تلسکوپ فضایی هابل ناسا همیشه سعی داشته واقعیت‌های دنیا را به ما نشان دهد و حالا یک تصویر با کیفیت از «سحابی پرده» (Veil Nebula) که فاصله بسیار زیادی با زمین دارد منتشر کرده که حتی با استفاده از پیشرفته‌ترین جلوه‌های ویژه هم نمی‌توان آن را ترسیم کرد.
در حال حاضر ساخت سیارات، کهکشان‌ها و سایر مناظر غیر واقعی آسمان با استفاده از فناوری و تجهیزات مورد نیاز بسیار آسان شده که با این وجود بسیاری از قابلیت‌های واقعی و باورنکردنی دنیا به راحتی فراموش خواهند شد.
تصویر منتشر شده که از فاصله‌ای به اندازه ۲۱۰۰ سال نوری زمین گرفته شده، از هر لحاظ کاملا فوق العاده و شگفت انگیز است. سحابی مشخص شده در این تصویر نتیجه انفجار یک ستاره عظیم است که جرم آن ۲۰ برابر خورشید تخمین زده شده است. با وجود این انفجار، مقدار زیادی از مواد در داخل فضا منفجر می‌شوند و انبوه انباشه شده گازها همان چیزی است که حدود ده هزار سال پس از انفجار ستاره در فضا باقی مانده و می‌تواند در مسیر خود باعث از بین رفتن هر چیزی شود.
سحابی پرده در واقع گاز عظیمی است که از انفجار ستاره‌ای در قالب «ابرنواختر» تشکیل شده. نکته مهم تصویر ارائه شده توسط هابل این است که در واقع با یک نسخه اصلاح شده از تصویری مواجه هستیم که شش سال پیش توسط ناسا به نمایش درآمده بود. انجام برخی امور روی تصویر خام ارائه شده از سوی هابل باعث شد تا جزئیات بیشتری از این امواج گاز عظیم در اختیار دانشمندان - و البته بقیه افراد - قرار بگیرد.
ناسا در وبلاگ خود توضیح می‌دهد:
«برای ایجاد این تصویر رنگارنگ، مشاهدات با استفاده از پنج فیلتر مختلف و با استفاده از ابزار Wide Field Camera 3 هابل انجام شده است. روش‌های جدید پردازش، جزئیات بیشتری از اکسیژن یونیزه مضاعف (در این تصویر به رنگ آبی) هیدروژن یونیزه و نیتروژن یونیزه (در این تصویر به رنگ قرمز) به نمایش می‌گذارد. سحابی پرده قسمت قابل مشاهده یکی از بقایای ابرنواختر به نام «حلقه ماکیان» است که تقریباً ۱۰ هزار سال پیش با مرگ یک ستاره عظیم تشکیل شده است. آن ستاره - که ۲۰ برابر جرم خورشید بوده - عمر زیادی نداشته و با آزادسازی انرژی، عمر خود را به پایان رسانده.»
با این وجود امواج شوک و آثار مخروبه این ابرنواختر صحنه‌های نجومی شگفت‌آور و زیبایی به وجود آورده است.
سحابی‌هایی از این قبیل ممکن است کتاب زندگی یک ستاره به نظر برسند اما در واقع آن‌ها گام دیگری در چرخه زندگی ستارگان و سیارات محسوب می‌شوند. تمام این گازها در نهایت به صورت توده‌های سفت و محکمی جمع شده و با گرد و غبار و مواد دیگر ترکیب می‌شود و در نهایت به سامانه سیاره‌ای کاملا جدید تبدیل می‌شونند. ممکن است میلیاردها سال طول بکشد تا این اتفاق بیفتد اما این نوع بازیافت مواد به صورت مدام در جهان ما اتفاق می‌افتد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها