آینده سرویس های هم سفری آنلاین، در گرو ماشین های اجاره ای و کنترل از راه دور است

در سرویس‌های هم‌سفری آنلاین، بیشترین هزینه به راننده پرداخت می‌شود. حالا آینده‌ای را تصور کنید که در آن، اتومبیل‌های اجاره‌ای به آسانی اوبر و با نصف قیمت در دسترس قرار می‌گیرند. به صورت دقیق، اتومبیل‌هایی اجاره‌ای را در نظر بگیرید که به محض درخواست و به صورت خانه‌به‌خانه در دسترس قرار می‌گیرند (نام این مفهوم را به صورت مختصر ODDcar می‌گذاریم).

چنین سرویسی به این صورت کار خواهد کرد:

1. درست همانطور که با اپلیکیشن‌های اوبر، لیفت یا اسنپ کار می‌کنیم، درخواست یک اتومبیل می‌دهیم
2. در عرض چند دقیقه، یک اتومبیل خالی به لوکیشن تعیین شده می‌آید
3. به جای اینکه سوار صندلی عقب شوید، پشت فرمان می‌نشینید
4. خودتان را به مقصد مد نظرتان می‌رسانید
5. اتومبیل خالی مسیرش را از شما جدا می‌کند

اما یک اتومبیل خالی چطور به مسافر رسیده و از او جدا می‌شود؟ مشخصا پاسخ این سوال اتومبیل‌های خودران هستند، البته برای تحقق چنین چیزی باید یک دهه یا بیشتر صبر کنیم. تا آن زمان اما می‌توان به استفاده از تکنولوژی کنترل از راه دور روی آورد.

صنعت اتومبیل‌سازی از چندین سال پیش امکان رانندگی از راه دور را امکان‌پذیر کرده‌، اما این قابلیت بیشتر برای وظایفی مانند پارک اتومبیل یا انتقال آن به پارکینگ‌ مراکز تفریحی استفاده شده است. اگر کنترل از راه دور را تبدیل به اصلی‌ترین روش هدایت اتومبیل کنیم، در آن صورت می‌توانیم جایگزینی سریع‌تر، امن‌تر، ارزان‌قیمت‌تر و مورد پذیرش‌تر برای تردد اتومبیل‌های بدون سرنشین در جاده‌ها داشته باشیم.

در این مقاله به مرور مزایای کنترل از راه دور اتومبیل برای مصرف‌کنندگان می‌پردازیم و مسیری که باید طی شود تا به این تکنولوژی دست پیدا کنیم را تشریح خواهیم کرد. اما قبل از آغاز کار، بیایید راجع به این صحبت کنیم که چرا ODDcar واقعا اهمیت دارد.

درک ارزش خودرانی

وعده اتومبیل‌های خودران به صنعت هم‌سفری آنلاین همواره از بین بردن نیاز به راننده بوده که هزینه‌ها و در نتیجه‌، قیمت‌ها را کاهش می‌دهد و در نهایت بازار را دگرگون می‌کند. چه می‌شود اگر به جای چند دهه دیگر، از مزایای اتومبیل‌های خودران در چند سال آتی استفاده کنیم؟

چنین کاری امکان‌پذیر خواهد بود - به شرط اینکه طراحی اتومبیل‌ها کارکرد بهتری داشته باشد.

در ایالات متحده، آمارها نشان داده که رانندگان فعال در یک شبکه هم‌سفری آنلاین، معمولا نیمی از وقت خود را در مسیر سفرها طی می‌کنند. ۳۰ الی ۴۰ درصد از وقت رانندگان بدون مسافر سپری می‌شود و ۱۰ درصد هم صرف اینکه راننده به دنبال مسافر برود. در مدت زمان سپری شده بدون مسافر، دقیقا نمی‌دانیم که چه میزان رانندگان بیکار بوده‌اند و چه میزان در حال رانندگی تا بالاخره یک مسافر گیرشان بیاید. اما بیایید فرضی منطقی کنیم. بیایید فرض کنیم علاوه بر ۱۰ درصدی که صرف سوار کردن مسافر می‌شود، راننده ۱۰ درصد دیگر از زمانش را صرف یافتن مسافر کند و به این ترتیب، در مجموع ۲۰ درصد زمان صرف آغاز درآمدزایی می‌شود.

در سرویس‌های هم‌سفری سنتی، شما راننده‌ای دارید که ۱۰۰ درصد از زمان را مشغول کار با اتومبیلی واحد است. رانندگان تنها بابت بخشی از زمان خود دریافتی دارند اما هزینه‌هایی که به آن‌ها متحمل می‌شود، در ازای تمام مدت است. درآمد رانندگان از هم‌سفری آنلاین در نهایت باید به‌گونه‌ای باشد که تمام وقت صرف شده از سوی آن‌ها را پوشش دهد، چرا که می‌توانند همان کار را صرف شغلی دیگر کنند که بابت هر دقیقه به آن‌ها پول می‌دهد.

در فرمت ODDcar، راننده کنترل اتومبیل را از راه دور برعهده می‌گیرد و تنها زمانی آن را هدایت می‌کند که یک سفر به پایان رسیده و اتومبیل باید به دست مسافر بعدی برسد. به این ترتیب، زمانی که مسافر پشت فرمان می‌نشیند تمام مسئولیت‌ها را برعهده دارد و دیگر نیازی هم به راننده‌ای که پول دریافت می‌کند نخواهد بود. اگر فرض کنیم ۲۰ درصد از زمان راننده صرف مسیرهای میان سفرها می‌شود، در این صورت اپراتور از راه دور می‌تواند ۵ برابر بهینگی بیشتر نسبت به رانندگان هم‌سفری سنتی داشته باشد.

البته که باید تدابیری هم در نظر گرفت تا از مسئولیت‌پذیری رانندگان ریموت اطمینان حاصل شود. می‌توان تصور کرد که اپراتورها درون تاسیساتی بزرگ و تحت شرایط کنترل شده کار خواهند کرد، زمانی که هم هوشیاری و هم عملکرد راننده با دقت پایش می‌شود. از سوی دیگر هم نیاز به تکنولوژی‌هایی داریم که اپراتور را به یک اتومبیل «متصل» کنند و به این ترتیب، تمام تخطی‌ها قابل پیگیری باشد. اما حتی بدون این تدابیر، اپراتورهای ناوگان ODDcar دلایلی به اندازه کافی ترغیب‌کننده برای افزایش بهینگی خواهند داشت.

مزیت قیمتی

مدل ODDcar از نظر دلار و سنت چه تفاوتی ایجاد می‌کند؟ بیایید نگاهی به آمار و ارقام بیندازیم.

وقتی یک اتومبیل برای هم‌سفری وارد جاده می‌شود، هزینه‌های مختلفی به وجود می‌آید. برخی از این هزینه‌ها توسط شبکه هم‌سفری آنلاین پرداخت می‌شوند و برخی دیگر به عهده راننده است. در این بخش برایمان اهمیتی ندارد چه کسی هزینه را پرداخت می‌کند و تمام هزینه‌ها در نظر گرفته می‌شوند. هزینه‌های چشمگیر در ۵ دسته‌بندی اتفاق می‌افتند. و بیایید فرض کنیم که سهم هر دسته‌بندی حدودا به شرح زیر است:

• درآمد راننده: سهم راننده بعد از کسر هزینه‌های پایین - ۷۰ درصد
• سوخت: هزینه بنزین و گازوییل (اتومبیل‌های برقی موضوعی دیگر هستند) - ۵ درصد
• بیمه: پوشش بیمه راننده و مسافر چه هنگام سفر و چه هر زمان دیگر - ۱۰ درصد
• تعمیرات: هزینه استهلاک اتومبیل براساس هر ساعتی که رانده می‌شود - ۱۰ درصد
• سایر: سایر هزینه‌های خرد - ۵ درصد

حالا بیایید فرض کنیم که هزینه یک اتومبیل هم‌سفری، در یک ساعت ۲۵ دلار است. با این نرخ، هزینه‌ها به ازای هر ساعت به این شکل خواهند بود:

• درآمد راننده: ۱۷.۵۰ دلار
• سوخت: ۱.۲۵ دلار
• بیمه: ۲.۵۰ دلار
• تعمیرات: ۲.۵۰ دلار
• سایر: ۱.۲۵ دلار

باید تاکید کرد که هزینه‌های بالا کاملا من‌درآوردی هستند. هزینه‌های واقعی بسته به بازار، سرویس هم‌سفری و فاکتورهای دیگر متغیر خواهد بود. در نهایت بیایید چوب‌های جادویی‌مان را تکان دهیم و ببینیم این هزینه‌ها در قیاس با ODDcar و همینطور یک ناوگان کاملا خودران چگونه خواهد بود.

مهم‌ترین بخش، درآمد راننده است که از ۱۷.۵۰ دلار به ۳.۵۰ دلار و بعد به صفر می‌رسد.

کاهش ۱۷.۵۰ دلار به ۳.۵۰ دلار، با فرض افزایش ۵ برابری بهینگی است که بالاتر راجع به آن صحبت کردیم. بنابراین تنها به ۲۰ درصد از فعالیت یک راننده معمولی نیاز است تا یک ODDcar برای یک ساعت در شبکه هم‌سفری فعال باشد. همینطور که از چپ به راست می‌روید، هزینه تعمیرات بالاتر می‌رود و دلیلش استفاده از سخت‌افزارهای تخصصصی‌تر مانند سنسورها و پردازنده‌ها است. برای ناوگان ODDcar، هزینه «سایر» ۱.۲۵ دلاری برای مخابره ویدیوی 4G از اتومبیل به اپراتور در نظر گرفته شده و باید خاطر نشان کرد که اپراتورها تنها ۲۰ درصد از هر ساعت به این تصویر نیاز دارند. 5G هم در آینده هزینه‌ها را کاهش و پرفورمنس را افزایش خواهد داد.

نتیجه‌گیری نهایی اینست: همین‌طور که از هم‌سفری به سمت ODDcar حرکت می‌کنیم، شاهد کاهش ۴۸ درصدی و چشمگیر هزینه‌ها خواهیم بود. هنگام گذار از ODDcar به ناوگان‌های خودران نیز یک کاهش ۱۲ درصدی هزینه دیگر داریم. بنابراین ODDcar نه‌تنها به خودی خود هزینه‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه مسیر را برای یک کاهش هزینه دیگر در آینده هموار می‌کند.

یک دسته‌بندی برتر در بازار هم‌سفری

می‌پرسید ODDcar چطور درون اکوسیستم هم‌سفری جای می‌گیرد؟ اگر خیلی ساده بخواهیم بگوییم، ODDcar به اندازه سرویس پریمیوم UberX سریع و به اندازه سرویس هم‌سفری اشتراکی UberPool ارزان خواهد بود. ODDcar مسافران را مستقیم و با سرعت یک راننده به مقصد می‌برد.

در ازای سفرهای پرسرعت و قیمت بسیار رقابتی، دشواری سفر به گردن مسافر می‌افتد. و البته یک مشکل دیگر هم حل می‌شود. ما می‌دانیم که در دنیای سفرها و حمل و نقل انبوه، قیمت و زمان‌بندی همواره نقش شاه و ملکه را ایفا می‌کنند. علاوه بر این، مصرف‌کنندگان باید برای رسیدن به نقطه‌ای بهینه میان قیمت و زمان‌بندی، به شکلی بی‌نهایت تحقیر شوند. وقتی در نظر بگیرید که راندن اتومبیل توسط خود مسافر می‌تواند یک مزیت برای او باشد -مثلا برای افرادی که به هر دلیلی نمی‌خواهند با راننده تعامل داشته باشند- متوجه پتانسیل‌های این ایده به عنوان یک محصول برنده خواهید شد.

علاوه بر این، مزیت‌های ODDcar در سفرهای طولانی‌تر خودش را نشان می‌دهد. هرچه سفر طولانی‌تر باشد، بیشتر در هزینه صرفه‌جویی می‌شود. به این ترتیب، ODDcar می‌تواند بازار سفرهای ۲۰ الی ۶۰ دقیقه‌ای را به تصاحب خود درآورد و در عین حال باعث شود که سفرهای طولانی‌تر (مانند سفرهای چند مقصده یا مسافرت‌های داخل شهری) در دسترس‌تر باشند.

حمل و نقل در دورانی پاندمی

در دوران پاندمی بین‌المللی، بهتر است که فاصله میان مسافران و رانندگان به مراتب بیشتر از ۱ یا ۲ متر باشد.

بحران کووید-۱۹ باعث شده که هم‌سفری یکی از اصلی‌ترین راه‌های انتقال ویروس باشد. با کاهش تعداد افرادی که فضای داخلی اتومبیل را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، ODDcar می‌تواند اهرمی مهم برای حمل و نقل شهری در دوران بحران باشد. ODDcar نیاز به ارتباط انسان-به-انسان را از بین می‌برد. البته این فرمت قرار نیست تمام خطرات حمل و نقل عمومی را از بین ببرد (مثلا ضد عفونی کردن اتومبیل‌ها میان هر سفر همچنان دغدغه است) اما می‌تواند مشکلات را تا حد چشمگیری کاهش دهد.

رسیدن به امنیت

تکنولوژی‌های کنترل از را دور اتومبیل اکنون در چه شرایطی هستند؟ وقتی شبکه‌های هم‌سفری در شرایطی مساعد به سر می‌برند، کنترل از راه دور رقیبی برای عملکرد شخصی خواهد بود. کنترل از راه دور به صورت امن، نیازمند برطرف‌سازی آسیب‌پذیری‌های رایج شبکه‌سازی (مانند تاخیر و اتکاپذیری) خواهد بود.

با سرعت بالاتر، مشکلات مربوط به تاخیر هم به شکل چشمگیری افزایش می‌یابند، بنابراین کنترل از راه دور بیشتر برای راندن اتومبیل‌ با سرعت‌های پایین‌تر مناسب است. برای اینکه یک اتومبیل ODD جان بگیرد، حتی سرعت ۴۰ کیلومتر بر ساعت هم برای حرکت در جاده‌های شهری و خدمت‌رسانی به گستره وسیعی از مسافران کافی خواهد بود. برای رسیدن به این نقطه، چه تکنولوژی‌هایی نیاز داریم؟

تز ما اینست که با استفاده همیشگی و ۱۰۰ درصدی از اپراتورهای انسانی، تعیین حداقلی‌ترین قابلیت‌ها برای هدایت بدون سرنشین و همینطور استفاده حداقلی از سخت‌افزارهای مورد نیاز،‌ می‌توانیم با بیشترین سرعت ممکن ODDcar را وارد جاده‌های عمومی کنیم.

می‌توان این‌طور به موضوع نگاه کرد که اگر همیشه از انسان‌ها برای برنامه‌ریزی‌های طولانی‌مدت و تصمیم‌گیری سطح بالا استفاده شود، در آن صورت بزرگ‌ترین حفره‌های امنیتی در سطح خرد و در مانورهای فوری ظهور خواهند کرد: چیزهایی مانند توقف فوری، تشخیص مانع در جاده، تشخیص مانع در پشت، تغییر لاین و پارک دوبل. بسیاری از این مشکلات طی سال‌های اخیر در قالب قابلیت‌های مختلف برطرف شده‌اند. البته کار هنوز تمام نیست و باید بیشتر آن‌ها را توسعه داد. اما مسئله اینست که آیا این مسیر، سریع‌ترین مسیر خواهد بود؟

آیا به اندازه کافی امن خواهد بود؟ آیا مورد پذیرش خواهد بود؟ هیچکس نمی‌داند. چون هیچکس تعریف دقیقی از معنای «به اندازه کافی امن» ندارد. حتی قانون‌گذاران هم با نزدیک شدن به تکنولوژی اتومبیل‌های بدون سرنشین سردرگم خواهند شد.

اما اگر قرار باشد یک اتومبیل بدون سرنشین را در جاده‌ها تصور کنیم، ذهنیتی تقریبا مشخص در قبال آن داریم. این اتومبیل باید سقف سرعتی محدود داشته باشد، بدون مسافر حرکت کند و همواره یک ناظر انسانی داشته باشد. ODDcar باعث می‌شود که حتی از همین توانایی‌های محدود اتومبیل‌ها نیز بهره ببریم و آن‌ها را به یک اهرم اقتصادی واقعی برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان تبدیل کنیم.

دره وهمی اتومبیل‌های خودران

تاکسی‌های کاملا خودران می‌توانند احساسی جادویی داشته باشند، اما هرکسی که از آن‌ها استفاده کرده به شما خواهد گفت که بسیار وحشتناک هم هستند. بنابراین احتمالا مدتی طول بکشد تا تکنولوژی خودرانی کاملا برای جاده‌ها امن باشد و حس استرس به مسافرین منتقل نکند. نخستین اتومبیل‌های خودرانی که جوازهای لازم را دریافت می‌کنند، قطعا محدودیتی سخت‌گیرانه از نظر بیشینه سرعت و نقاط قابل تردد خواهند داشت. و این یعنی با تاکسی‌هایی روبه‌رو خواهیم شد که شدیدا محدود و اعصاب‌خرد‌کن هستند. این همان دره وهمی اتومبیل‌های خودران است.

در روبه‌رو، ODDcar تنها از تکنولوژی هدایت بدون سرنشین زمانی استفاده می‌کند که خالی باشد. در این شرایط، مسیر و سرعت اتومبیل بهینه‌سازی می‌شود بدون اینکه تاثیری روی امنیت مسافر یا راحتی او گذاشته شود. به محض اینکه مسافر وارد اتومبیل می‌شود، هیچ فرقی با یک اتومبیل امن، آشنا، توانمند و سریع معمولی وجود ندارد. ODDcar راهی غیر تهدید آمیز برای استفاده از اتومبیل‌های بدون سرنشین است.

دو اهرم

ODDcar دو اهرم مهم با خود به همراه می آورد. نخستین اهرم مشخصا همان چیزی است که پیشتر در مورد آن صحبت کرده‌ایم. یک راننده، می‌تواند از راه دور در هر ساعت اتومبیل‌های بیشتری را هدایت کند.

اهرم دوم کمتر بدیهی است اما به همان اندازه مهم: در ازای مجموعه‌ای از قابلیت‌های حرکت بدون راننده، قادر به سرویس‌رسانی میان نقاط مختلف خواهید بود و نه فقط درون هر نقطه.

تصور کنید یک اتومبیل بدون سرنشین ساخته‌اید که برای جاده‌های عمومی امن است، اما تنها می‌توان از آن در جاده‌های محلی و با سرعتی نه بیشتر از ۴۰ کیلومتر بر ساعت در لوکیشن‌هایی که از پیش تعیین شده‌اند استفاده کرد. با این اوصاف، شما یک ناوگان اتومبیل‌های خودران بسیار محدود خواهید داشت. اما اگر از همین تکنولوژی برای تغییر لوکیشن ODDcar استفاده کنید، کافیست که سفرها صرفا در یک لوکیشن از پیش تعیین شده آغاز و در لوکیشنی دیگر پایان یابند.

اصلی‌ترین نقطه ضعف اتومبیل بدون سرنشین اینست که می‌تواند در برخی جاده‌ها خطرآفرین باشد، اما وقتی یک مسافر پشت فرمان باشد، عملکرد اتومبیل هیچ فرقی با دیگر اتومبیل‌ها ندارد. در این صورت خودرو هم امن است هم سریع.

این ایده بار دیگر نشان می‌دهد که سرویس ODDcar برای اجاره ماشین، بهترین گزینه برای تکنولوژی‌ اتومبیل‌های بدون سرنشین است، چه خودران و چه با اپراتورهای از راه دور.

مشاغل بهتر برای رانندگان

امروز کار کردن به عنوان یک راننده اپراتور، به مراتب بهتر از کار کردن به عنوان راننده یک سرویس هم‌سفری است. رانندگان ریموت به صورت مستقیم استخدام می‌شوند و از مزایای کارمندی برخوردار خواهند بود. سطح درآمد قابل‌ پیش‌بینی‌تر است و رانندگان هم لازم نیست هزینه‌های نگهداری و تعمیر اتومبیل‌ها را برعهده بگیرند.

رانندگی از راه دور ضمنا امن‌تر و آسان‌تر است. خطر آسیب فیزیکی تهدیدتان نمی‌کند و خبری از چالش‌های روانی ماندن پشت ترافیک یا سر و کله زدن با مسافران هم نیست. رانندگان ریموت از خطر دزدی و خرابکاری هم مصون خواهند بود. اگر حتی یک روز به عنوان راننده یک شرکت هم‌سفری آنلاین فعالیت کرده باشید، می‌دانید که استفاده از سرویس بهداشتی هم معضلی بزرگ است. و مشخصا بیماری‌های مختلف نیز از طریق 4G شیوع نخواهند یافت.

شاید بگویید که این مدل می‌تواند به کمپانی‌ها کمک کند تا رانندگان ریموت خود را برون‌سپاری کرده و به استخدام راننده در کشورهای کم درآمد بپردازند. اما تا آینده قابل پیش‌بینی، این مشاغل باید بومی و محلی باقی بمانند. از یک سو راننده باید گواهی‌نامه کشور خود را داشته باشد و با قوانین و مسیرهای رانندگی در محل آشنا باشد. علاوه بر این، سرعت اینترنت هم مهم است و هرچه اپراتور و اتومبیل از نظر فیزیکی به هم نزدیک‌تر باشند، تاخیر هم کاهش می‌یابد.

آزاد کردن انرژی بالقوه

تکنولوژی‌های حقیقتا دگرگون‌کننده، قادر به آزاد کردن انرژی‌های بالقوه اقتصادی هستند. AirBnB این کار را با اجاره منازل بلا استفاده انجام داد و اوبر هم با سرمایه‌گذاری روی رانندگان و اتومبیل‌های بلا استفاده. به همین ترتیب ODDCar هم می‌تواند ظرفیت‌های اقتصادی را در حوزه‌های دیگری که در آن‌ها خبری از خودرانی نیست افزایش دهد: چیزهایی مانند دلیوری غذا، حمل و نقل میان کشورها، بازگردانی دوچرخه‌های اجاره‌ای و حتی وسایل نقلیه کشاورزی.

بعد از این چه می‌شود؟

صنعت هم‌سفری آنلاین همیشه فرض را بر این گذاشته که تنها زمانی قادر به برداشتن گام‌های اقتصادی برگ خواهیم بود که اتومبیل‌ها به خودرانی کامل و قابل اتکا برسند. اما می‌توان بحث کرد که تغییر زمانی به وجود خواهد آورد که رانندگان را از داخل اتومبیل‌ها بیرون بیاوریم.

این ایده که ODDcar به مراتب زودتر از ناوگان‌های اتومبیل‌های خودران به موفقیت خواهد رسید چیزی فراتر از یک پیش‌بینی صرف است. ODDcar را ما ترغیب می‌کند که خودمان دست به کار شویم. اگر ۵ سال اخیر یک چیز به ما آموخته باشد، اینست که اتومبیل‌های خودران قرار نیست اتفاق بزرگ بعدی باشند. این تکنولوژی به شکلی آهسته و به مرور زمان به تکامل خواهد رسید و هر گام کوچک در این حوزه، یک پیروزی بزرگ است.