تحقیق جدید از نقش هورمون «وازوپرسین» در پیش بینی اوتیسم خبر می دهد

تحقیق جدید محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد سطوح پائین هورمونی به نام «وازوپرسین» (Vasopressin) در نوزادان سه ماهه، می‌تواند به عنوان نشانگر زیستی اختلال طیف اوتیسم (ASD) در سنین کودکی مورد توجه قرار گیرد.

«John Constantino»، یکی از نویسندگان این تحقیق از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن می‌گوید اوتیسم در حال حاضر با بررسی رفتار کودکان دو تا پنج سال تشخیص داده می‌شود، اما به کمک یافته‌های جدید ممکن است بتوان پیش بینی کرد که کدام نوزادان در سنین کودکی به این اختلال دچار می‌شوند.

محققان چندین سال است که نقش هورمون وازوپرسین را در اختلال طیف اوتیسم تحت نظر گرفته‌اند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهند سطوح هورمون وازوپرسین در نمونه مایع مغزی-نخاعی کودکان و نوجوانانی که اختلال طیف اوتیسم دارند، از کودکان سالم کمتر است. تحقیق دیگری که سال گذشته انجام شد نشان داد استفاده روزانه از اسپری بینی وازوپرسین می‌تواند توانایی‌های اجتماعی کودکانی که این اختلال را دارند بهبود ببخشد.

محققان در این تحقیق به دنبال پاسخ به این پرسش بودند که آیا سطوح پائین وازوپرسین در مایع مغزی-نخاعی نوزدان می‌تواند به عنوان نشانگر زیستی پیش بینی کننده باشد یا نه. آن‌ها برای پاسخ به این سوال، به سراغ نمونه مایع مغزی-نخاعی نه نوزاد سه ماهه و کمتر رفتند که در سنین بالاتر به اختلال طیف اوتیسم دچار شده بودند.

محققان سطوح هورمون وازوپرسین در مایع مغزی-نخاعی نوزادان را با سطوح این هورمون در مایع-مغزی-نخاعی نوزادانی که تا سن ۱۲ سالگی هیچ نشانه‌ای از اختلال طیف اوتیسم بروز نداده بودند، مقایسه کردند و متوجه شدند همانطور که پیش بینی کرده بودند سطوح این هورمون در مایع مغزی-نخاعی نوزدان دچار اختلال طیف اوتیسم به طور چشمگیری کمتر از نمونه‌های گرفته شده از نوزادان سالم است.

جالب اینکه در دو نمونه، سطوح هورمون وازوپرسین به طور قابل توجهی پائین نبود. محققان دریافتند این دو نوزاد بعداً علاوه بر اختلال طیف اوتیسم، به اختلال کم توجهی-بیش فعالی (ADHD) نیز دچار شده‌اند.

یافته قابل توجه بعدی، نبود هیچ گونه تفاوت در سطوح هورمون «اوکسی‌توسین» (Oxytocin) بین نمونه مایع مغزی-نخاعی نوزادان دچار اختلال طیف اوتیسم و نوزادان سالم بود. برخی مطالعات نشان می‌دهند که این هورمون در اختلال یاد شده نقش بازی می‌کند.

محققان قصد دارند با انجام تحقیقات بیشتر از امکان بسط دادن یافته‌های این تحقیق به گروه‌های بزرگ تر آگاه شوند. آن‌ها همچنین قصد دارند با مطالعه در مورد نشانگرهای زیستی مبتنی بر خون، از نقش آن‌ها در سطح هورمون وازوپرسین و یا اختلال طیف اوتیسم آگاه شوند.

یافته‌های این تحقیق در ژورنال PNAS منتشر شده است.