ایسوس پدفون؛ داستان نافرجام موبایلی که هم تبلت بود هم لپ تاپ

در جریان نمایشگاه CES سال ۲۰۱۱ بود که ایسوس از محصول «EEE Pad Transformer» رونمایی کرد؛ تبلتی که با استفاده از یک کیبورد متصل‌شونده می‌توانست به لپ‌تاپی جمع و جور تبدیل شود. این دقیقا کاری بود که حدود یک دهه بعد کمپانی اپل با معرفی کیبورد جادویی برای آیپد پرو انجام داده، اما ایسوس نگاهی بلندپروازانه‌تر از این حرف‌ها داشت.

حدودا یک سال بعد با «ایسوس پدفون» آشنا شدیم. همانطور که از نامش بر می‌آید، این مدل خلاقانه در واقع یک موبایل بود که با استفاده از داکی مخصوص به یک تبلت تبدیل می‌شد. بعد همان تبلت را هم می‌توانستیم با اتصال به کیبوردی مشابه با مدل ترنسفورمر و مجهز به ترک‌پد، به یک لپ‌تاپ کوچک تبدیل کنیم.

خود موبایل نمایشگری ۴.۳ اینچی از نوع سوپر امولد و با رزولوشن ۹۶۰ در ۵۴۰ پیکسلی داشت که بعد از تبدیل شدن به یک تبلت، اندازه نمایشگر به ۱۰.۱ اینچ از نوع LCD و با رزولوشن ۱۲۸۰ در ۸۰۰ پیکسل می‌رسید. موبایل کوچک ایسوس از باتری ۱۵۲۰ میلی‌آمپر ساعتی نیرو می‌گرفت، در حالی که داک تبلت هم به صورت جداگانه یک باتری ۶۶۰۰ میلی‌آمپر ساعتی در بدنه‌اش داشت.

حتی کیبورد در نظر گرفته شده برای این سیستم هم خودش ۶۶۰۰ میلی‌آمپر ساعت باتری اضافی داشت؛ ایسوس برای بیشترین مقدار عمردهی باتری هم سیستم جالبی طراحی کرده بود، طوری که ظرفیت باتری کیبورد در مرحله اول مصرف می‌شد و در مرحله آخر نیز شارژ. موبایل هم به عنوان هسته اصلی ماجرا تا آخرین لحظات ظرفیت باتری خودش را حفظ می‌کرد.

ایسوس برای اینکه لازم نباشد برای پاسخ دادن به تماس‌ها هر بار گوشی را از داک جدا کنید، قلمی هیبریدی هم ارائه کرده بود که هم نقش یک استایلوس را بازی می‌کرد، هم حکم یک هندفری بلوتوثی، مجهز به ویبراتور و دکمه‌های افزایش و کاهش صدا و پاسخ دادن تماس‌ها را داشت.

این موبایل (و البته تبلت و لپ‌تاپ) از چیپست اسنپدراگون S4 Plus و پردازنده Krait دو هسته‌ای با فرکانس ۱.۵ گیگاهرتزی نیرو می‌گرفت که با پردازشگر گرافیکی Adreno 220 همراه بود. مجموعه مورد بحث سر جمع یک گیگابایت رم داشتند، که البته حتی در هشت سال پیش هم برای یک لپ‌تاپ کم به نظر می‌رسید.

اندروید ۴.۰ (آیس کریم) روی این موبایل سوار شده بود، که در واقع اولین روزهای استفاده برخی تلبت‌ها از پلتفرم گوگل محسوب می‌شد. به همین ترتیب بسیاری از اپلیکیشن‌ها برای اجرا روی این سیستم مشکل داشتند، چرا که توسعه دهندگان آنها را با فضا و ابعاد یک تبلت سازگار نکرده بودند.

ولی در هر صورت این دستگاه می‌توانست رویای هر کسی باشد؛ یک سیستم که همزمان موبایل، تبلت و لپ‌تاپ شما خواهد بود و می‌توانید تمام داده‌ها و اپلیکیشن‌های مورد نظرتان را به صورت یکپارچه و بدون نیاز به جابجایی و امثالهم نگه‌داری و استفاده کنید.

اما متاسفانه این رویا ماندگاری چندانی نداشت؛ از طرفی که بسیاری از اپلیکیشن‌ها سازگاری کافی با یک تبلت را نداشتند و قدرت سیستم عامل اندروید ۴.۰ هم به اندازه‌ای نبود که بتوان به آن به عنوان یک لپ‌تاپ نگاه کرد. از طرف دیگر همراهی تمام این قطعات وزن نهایی مورد نیاز برای حمل توسط کاربر را به شدت بالا می‌برد و این موضوع به مذاق خیلی‌ها خوش نیامد و در نهایت پدفون ایسوس شکست خورد.

این روزها دوباره ایده‌هایی مشابه در گوشه و کنار دنیای تکنولوژی به گوش می‌رسند؛ اپل رسما تایید کرده مک‌ها از این پس از معماری ARM نیرو خواهند گرفت، و در همین حین می‌توان آیپد پرو را به یک کیبورد جادویی متصل کرد و تجربه‌ای مشابه با مک‌بوک ایر در اختیار داشت. جدیدترین نسخه iPadOS هم به طور کامل از کیبورد، ترک‌پد و ماوس پشتیبانی می‌کند، و مهمتر از همه مجموعه اپلیکیشن‌هایی وجود دارند که می‌توانند به صورت همزمان روی چند نمایشگر مالتی-تسک انجام دهند.

اما تجربه نشان داده هر رویایی در عمل امکان‌پذیر نخواهد بود؛ اگر اینطور بود ایسوس ترنسفورمر بوک V در سال ۲۰۱۴ موفق می‌شد. این دستگاه هم با یک موبایل اندرویدی شروع می‌شد، که می‌توانست به یک تبلت ۱۲.۵ اینچی مجهز به سیستم عامل ویندوز ۸.۱ متصل شود. وقتی ارتباط برقرار می‌شد، تصویر موبایل اندرویدی در محیط ویندوز در قالب یک پنجره قابل مشاهده بود.

وقتی هم که فول‌اسکرین می‌کردیم، عملا تبلت مورد بحث به یک تبلت اندرویدی تبدیل می‌شد؛ همراهی یک کیبورد ویژه مجهز به ترک‌پد هم که از این سیستم هیبریدی یک لپ‌تاپ مفید و جالب می‌ساخت. به خصوص با همراهی فناوری مخابراتی LTE که همه چیز را برای استفاده در خارج از خانه مهیا کرده بود.

این دستگاه همانند گجتی از یک فیلم سینمایی علمی تخیلی به نظر می‌رسید، اما کاملا واقعیت داشت. ولی با این حال احتمالا اسمش را هم نشنیده بودید، چون ایسوس ترنفورمر V همان مسیری را رفت که ایسوس پدفون رفته بود. موارد همگام‌سازی موبایل‌ها، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها هرگز آن طور که تصور می‌شده جوابگو و راه حلی برای خواسته‌های کاربران نبوده است.