محققان با انجام تحقیقی تازه به نقش دو مکانیزم پیچیده در نوک انگشتان دست برای کنترل میزان رطوبت پی بردند که مانع از لیز خوردن اجسام مختلف مثل موبایل می‌شود.
محققان دانشگاه بیرمنگهام با استفاده از فناوری تصویربرداری لیزری پیشرفته نوک انگشتان دست را به منظور درک بهتر نقش برجستگی‌ها و غده‌های عرق موجود در آنها در گرفتن اجسام مختلف مطالعه کرده و به وجود یک سیستم پیچیده کنترل تعریق پی بردند. به گفته محققان این سیستم با کنترل میزان رطوبت به ما کمک می‌کند تا اجسام مختلف از موبایل گرفته تا چتر را بدون لیزر خوردن آنها در دست بگیریم.
محققان با بررسی دقیق‌تر دریافتند زمانی که نوک انگشتان با سطوح سخت و غیر قابل نفوذ توسط آب مثل شیشه تماس پیدا می‌کند، رطوبت بیشتری ترشح می‌شود تا اصطکاک کافی برای گرفتن آن ایجاد شود. همچنین مکانیزم مسدودسازی غده‌های تعریق برای جلوگیری از ترشح رطوبت زیاد حین تماس با سطوح لیز وارد عمل می‌شود. این مکانیزم در همکاری با یک فرآیند شتاب‌یافته تبخیر که توسط برجستگی‌های نوک انگشتان کنترل می‌شود، رطوبت مازاد را جهت ایجاد اصطکاک کافی برای گرفتن اجسام از بین می‌برد.
تکنیک مسدودسازی غده‌های عرق و فرآیند تبخیرسازی شتاب‌یافته می‌توانند دست ما را فارغ از خیس یا خشک بودن انگشتان برای گرفتن اجسام مختلف آماده کنند. این دو مکانیزم کراتین (نوعی پروتئین) را با رطوبت کافی روی پوست ایجاد کرده و به ما مهارت‌هایی در گرفتن اجسام مختلف می‌دهند که بسیاری از جانداران دیگر از آنها بی‌بهره‌اند.
«مایک ادامز» (Mike Adams)، مهندس شیمی از دانشگاه بیرمنگهام انگلستان می‌گوید: «این مکانیزم دوتایی برای مدیریت سطح رطوبت به نخستی‌سانان برتری بزرگی در شرایط خشک و نمناک داده و به آنها توانمندی‌های حرکتی و کنترل کننده‌ای اعطا کرده که در جانداران دیگر مثل خرس یا گربه‌سانان بزرگ دیده نمی‌شود.»
یافته‌های این تحقیق می‌تواند طراحی محصولات پرمصرفی مثل موبایل را ارتقا دهد. همچنین از نتایج این تحقیق می‌توان برای توسعه اندام‌های مصنوعی یا رباتیک و همچنین دیوایس‌های واقعیت مجازی بهتر استفاده کرد.
یافته‌های این تحقیق در ژورنال PNAS منتشر شده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها