طبق مطالعه جدید وقتی یک مگس زنده مگس مرده‌ای را می‌بیند، تغییراتی در مغزش رخ می‌دهد که سبب پیری و مرگ زودرس آن می‌شود.
تحقیقات جدید نشان داده است وقتی مگس‌ها لاشه دیگر مگس‌ها را ببینند، طول عمر آن‌ها به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد. مگس‌ها پس از دیدن لاشه گوشه‌گیر می‌شوند، چربی بدنشان را از دست می‌دهند و پیری آن‌ها به حدی تسریع می‌یابد که زودتر از حالت طبیعی می‌میرند - منظور از حالت طبیعی شرایطی است که آن‌ها لاشه مگس دیگری را ندیده باشند.
طبق این تحقیق جدید، رها کردن لاشه یک مگس مرده روی طاقچه خانه نتایج عجیبی را با خود به دنبال دارد! اما سوال اصلی اینجاست که چطور این اتفاق می‌افتد؟
دانشمندان در این مطالعه به مگس‌های زنده پروتئین فلورسنت تزریق کردند و هم‌نوعان مرده را به آن‌ها نشان دادند و سپس دریافتند قسمت‌های خاصی از مغز مگس زنده پس از مشاهده مگس مرده شروع به فعالیت بیشتر می‌کند.
آن‌ها در توضیح این مسئله به فعالیت نورون‌های مغزی روی آوردند. آن‌ها دو نوع نورون پذیرنده انتقال دهنده عصبی سروتونین را کشف کردند که می‌توانند سبب افزایش سرعت روند پیری شوند. هنگامی که مگسی لاشه مگس مرده‌ای را می‌بیند، این دو نورون فعال شده و همین سبب می‌شود روند پیری با سرعت بیشتری پیش رود.
سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی مهم است که سیگنال‌ها را بین سلول‌های عصبی و یکی از گیرنده‌های سروتونین یعنی «5-HT2A» جابجا می‌کند. محققان برای پاسخ به چرایی مطرح شده در ابتدای مقاله، دریافتند نورون‌های بیان کننده 5-HT2A بر ادراک مگس‌ها از مرگ تاثیر می‌گذارند.
تیمی از محققان به مدیریت فیزیولوژیست «کریستی گندرون» و «توهین چاکرابورتی» از دانشگاه میشیگان در مقاله خود این‌طور می‌نویسند: «درک مدارهای عصبی که از طریق آن‌ها می‌توان مرگ را به نحوی دیگر مطالعه کرد، می‌تواند بینشی متفاوت در مورد تجربیات حسی در افراد به ما بدهد - بینشی در مورد چگونگی تاثیر حالت‌های عصبی خاص بر رفتار فیزیولوژیکی.»
با درک اثرات فیزیولوژیکی ناشی از قرار گرفتن در معرض مرگ و مکانیسم‌های بیولوژیکی که آن‌ها را هدایت می‌کنند، می‌توان درمان‌های موثری برای افرادی بدست آورد که دائما در شرایط استرس‌زا پیرامون مرگ هستند - مانند سربازان رزمی و پزشکانی که در بخش احیا کار می‌کنند.
این نکته که فرآیندهای حسی می‌توانند بر پیری تاثیر بگذارند، پیش از این برای ما درک شده بود اما نحوه این اثرگذاری چندان واضح نبود. ما اثرات مشابهی را در حیوانات دیگر نیز دیده‌ایم: مانند فیل‌ها، حشراتی که دسته جمعی زندگی می‌کنند - مثل مورچه‌ها و زنبورها - و پستانداران.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها