افسردگی یکی از رایج ترین اختلالات روانی است که با اضطراب همراه است. افسردگی می تواند خفیف و کوتاه مدت یا شدید و طولانی مدت باشد. برخی از افراد تنها یکبار تحت تأثیر افسردگی قرار می گیرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است چندین بار آن را تجربه کنند. افسردگی می تواند منجر به خودکشی شود، اما زمانی که فرد از لحاظ روحی تحت حمایت قرار بگیرد، قابل پیشگیری است.
افسردگی می تواند به عنوان واکنش به چیزی مانند سوء استفاده، خشونت در مدرسه، مرگ یکی از نزدیکان یا مشکلات خانوادگی رخ دهد. ممکن است فردی پس از استرس طولانی مدت دچار افسردگی شود.
افسردگی می تواند در کودکان و نوجوانان به صورت دوره های طولانی با ناراحتی یا تحریک پذیری ظاهر شود. این بیماری در میان کودکان بزرگتر و نوجوانان بسیار رایج است، اما اغلب ناشناخته می ماند. برخی از کودکان ممکن است بگویند که احساس «ناراحتی» یا «غمگینی» دارند. دیگران ممکن است بگویند که می خواهند به خود صدمه بزنند یا حتی خود را بکشند. کودکان و نوجوانانی که افسردگی را تجربه می کنند بیشتر در معرض خطر آسیب به خود هستند، بنابراین چنین پاسخ هایی باید همیشه جدی گرفته شود.
فقط به این دلیل که کودک غمگین به نظر می رسد، لزوماً به این معنی نیست که او افسردگی دارد. اما اگر غم و اندوه دائمی شود یا در فعالیت های اجتماعی عادی، علایق، کارهای مدرسه یا زندگی خانوادگی تداخل پیدا کند، ممکن است به این معنی باشد که آنها به حمایت یک متخصص بهداشت روان نیاز دارند. به یاد داشته باشید، فقط یک پزشک یا یک متخصص سلامت روان میتواند افسردگی را تشخیص دهد، بنابراین اگر نگران فرزندتان هستید، با پزشک خود مشاورت کنید.
اگرچه افسردگی ممکن است تنها یکبار در طول زندگی شما رخ دهد، افراد معمولاً چندین دوره دارند. در طول این دورهها، علائم بیشتر در طول روز و تقریباً هر روز رخ میدهد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
احساس غم، اشک، پوچی یا ناامیدی
برای بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی علائم معمولاً آنقدر شدید است که باعث ایجاد مشکلات زیادی در فعالیت های روزمره مانند کار، مدرسه، فعالیت های اجتماعی یا روابط با دیگران می شود. برخی از افراد ممکن است به طور کلی بدون دلیل احساس بدبختی یا ناراحتی کنند.
علائم و نشانه های رایج افسردگی در کودکان و نوجوانان مشابه بزرگسالان است، اما ممکن است تفاوت هایی نیز وجود داشته باشد. در کودکان، علائم افسردگی ممکن است شامل غمگینی، تحریک پذیری، وابستگی شدید، نگرانی و درد، امتناع از رفتن به مدرسه یا کمبود وزن باشد.
در نوجوانان، علائم ممکن است شامل غمگینی، تحریک پذیری، احساس منفی و بی ارزشی، عصبانیت، عملکرد ضعیف یا حضور ضعیف در مدرسه، احساس سوء تفاهم و حساسیت شدید، استفاده از مواد مخدر یا الکل تف
پاسخ ها