نیروی هوایی ایالات متحده با در نظر داشتن احتمال قطع شدن شبکه سراسری مسیریابی GPS در هنگام جنگ، دنبال راه حلی ثانویه و پایدار میگردد و به همین ترتیب میخواهد از نقشه میدان مغناطیسی زمین برای مسیریابی استفاده کند.
به گزارش Defense One دقت و پایداری نقشههای میدان مغناطیسی به قدری بالاست که میتوان در میدان نبرد از آن به عنوان روشی جهت مسیریابی نیروهای روی زمین، کشتیهای درون دریا و جنگندههای به پرواز درآمده استفاده کرد. این میدان مغناطیسی حتی میتواند موشکها را با دقتی معادل با ضریب خطای ۱۰ متر به سمت اهداف هدایت نماید.
در حال حاضر ادوات جنگی متعددی از جمله سیستم موشکهای دوربرد از GPS به عنوان وسیلهای جهت هدایت و افزایش دقت در ضربه استفاده میکنند؛ تا جایی که موشکها میتوانند مسافتهای چندصد کیلومتری را پشت سر گذاشته و با دقت بالایی به اهداف برخورد نمایند. اما در سوی مقابل روشهای گوناگونی جهت مختل کردن سرویسهای GPS یا از کار انداختن سراسری آن نیز وجود دارد، که در واقع چنین اتفاقی بسیاری از تجهیزات نظامی را به طور کامل بیمصرف میکند.
ارتش ایالات متحده تاکنون روشهای جایگزین زیادی برای مصرف در هنگام جنگ معرفی کرده، اما هیچ کدام از آنها تاکنون به اندازه سیستم مسیریابی مبتنی بر میدان مغناطیسی (MAGNAV) موثر و دقیق نبوده است.
میدان مغناطیسی در واقع از زمین در برابر جریانهای باد خورشیدی حفاظت میکند، اما هر بخشی از آن حالت منحصر به فرد خودش را دارد. این تفاوتهای واضح که توسط مغناطیسسنجها قابل اندازهگیری هستند، نقشهای یکتا از میدان مغناطیسی زمین را شکل دادهاند که عملا نیاز به در اختیار داشتن ماهواره یا حتی نقشهای فیزیکی را از بین میبرد.
MAGNAV دقتی معادل با ۱۰ متر دارد؛ اگرچه میزان دقت GPS به مراتب بالاتر است، اما این سیستم مبتنی بر میدان مغناطیسی بهترین گزینه در دسترس خواهد بود و جایگزین ابزارهای مسیریابی سنتی خواهد شد. MAGNAV به هیچ عنوان به شبکههای ماهوارهای آسیبپذیر متکی نیست و تقریبا نمیتوان آن را مختل کرد. به عبارت دیگر فقط انفجار هستهای در میدان مغناطیسی زمین تغییر ایجاد میکند و سیستمهای مسیریابی را از کار میاندازد. به این ترتیب در صورت بروز جنگی هستهای، MAGNAV هم غیر قابل استفاده خواهد بود، اما در سایر شرایط گزینهای پایدار جهت نبرد به شمار میآید.
پاسخ ها