در ادامه قرار است حواس شما را به سمت بیژن بنفشه‌خواه جلب کنیم. کسی که مهم نیست چه نقشی ایفا کند، به هرحال می‌تواند شما را بخنداند!
برترین‌ها - آیدا فلاحیان: در روزهایی که برخی از هنرمندان بیش از انتظار مورد توجه قرار می‌گیرند، بازیگرانی نیز هستند که شاید آنقدر که باید متوجه حضورشان نیستیم. بیژن بنفشه‌خواه یکی از نمونه‌های آشکار برای این موضوع است. بازیگری که در آثار ماندگار زیادی حضور داشته اما تا به امروز متوجه‌ی ظرفیت‌هایش نبوده‌ایم. در ادامه قرار است حواس شما را به سمت این بازیگر جلب کنیم. کسی که مهم نیست چه نقشی ایفا کند، به هرحال می‌تواند شما را بخنداند!
بیژن بنفشه‌خواه یکی از بازماندگان نسل طلایی کمدی در ایران است. نسلی از جنس ساعت‌های خوش که شاید هرگز دوباره تکرار نمی‌شوند. این تیم شامل مؤلفانی بود که در بخش‌های مختلف، دستی بر آتش داشتند اما بنفشه‌خواه در تمامی مراحل یک اجرا کننده‌ی صرف بود. البته اجرا کننده‌ای حرفه‌ای و کار بلد. لازم به ذکر است که او در چند سالی که بعد از آن نسل گذشت توانست کیفیت کار خود را همانطور که باید حفظ کند. او شاید مثل هم نسلانش به شهرت و محبوبیت آنچنانی نرسید اما با این حال با همان کیفیت سابق به کارش ادامه می‌دهد و شاید بتوان گفت اخیرا بهتر و بهتر نیز شده است.
اگر سیامک انصاری در آثار مهران مدیری نماینده آدم‌های بافهم و شعوری که در جامعه‌ی نادان‌ها گیر افتاده‌اند باشد، بیژن بنفشه‌خواه نمونه مشابهی از او در آثار سروش صحت است. البته جهان مدیری و صحت تفاوت‌های چشمگیری دارد اما این تفاوت‌ها حتی تا شکل اجرای بنفشه‌خواه و انصاری هم رسیده، بنفشه‌خواه آنقدر متکی به زبان بدن ویژه‌اش بازی می‌کند که زحمت جماعت نادان‌های مقابل را هم به طور کلی کم می‌کند، اتفاقی که شاید درباره انصاری رخ نمی‌دهد و جامعه جاهلانی که در مقابلش هستند هم حداقل نیمی از بار کمدی آن موقعیت را به دوش می‌کشند. این موضوع در سریال "پژمان" و "ساختمان پزشکان" کاملا مشخص است. اگر بخواهید، می‌توانید به راحتی تمام موقعیت‌هایی که با بازی بیژن بنفشه‌خواه خندیده‌اید را به خاطر بیاورید.
یکی از سخت‌ترین فرم‌های کمدی در جهان، فرم "جفنگ" یا "مهملات" است. یکی از نقاط قوت بیژن بنفشه‌خواه این است که او با درک درست این فرم از کمدی، همواره می‌تواند یک انتخاب بسیار خوب برای اجرای این مهملات باشد. در اجرای این فرم، بازیگر مورد نظر نه باید بسیار لوده و نه بسیار جدی باشد. یک تعادل میان خنده‌دار بودن و بی‌مزه بودن! طبیعتا حتی فکر کردن به این تعادل هم ممکن است برای بسیاری از افراد دشوار باشد اما بیژن بنفشه‌خواه در سریال "مگه تموم عمر چندتا بهاره" به بهترین شکل این فرم را اجرا می‌کند. یعنی همان کاراکتر نئو که شاید خنده‌دار‌ترین مرشدی باشد که تا به امروز دیده‌اید! در آخرین اثر سروش صحت یعنی "صبحانه با زرافه‌ها" هم تمامی بازیگران تلاش در اجرای این فرم جفنگ گونه دارند اما اختلاف سطح بیژن بنفشه‌خواه با سایر بازیگران بسیار قابل مشاهده است چرا او دقیقا این فرم را می‌شناسد.
شاید فکر کنید هدف از تولید این مطلب تنها ستایش بازیگری بیژن بنفشه‌خواه است اما باید بدانید او در سایر برنامه‌ها نیز بسیار دوست داشتنی و محبوب است. این محبوبیت، حاصل یک طنازی درونی است که بیژن بنفشه‌خواه نمی‌تواند پنهانش کند. او می‌تواند در مسابقه‌ی مافیا شرکت کند و حتی آنجا هم تمام بازیکنان و بینندگان را به خنده وا دارد بدون اینکه تلاش چندان چشمگیری برای این کار بکند و یا با برنامه‌ریزی قبلی آن را اجرا کند. همین موضوع باعث می‌شود بیژن بنفشه‌خواه را حتی خارج از فضای بازیگری دوست داشته باشیم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها