گونه ای از باکتری ۳ سال در فضا زنده مانده است

براساس یک پژوهش جدید نوعی باکتری که مقاومت بالایی در برابر تشعشع و دیگر خطرات زیست محیطی دارد برای مدت سه سال در ایستگاه فضایی بین المللی زنده مانده است.

در یکی از ماموریت های فضایی ژاپن موسوم به Tanpopo گلوله هایی از باکتری Deinococcus خشک شده درون صفحاتی از آلومینیوم پیچیده شد و سپس درون پنل های خارج از ایستگاه فضایی بین المللی در مقابل تشعشعات کیهانی قرار داده شد.

باکتری Deinococcus در زمین یافت می شود و به خاطر توانایی اش برای زنده ماندن در شرایط دشوار از جمله سرما، بی آبی و محیط های اسیدی به باکتری Conan شهرت یافته. در کتاب رکوردهای گینس از این باکتری با عنوان مقاوم ترین گونه حیات در برابر تشعشع یاد شده است.

به گفته دانشمندان این باکتری میتواند تا سه هزار برابر میزان تشعشعی که برای انسان مرگبار است را تحمل کند. دانشمندان در ابتدا این باکتری را درون قوطی های کنسرو گوشت قرار دادند که طی فرایند استریلیزاسیون در معرض پرتو قرار می گیرند. آنها در ادامه در بازه زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ گلوله ای خشک شده از این باکتری را درون آزمایشگاهی به نام Exposed Facility قرار دادند که خارج از ماژول ژاپنی ایستگاه فضایی بین المللی موسوم به کیبو قرار دارد.

این آزمایش برای تست فرضیه پان اسپرمیا انجام شد که براساس آن میکروب ها میتوانند از سیاره ای به سیاره دیگر انتقال یافته و حیات را پخش کنند.

آکیهیو یاماگیشی مولف مقاله ای که در همین رابطه منتشر شده و مدیر ماموریت فضایی Tanpopo (به معنای قاصدک) با همراهی تیم خود در سال ۲۰۱۸ فضاپیما و چند بالون تحقیقاتی را به آسمان ها فرستاد تا باکتری Deinococcus که در ارتفاع ۱۲ کیلومتری از زمین شناور بود را پیدا کند.

در ادامه پروفسور یاماگاشی که در دانشگاه داروسازی توکیو نیز بیولوژی مولکولی تدریس می کند این گمانه زنی را مطرح کرد که باکتری مورد بحث احتمالا میتواند در فضا و حتی سفرهایی که به سیارات دیگر با نوسانات دمایی بالا انجام می شود نیز دوام بیاورد و زنده بماند.

باکتری Deinococcus کلونی هایی بزرگتر از یک میلیمتر را تشکیل می دهد و در ماموریت Tanpopo نمونه هایی از این باکتری در قالب گلوله هایی با ضخامت های متفاوت تهیه و درون صفحات آلومینیومی قرار داده شدند. دانشمندان در ادامه طی یک بازه زمانی سه ساله به جمع آوری اطلاعات در مورد این باکتری پرداختند.

البته نتایج به دست آمده کاملا به ضخامت گلوله های تهیه شده از باکتری بستگی داشت. گلوله هایی که ضخامت شان از ۰.۵ میلیمتر بیشتر بود توانستند که در این دوره زنده بمانند هرچند که DNA آنها آسیب دیده بود با این حال باکتری هایی که در سطح رویی این گلوله ها یا کلونی ها قرار داشتند مرده بودند.

این نتایج در نهایت یک چیز را نشان می دهند و آن احتمال انتقال میکروب ها به فضا و سیارات دیگر ظرف چند سال آینده.