چرا باخت‌های قلعه نویی به قطر اینقدر به چشم می‌آید؟

تیم ملی فوتبال ایران با هدایت قلعه‌نویی دو بار قطر را تحقیر کرده اما دو باخت لعنتی به این تیم بدجور در کارنامه ژنرال خودنمایی می‌کند.

فوتبالی: تیم ملی ایران پنج‌شنبه شب در نهمین بازی خود در مرحله سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ مغلوب قطر شد. با این باخت، رکورد بی‌شکستی تیم ملی در این مسابقات از دست رفت و تیم ملی با سقوطی دو پله‌ای در رنکینگ فیفا و ایستادن در رده بیستم جهان مواجه شد.

این شکست مقابل قطر، اگرچه در شرایطی رقم خورد که تیم ملی در نیمه اول ده‌نفره شد، اما باز هم آن باخت عجیب در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا را در اذهان عمومی تداعی کرد. جایی که شاگردان قلعه‌نویی در حالی که ژاپن را در مرحله یک‌چهارم نهایی شکست داده بودند و امید اول قهرمانی به شمار می‌آمدند، اما ناباورانه و با نتیجه ۳ بر دو مغلوب قطر میزبان شدند و از دور رقابت‌ها کنار رفتند. در آن بازی درخشش کم‌نظیر اکرم عفیف و چند اشتباه بزرگ در فاز دفاعی دلیل اصلی باخت تیم ملی بود.

همین دو باخت به قطر، از پنج‌شنبه‌شب در رسانه‌ها و فضای مجازی سوژه شده‌اند و از تیم ملی قطر به عنوان گربه‌سیاه امیر قلعه‌نویی نام برده شده است. در واقع جوری فضاسازی شده که انگار تیم ملی با هدایت قلعه‌نویی مقابل قطر فقط بازنده شده است اما واقعیت چیز دیگری است که خیلی به چشم نمی‌آید!

تیم ملی با هدایت قلعه‌نویی 4 بار مقابل قطر قرار گرفته که حاصل آنها دو باخت حداقلی و دو پیروزی قاطعانه بوده است. تیم ملی چند هفته پیش از شروع جام ملت‌های 2023، در تورنمنت 4جانبه اردن مقابل قطر قرار گرفت. هدایت عنابی‌ها در آن زمان بر عهده کارلوس کی‌روش بود که هیچ وقت رابطه دوستانه‌ای با قلعه‌نویی نداشت. در آن بازی شاگردان قلعه نویی با نتیجه پرگل 4 بر صفر قطر را شکست دادند و به فینال این تورنمنت رسیدند.

دومین مصاف قلعه نویی با قطری‌ها روی نیمکت تیم ملی، در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها بود که با شکست 3 بر دو شاگردان قلعه‌نویی و حذف از این تورنمنت همراه بود. در سومین تقابل نوبت به یک پیروزی پرگل دیگر رسید. در دور رفت مرحله سوم انتخابی جام جهانی، ایران از میزبانی محروم بود و در امارات به مصاف قطر رفت و با وجود آن که با یک گل عقب افتاد، در نهایت 4 بر یک به پیروزی رسید.

و در نهایت به بازی پنج‌شنبه شب رسیدیم که شاگردان قلعه‌نویی در یک نمایش ضعیف، ابتدا ده‌نفره شدند و سپس یک گل دریافت کردند و این بازی را به عنابی‌ها واگذار کردند. این نتیجه 4 تقابل تیم ملی با قطر تحت هدایت امیر قلعه‌نویی بود. اما سوال این جاست که چرا با وجود دو برد پرگل، این دو باخت حداقلی بیشتر به چشم می‌آیند؟ قطعا دلایلی برای به وجود آمدن این شرایط وجود دارد. 

اول این که دیگر تقریبا ثابت شده که در تمام دنیا و برای هر تیم و ورزشکاری، ناکامی‌ها و شکست‌های غیرمنتظره بیشتر از پیروزی‌های زیاد و پرگل به چشم می‌آیند. دلیل دوم این که به هر حال ایران در تمام تاریخ فوتبالش، بهتر و قوی‌تر از قطر بوده و طبیعتا پیروزی بر این تیم خیلی اتفاق عجیبی نیست اما باختن به تیمی ضعیف‌تر، بیشتر دیده می‌شود.

دلیل سوم به شخص قلعه‌نویی مربوط می‌شود. سوار این است که او در تمام مدتی که روی نیمکت تیم ملی نشسته، اگر چه همیشه حرف از انتقادپذیری زده، اما آیا انتقادها را پذیرفته؟ او و همکارانش، همواره منتقدان را که کم هم نیستند، به نوعی با حملات لفظی، نوازش کرده اند و به همین دلیل است که هر شکست یا ناکامی، باعث می‌شود که منتقدان شروع به انتقاد و عرصه را بر او تنگ کنند.

و در نهایت، اهمیت باخت‌ها! اولین پیروزی ایران بر قطر، در تورنمنت 4 جانبه اردن بود که اصلا بازی مهمی محسوب نمی‌شد. دومین پیروزی هم در روزهایی رخ داد که ایران نتایج خوبی می‌گرفت و قطر در بحران قرار داشت. اما باخت‌ها بسیار مهم‌تر بودند. اولین باخت در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها رخ داد و ایران را از رسیدن به فینال و چه بسا قهرمانی این مسابقات محروم کرد. دومین باخت هم باعث شد تا رکورد بی‌شکستی ایران در رقابت‌های انتخابی جام جهانی شکسته شد و باعث شد ایران از رنکینگ 18 جهان به رده بیستم سقوط کند.

مجموع این دلایل باعث شده تا آن دو پیروزی پرگل که قطری‌ها را تحقیر کرد، خیلی به چشم مخاطب فوتبال ایران نیاید و دو باخت حداقلی و اقتصادی این همه سر و صدا و انتقاد و حاشیه ایجاد کنند. ماجرا زیاد هم پیچیده نیست.