رزین های تبادل یونی و کاربردهای آن در نرم کردن آب

رزین های تبادل یونی و کاربردهای آن در نرم کردن آب

توضیحاتی برای رزین های سختی گیر؟ وقتی صحبت از رزین های تبادل یونی ( رزین سختی گیر) می شود، بسیاری از مردم فقط می دانند که این ماده ای است که به طور گسترده در فرآیند تصفیه و نرم شدن آب استفاده می شود. بنابراین خواص فیزیکی رزین های تبادل یونی، مزایا و معایب چیست؟ کاربرد و عملکرد رزین تبادل یونی هنگام نرم کردن آب چیست؟ لطفا با کاروفی ویتنام همراه باشید و از طریق مقاله زیر متوجه شوید!

رزین تبادل یونی چیست؟

رزین تبادل یونی که به عنوان رزین کاتیون یا نرم کننده آب نیز شناخته می شود. در اصل، دانه‌های رزین تبادل یونی در آب نامحلول هستند و حاوی یون‌هایی هستند که به راحتی با یون‌های دیگر در محلولی که با آن واکنش می‌دهند، مبادله می‌شوند. این فرآیند تبادل خواص فیزیکی آب را تغییر نمی دهد، اما به تصفیه آب کمک می کند.

رزین تبادل یونی یک ماده تبادل یونی مصنوعی است که از رزین پلی استایرن با گروه سولفونات که قادر به تبادل یونی مثبت و منفی است، تشکیل شده است. علاوه بر این، بسیاری از کاربردهای دیگر در جداسازی عناصر مخلوط شده در محلول گنجانده شده است.

علل و روشهای پیشگیری از آلودگی رزینی
علل آلودگی به رزین
رزین های تبادل یونی توسط ناخالصی های مضر مانند جامدات معلق، کلوئیدها، مواد آلی، میکروارگانیسم ها و فلزات سنگین و اکسیدهای حل شده در آب خام در حین استفاده نفوذ می کنند که به طور قابل توجهی عملکرد رزین را بدتر می کند. یک حالت این است که کانال های تبادل داخل رزین توسط ناخالصی های فوق مسدود شده، سطح آن پوشیده شده یا گروه های مبادله ای اشغال می شوند و در نتیجه ظرفیت تبادل رزین به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و بازسازی مشکل می شود. وضعیت دیگر این است که ناخالصی های مضر ساختار متقاطع رزین را می شکند یا گروه تبادل را تخریب می کنند، رزین آسیب می بیند، قطعات با آب از بین می روند و ظرفیت تبادل کاهش می یابد.

پیشگیری و کنترل آلودگی رزین
کنترل کیفیت آب ورودی: 1. کدورت آب: مبدل احیا کننده پایین دست ≤5mg/L، مبدل احیاکننده همرفتی ≤2mg/L؛ 2. کلر فعال باقیمانده: کلر آزاد ≤0.1mg/L؛ 3. مصرف اکسیژن شیمیایی (COD Oxygen) ) ≤1mg/L؛ 4. محتوای آهن: مبدل چند بستر ≤0.3mg/L، مبدل بستر مخلوط ≤0.1mg/L.

پس از هر 10 تا 20 سیکل کار، آلودگی رزین را بررسی کنید و در صورت مشاهده آلودگی به موقع با آن مقابله کنید.

چگونه رزین های تبادل یونی را ذخیره کنیم؟

رطوبت رزین را حفظ کنید: رزین هنگام خروج از کارخانه با آب اشباع می شود. به مهر و موم بودن و یکپارچگی بسته بندی در هنگام حمل و نقل توجه کنید تا از خشک شدن رزین در اثر از دست دادن آب جلوگیری شود. زمان نگهداری رزین نباید خیلی طولانی باشد. اگر بیش از یک سال استفاده نمی شود، بسته بندی را دست نخورده نگه دارید. بهتر است مستقیماً در ظرفی پر از محلول NaCl 10% نگهداری شود و در شرایط خوب نگهداری شود.

اجتناب از گرما یا انجماد: دمای محیط برای نگهداری رزین ترجیحاً 5 تا 20 درجه سانتیگراد است که کمتر از 0 درجه سانتیگراد نباشد تا از یخ زدن رطوبت رزین و ترکیدن رزین جلوگیری شود. در مناطق شمالی از حمل و نقل رزین در زمستان خودداری کنید. اگر رزین باید در دمای پایین حمل و نگهداری شود، رزین را می توان در آب نمک اشباع قرار داد؛ رزین را نباید در نزدیکی تجهیزات با دمای بالا یا زیر نور مستقیم خورشید قرار داد. هنگامی که دمای ذخیره سازی بیش از حد بالا باشد، به دلیل رشد سریع میکروارگانیسم ها، رزین به راحتی آلوده و کپک زده می شود. محیط با دمای بالا در دراز مدت همچنین منجر به تخریب گروه تبادل رزین شده و بر ظرفیت تبادل و عمر مفید رزین تأثیر می گذارد.

جلوگیری از آلودگی رزین: هنگامی که رزین ذخیره می شود، از تماس با ظروف آهنی، اکسیدان های قوی، روغن و حلال های آلی اجتناب کنید تا از آلودگی یا اکسید شدن و تجزیه رزین جلوگیری شود.

ذخیره سازی رزین تبادل یونی

رزین در حین نگهداری نباید آب خود را از دست بدهد، در صورتی که در آب تمیز خیسانده شود، ماهی یک بار نیاز به تعویض آب دارد. بهتر است رزین را در آب نمک 10 درصد خیس کنید تا از رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری شود.

در درجه حرارت بالا، رزین باید از کپک زدن و آگلومره شدن جلوگیری شود. رزین را می توان در محلول فرمالدئید 1 تا 1.5 درصد خیس کرد. (زمانی که رزین مجدداً استفاده می شود، حتما محلول فرمالدئید خیس شده را بشویید.)

هنگام استفاده از چندین نوع رزین باید دقت کرد که برچسب روی بسته بندی رزین سالم بماند و انواع مختلف رزین ها با هم مخلوط نشوند.

اگر می خواهید با دیگر مباحث رزین تبادل یونی آشنا شوید می توانید از سایت زیر دیدن کنید:

https://electropumps.ir/ion-exchange-resin/