«نمایشگر مزه» و شبیه سازی طعم ها؛ بدون غذا خوردن مزه ها را بچشید

لیسیدن دستگاه‌های الکترونیکی مانند گوشی‌های هوشمند می‌تواند شما را مریض کند، البته شاید محقق باشید و وسیله‌ای الکترونیکی را برای ایجاد طعم‌ها به صورت مصنوعی تولید کنید که در اینصورت موضوع فرق می‌کند. اخیرا یک دانشمند ژاپنی موفق به توسعه دستگاهی با نام «نمایشگر مزه» برای شبیه‌سازی طعم‌های مختلف شده است.

چندین سال پیش بسیاری بر این باور بودند که «نقشه زبان» حقیقت دارد. نقشه زبان بیان می‌کند که هر بخشی از زبان می‌تواند طعم خاصی مانند شیرین و ترش را تشخیص دهد. امروزه می‌دانیم که نقشه زبان صحت ندارد و تمام بخش‌های زبان می‌توانند مزه را تشخیص دهند. در کنار شیرین، ترش، شور و تلخ، طعم پنجمی با نام «اومامی» وجود دارد که نقش بالایی در لذت بردن از غذا ایفا می‌کند.

درک این موضوع که زبان ما چگونه کار می‌کند باعث شده دانشمند ژاپنی، «Homei Miyashita» دستگاهی با نام «ترکیب‌کننده نوری‌ماکی» تولید کند. این دانشمند دستگاه خود را با الهام از این موضوع که چشم به راحتی می‌تواند زبان را بدون وجود طعم فیزیکی گول بزند، توسعه داده است.

این دستگاه از یک نمایشگر تشکیل شده که از پیکسل‌های میکروسکوپی ساخته شده از عناصر قرمز، سبز و آبی استفاده می‌کند که برای ایجاد یک تصویر تمام رنگی با شدت‌های مختلف باهم ترکیب می‌شوند. Miyashita با توجه به این موضوع که می‌توان با دیدن زبان را گول زد، برای دستگاه خود علاوه بر ترکیب‌کننده نوری‌ماکی، نام نمایشگر مزه را نیز درنظر گرفته است.

تا به امروز تلاش‌های زیادی برای شبیه‌سازی طعم‌های مصنوعی روی زبان صورت گرفته اما آن‌ها روی یک مزه خاص تمرکز کرده‌اند یا طعم مخصوصی را تقویت کرده‌اند که برای مثال بدون افزودن نمک موفق به ایجاد طعمی بسیار شور شده‌اند. دستگاه دانشمند ژاپنی روش تهاجمی‌تری را در پیش گرفته که از ۵ ژل استفاده می‌کند. این ژل‌ها هنگام برقراری تماس با زبان انسان می‌توانند پنج طعم مختلف ایجاد کنند.

این ژل‌‌های رنگی که به صورت لوله‌های بلند از «آگار» ساخته شده‌اند، از «گلیسین» برای طعم شیرین، «سیتریک اسید» برای طعم اسیدی، «سدیم کلراید» برای طعم شور، «کلرید منیزیم» برای تلخی و «سدیم گلوتامیک» برای مزه اومامی استفاده می‌کنند.

زمانی که دستگاه روی زبان قرار می‌گیرد، کاربر تمام مزه‌ها را به صورت همزمان حس می‌کند، اما طعم‌های خاصی می‌توانند با میزان و شدت‌های مختلف نیز تولید شوند. نمونه اولیه این دستگاه در فویل مسی پیچیده شده تا زمانی که فرد آن را در دست می‌گیرد و روی زبان خود قرار می‌دهد، یک مدار الکتریکی از طریق بدن انسان شکل بگیرد تا تکنیکی با نام «الکتروفورز» را ساده‌تر کند.

الکتروفورز فرایندی بوده که هنگام اعمال جریان الکتریکی امکان جابجایی مولکول‌ها در ژل‌ها را فراهم می‌کند. در این دستگاه الکتروفورز برای لمس مواد داخل ژل با زبان کارایی دارد. دستگاه ترکیب‌کننده نوری‌ماکی به کاربران اجازه می‌دهد که بدون خوردن غذای واقعی، طعم‌های مختلف را امتحان کنند. نمونه اولیه این دستگاه ابعاد بزرگی دارد، اما می‌توان آن را به صورت یک وسیله کامپکت طراحی کرده تا کاربران بجای خوردن غذاهای پرکالری، تنها طعم آن‌ها را تجربه کنند.