحریک‌آمیز به نظر برسد، بیرون آوردن این صدای درونی و تبدیل آن به گفتار است.
صحبت با خود هنگام انجام وظایف چندمرحله‌ای، مانند سرهم کردن یک وسیله یا دوختن یک دکمه، تمرکز را افزایش می‌دهد. برای مثال، هنگام دوختن دکمه ممکن است با خود بگویید: «سوزن را از سوراخ رد کن، مراقب انگشتت باش، حالا نخ را از جای دیگر عبور بده.» این کار به ما کمک می‌کند تا مراحل را به ترتیب انجام دهیم و از اشتباه جلوگیری کنیم.
زمانی که با یک رویداد عجیب، غیرمنتظره یا ناراحت‌کننده روبه‌رو می‌شویم، صحبت کردن با خود به ما کمک می‌کند که آن را بهتر درک و مدیریت کنیم.
مثلاً افرادی که به تنهایی سفر می‌کنند یا در محیط‌های جدیدی مثل کوه قرار می‌گیرند، اغلب با خود صحبت می‌کنند تا محیط را بهتر بشناسند، خودشان را تشویق کنند و احساس راحتی بیشتری داشته باشند.
فکر کردن با صدای بلند هنگام مطالعه، درک و لذت از یادگیری را افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان داده است که دانشجویان رشته‌هایی مانند پزشکی که هنگام مطالعه با خود صحبت می‌کنند، درک عمیق‌تری از مطالب دارند. آن‌ها همچنین از فرآیند یادگیری بیشتر لذت می‌برند.
صحبت بلند با خود عملکرد ما را در فعالیت‌های پیش رو بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، بازیکنان بسکتبال پس از مرور حرکات خود به صورت بلند، سریع‌تر و بهتر عمل می‌کنند. به طور کلی، حرف زدن با خود، انگیزه را افزایش می‌دهد. فرقی ندارد ورزشکار باشید یا موسیقی‌دان، فایده بلند حرف زدن با خود برای شما بیش از چیزی است که فکر می‌کنید.
بعد از تجربه موقعیت‌های ناخوشایند، مانند یک مکالمه ناموفق یا یک امتحان دشوار، صحبت کردن با خود به ما کمک می‌کند تا احساس پشیمانی را کاهش دهیم و کمتر خودمان را سرزنش کنیم. در واقع صدای درونی ما مانند یک تراپیست آنلاین عمل می‌کند و باعث میشود تلخ اتفاقات از سر گذشته را بهتر مدیریت کنیم.
گفت‌وگوی درونی منفی می‌تواند تأثیر مخربی داشته باشد. اما اگر این افکار منفی را با صدای بلند بیان کنیم، راحت‌تر متوجه آن‌ها می‌شویم و می‌توانیم آن‌ها را اصلاح کنیم. به این ترتیب، خودگویی مثبت را افزایش داده و از تأثیرات منفی خودگویی مخرب جلوگیری می‌کنیم.
بلند حرف زدن با خود و استفاده از ضمیر «تو» یا حتی بهتر از آن، استفاده از نام خودمان، باعث افزایش فاصله‌گیری از خود میشود. این کار توانایی ما را در مدیریت احساسات و تنظیم افکار و رفتارها بهبود می‌بخشد. وقتی از «تو» یا نام خود استفاده می‌کنیم، بهتر می‌توانیم خودی را که با آن صحبت می‌کنیم مشاهده و بر اساس این مشاهدات عمل کنیم.
به‌عنوان مثال، اگر در حال بررسی یک واکنش احساسی هستید، می‌توانید بگویید: «چرا این‌طور احساس می‌کنم؟» یا اگر نام شما علی است، بگویید: «چرا این احساس رو داری علی؟» روش دوم که شامل استفاده از نام خودتان است، باعث ایجاد فاصله از خود و درک بهتر احساسات میشود.
اگر هنگام صحبت با خود از ضمیر «من» استفاده کنیم، گوینده و شنونده‌ی درون خود را در هم می‌آمیزیم و احتمال اینکه فاصله‌گیری لازم برای هدایت خود را ایجاد کنیم، کمتر میشود. آنچه در ظاهر تغییری ظریف به نظر می‌رسد، در عمل تأثیر زیادی بر خودگویی با صدای بلند دارد.
در مطالعه‌ای که توسط «کراس» و همکارانش انجام شد، شرکت‌کنندگانی که هنگام حرف زدن با خود از نام خود یا ضمیر «تو» استفاده کردند، عملکرد بهتری در سخنرانی عمومی داشتند تا افرادی که از ضمیر «من» استفاده کرده بودند. همچنین، کسانی که از نام خود یا «تو» استفاده کردند، پس از سخنرانی کمتر دچار خودانتقادی شدند و زمان کمتری را صرف نشخوار فکری درباره‌ی کاستی‌های سخنرانی خود کردند.
صحبت با خود زمانی مؤثر است که مثبت باشد و فاصله‌گیری از خود را تقویت کند.
نتیجه‌گیری: دو خود در درون ما
وقتی با خود صحبت می‌کنیم، در واقع یک بخش از ما (گوینده) در حال صحبت با بخش دیگر (شنونده) است. این موضوع در اصطلاحاتی مانند خودکنترلی، خودانتقادی و خوداحترامی نیز دیده میشود.
پس صحبت کردن با خود با صدای بلند می‌تواند ابزاری مفید برای هدایت فعالیت‌های پیچیده، مدیریت احساسات، یادگیری بهتر، افزایش انگیزه و بهبود عملکرد باشد. اگر تا به حال از این روش استفاده نکرده‌اید، شاید وقت آن رسیده که امتحانش کنید!
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها