دانستن زبان دوم چگونه بیماری آلزایمر را به تعویق می اندازد؟

مطالعات جدید نشان می دهند با اینکه دانستن زبان دوم شروع بیماری آلزایمر را به تعویق می اندازد، ولی به طور چشمگیری زوال عقل را تسریع بخشیده و در نهایت فرد را به آلزایمر شدید مبتلا می کند.

تحقیقات جدید از مزایای متعدد دو زبانه بودن (Bilingualism) برای مغز خبر می دهند که از جمله آنها می توان به بهبودی سریع‌تر پس از سکته مغزی و جلوگیری از آسیب شناختی ناشی از بیماری های زوال عقل و آلزایمر اشاره کرد.

محققان دپارتمان روانشناسی دانشگاه یورک کانادا (York University) در مورد چگونگی افزایش ذخیره شناختی مغز (cognitive reserve) با دانستن زبان دوم و تأثیر آن بر بیماری آلزایمر تحقیق کردند. ذخیره شناختی به مقاومت مغز در برابر آسیب های عصبی گفته شده و مطالعات قبلی نشان می دهند ذخیره شناختی بیشتر می تواند به طور موقتی اثرات بیماری آلزایمر را در دوران سالخوردگی کاهش دهد.

دانشمندان در تحقیقات پنج ساله خود، روی 158 بیمار مبتلا به آسیب خفیف شناختی مطالعه کردند. افراد با توجه به سن، تحصیلات و سطوح شناختی انتخاب شده و سپس در دسته بندی های «دو زبانه با ذخیره شناختی بالا» و «یک زبانه با ذخیره شناختی کم» قرار گرفتند.

محققان هر شش ماه یکبار سطوح شناختی بیماران را برای آگاهی از میزان پیشرفت آسیبِ شناختی خفیف و بروز علایم بیماری آلزایمر اندازه گیری کردند. آنها دریافتند افراد یک زبانه در مدت زمان 2.6 سال به بیماری آلزایمر دچار شدند و افراد دو زبانه با سرعت بیشتر و در مدت زمان تنها 1.8 سال به این بیماری مبتلا شدند.

نتایج این تحقیق نشان می دهد دانستن زبان دوم و برخورداری از ذخیره شناختی بیشتر، می تواند بروز نشانه های بیماری آلزایمر را برای مدت زمان کوتاه به تعویق بیندازند. محققان می گویند هر دو گروه در آغاز آزمایشات از عملکرد شناختی یکسانی برخوردار بودند، ولی با گذشت زمان بیماری آلزایمر با سرعت بیشتری در افراد دو زبانه شروع به شکل گیری کرد.

تسریع روند مبتلا شدن به بیماری آلزایمر برای افراد دو زبانه خبر بدی است، ولی نکته امیدوار کننده این است که ذخیره شناختی بیشتر بروز علایم بیماری آلزایمر را در این افراد به طور موقتی به تعویق می اندازد.

به گفته محققان از آنجا که درمان مؤثری برای بیماری آلزایمر یا زوال عقل وجود ندارد، بهترین کاری که افراد دو زبانه می توانند انجام بدهند این است که مدام از مغز خود کار بکشند تا توانایی زندگی کردن به شکل مستقل را داشته و توسط دوستان و خانواده ترک نشوند.

نتایج این تحقیق در قالب مقاله در ژورنال Alzheimer Disease and Associated Disorders منتشر شده است.