دانشمندان دانشگاه‌های «کارنگی ملون» و توکیو با الهام از خواص دم مارمولک و بازوهای ستاره دریایی موفق به توسعه یک ماده کامپوزیتی شده‌اند که می‌تواند خود را ترمیم کند.
این ماده با نام MWCNTs-PBS شناخته می‌شود که ترکیبی از پلی بوروسیلوکسان (PBS) و نانولوله‌های کربنی چند جداره (MWCNTs) است. زمانی که این ماده نصف می‌شود، اگر آن‌ها را در کنار یکدیگر قرار دهید دوباره شروع به اتصال به یکدیگر می‌کنند و یک جسم کامل را تشکیل می‌دهند.
قلبی که در زیر مشاهده می‌کنید، یکی از استفاده‌های این ماده محسوب می‌شود. برای مثال می‌توان از این ماده برای سنسور روی برد با قابلیت تشخیص برش و اتصال دوباره استفاده کرد. این ماده نمی‌تواند در مدت زمان کوتاهی خود را ترمیم کند و قلبی که می‌بینید پس از ۶ ساعت به صورت کامل ترمیم شده است.
از سایر کاربردهای این ماده می‌توان به فعال‌کننده‌های رباتیک و کنترلرهای نرم قابل تبدیل اشاره کرد. برخی از سناریوهای استفاده از این ماده به شرح زیر است:
«یک کنترلر می‌تواند فشار انگشت را تشخیص دهد. سپس دو کنترلر برای تشکیل یک دکمه با قابلیت لمس طولانی تشکیل می‌شود و مانند یک کیبورد پیانو کار می‌کند. پس از آن دو کنترلر متصل بهم دور مچ کاربر می‌پیچد و به عنوان یک دستبند کشویی کار می‌کند. زمانی که سه دوست خواهان انجام بازی ویدیویی باشند، کنترلر به چهار قسمت تقسیم می‌شود که هرکدام به عنوان یک وسیله بازی با سه سنسور لمسی کاربرد دارند. پس از استفاده می‌توان این قطعات را به مدت ۶ ساعت در کنار یکدیگر قرار داد تا بهم متصل شوند.»
از سایر کاربردهای احتمالی این ماده می‌توان به قالب بازوی قابل استفاده مجدد اشاره کرد که می‌تواند در اطراف اندام آسیب دیده قرار بگیرد و آن را ترمیم کند. تیم توسعه‌دهنده این ماده یافته‌های خود را اخیرا به اشتراک گذشته و می‌خواهد با دانشمندان در رشته‌های دیگر همکاری کند تا امکان استفاده از آن در دنیای واقعی فراهم شود.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها