معرفی بازی The Lord of The Rings: Rise to War؛ ارباب حلقه ها

همان چیزی که می‌ترسیدم اتفاق افتاد؛ چند هفته پیش کمپانی برادران وارنر در همکاری با NetEase از بازی ارباب حلقه ها به اسم Rise to War پرده برداشت و این معرفی همان‌قدر که خوشحال کننده بود به همان اندازه می‌توانست نگران کننده باشد.

خوشحال کننده به این خاطر که ارباب حلقه‌ها با دنیای پر از قهرمان و ضد قهرمان و جادو و نژادهای مختلفش جان می‌دهد برای یک بازی استراتژی و آنطور که اطلاعات نشان می‌دادند NetEase هم برای ساخت Rise to War روی همین سبک دست گذاشته بود.

اما این ترکیب هرچه قدر جذاب و رویایی به‌نظر می‌رسید ولی به‌خاطر روندی که بازی‌های اقتباسی استراتژی در این چند سال طی کرده‌اند، یک حرکت اشتباه کافی بود تا خسته کننده و تکراری بشود.

اشتباه نکنید، قرار نیست در اینجا کاری انجام بدهید.

خیلی از بازی‌های اقتباسی موبایل که به سراغ سبک استراژی رفته‌اند، یک کپی کاملا ضعیف از کلش آو کینگز بوده‌اند و نکته اینجاست بعضا جواب گرفته‌اند. بنابراین عجیب نبود که Rise to War دوباره از همین فرمول استفاده کند.

نکته اینجاست این اتفاق افتاده و با وجود اینکه انتظار می‌رفت Rise to War برود کنار اقتباس‌های استراتژی Game of Thrones و Stronghold و Call of Duty که با این فرمول حتی نتوانستند سرگرم‌کننده باشد ولی بازی ارباب حلقه ها واقعا اعتیادآور است.

در واقع Rise to War نه خسته کننده و تکراری است و نه آن چیز رویایی که تصور می کردیم. بازی به‌خاطر پروداکشن ولیو بالایش و البته پتانسیل‌هایی که دنیای ارباب حلقه‌ها دارد، از دل یک فرمول تکراری تجربه خوش رنگ و لعابی را توانسته ارائه بدهد.

برخلاف کلش آو کینگز، در این بازی ارباب حلقه‌ها همزمان منطقه و محیط‌های اطراف نشان داده می‌شوند. ویژگی که باعث شده تجربه کاربری بازی لذت‌بخش‌تر بشود.

گیم پلی بازی به دو بخش «مدیریت» و «حمله» تقسیم می‌شود که همانند کلش آو کینگز، در بخش دوم دست بازیکن کاملا بسته است و تقریبا تمام وظایف را خود هوش مصنوعی انجام می‌دهد.

در شروع از بین نژاد‌ها می‌توانید یکی را انتخاب کنید و بعد از آن وارد سرزمین میانه می‌شوید. در اینجا بازی بعد از چند راهنمایی هدف‌تان را مشخص می‌کند؛ نگذارید حلقه به دست دشمنان بیافتد. برای این کار هم باید قلمرو را بزرگ‌تر کرده و به حلقه نزدیک‌تر شد.

در قسمت مدیریتِ بازی و مشابه بقیه عناوین استراتژی، مهمترین هدف ساخت بناهای مختلف است تا با آن‌ها منابع مورد نیاز به دست بیایند و در ادامه با پرورش نیروها، زمینه حمله به زمین‌های دیگر و دفاع در برابر دشمنان فراهم شود.

بازی در این بخش کاملا متنوع عمل کرده و هم تعداد ساختمان‌ها و نیروها مناسب هستند و هم رابطه درستی بین آن‌ها وجود دارد که ترکیب این دو ویژگی و البته حضور قهرمانان‌، نتیجه‌اش یک مدیریتِ درگیرکننده‌تر بوده است.

در بازی قهرمان‌ها و ضدقهرمان‌های دنیای ارباب حلقه‌ها حضور دارند و با هر کدام می‌شود یک ارتش درست کرد و به نبردها رفت. در واقع بازی محدودیتی گذاشته که حتما یک قهرمان/ضدقهرمان باید نیروها را برای حمله هدایت کند.

بنابراین در ابتدای بازی که فقط یک قهرمان دارید، همزمان فقط یک حمله می‌توانید انجام بدهید و در ادامه و با افزایش قهرمان‌ها این تعددِ همزمانِ هجوم‌ها هم افزایش پیدا می‌کند.

اما اینکه چگونه قهرمان‌های جدید را آزاد کنید، بسته به سطح قهرمان‌ها چه کسی را به حمله بفرستید، اصلا به چه منطقه‌ای هجوم ببرید یا از چه ترکیب نیروهایی کمک بگیرید همگی بستگی به شما دارند و بازی اینگونه مخاطب را درگیر کرده است.

در این چند ساعتی که بازی را تجربه کردم همیشه کاری بود که انجام بدهم و کم پیش می‌آمد که قسمت مدیریت خسته کننده شود، ویژگی که یک بازی با تمرکزِ زیاد روی ساخت و ساز و نقش کمرنگ‌ترِ بازیکن در میدان نبرد باید داشته باشد و Rise to War هم دارد.

اگر Rise to War به اثر خسته کننده و تکراری تبدیل نشده، به‌خاطر استفاده درست از عناصرِ آشنای ارباب حلقه‌ها در همین بخش مدیریت است که ترکیبش با جلوه‌های صوتی و بصری بالای بازی باعث شده تا احساس نوستالژی مخاطب قلقلک داده بشود.

استفاده از موسیقی فوق العاده فیلم، تجربه بازی را لذت بخش‌تر کرده است.

حالا چرا بازی به آن اثر رویایی که انتظار داشتیم، تبدیل نشده است؟ قسمت «حمله». پاشنه آشیل بازی همینجاست. Rise to War با این حجم از نیرو و قهرمان/ضد قهرمان و نژادهای مختلف، می‌توانست کمی دست بازیکن را باز بگذارد تا این تفاوت‌ها را بیشتر احساس کنیم.

کاری که شانزده سال پیش بازی The Battle for Middle-earth انجام داد. در اینجا هم شخصیت‌های مختلف ارباب‌ حلقه‌ها حضور داشتند، هم نیروها متنوع بودند و هم می‌شد در نبردها آن‌ها را کنترل کرد و با استراتژی‌های گوناگون پیش رفت.

در Rise to War نیروها و شخصیت‌ها زیاد هستند ولی خبری از کنترل‌شان در خود نبردها نیست. البته انتظار اینکه یک بازی کاملا شبیه به The Battle for Middle-earth، آن هم در موبایلی که بیشتر مخاطبینش را بازیکن‌های کژوال تشکیل می‌دهند غیر منطقی است.

صرفا نقش بیننده را دارید.

اما سازنده حداقل می‌توانست یک سری آزادی عمل‌ها بدهد. عجیب اینجاست ویدیو نبردها را می‌توانید ببینید ولی هیچ کاری نمی‌شود کرد. انگار سازنده می‌خواسته ما را تشنه کنار رودخانه ببرد و تشنه برگرداند.

در نتیجه Rise to War یک اثر وفادار به ارباب حلقه‌ها با گرافیک و موسیقی قوی است که خیلی از طرفداران سرزمین میانه می‌توانند از آن لذت ببرند. ولی برای کسانی که به دنبال تجربه متفاوت هستند، بازی به‌خاطر سیستم حمله‌اش احتمالا ناامیدشان می‌کند.

نکته: بازی فعلا تنها در کشورهای استرالیا و فیلیپین منتشر شده و بخش آزمایشی آن هم تا دو هفته دیگر به پایان می‌رسد. برای تجربه‌اش می‌توانید از نرم افزار تغییر آی‌پی کمک بگیرید ولی پیشنهاد می‌شود تا عرضه نسخه نهایی صبر کنید.

The Lord of the Rings: Rise to War