بدترین محصولات برند معروفی که ایرانیان آرزوی آن را دارند

لامبورگینی همیشه در تولید خودروهای سوپراسپرت شگفت‌انگیز و زیبا تخصص داشته است، که همیشه در فروش محصولات خود با موفقیت هم روبه‌رو بوده است، اما برخی از آن ها به دلایل مختلف خوب نبوده اند.

اسب بخار: لامبورگینی همیشه در تولید خودروهای سوپراسپرت شگفت‌انگیز و زیبا تخصص داشته است، که همیشه در فروش محصولات خود با موفقیت هم روبه‌رو بوده است، اما برخی از آن ها به دلایل مختلف خوب نبوده اند.

در اولین سال های فعالیت صنعت خودروسازی جهان، چه کسی فکر می کرد خدمات پس از فروش خودروها چنین تأثیری بر میزان فروش یک خودرو داشته باشد؟ اما دقیقاً همین موضوع برای فروچیو لامبورگینی و فراری رخ داد. پس از خدمات خوب پس از فروش برند لامبورگینی، رئیس کمپانی تصمیم جدیدی گرفت، وی تصمیم گرفت با توجه به موفقیت خود در زمینه تولید تراکتور به سمت تولید خودروهای سوپر اسپرت برود، که در این مسیر بسیار موفق بود و به یکی از تولیدکنندگان خودروهای سوپر اسپرت در جهان تبدیل شد.

واقعیت این است که لامبورگینی تقریباً هیچ خودروی بدی تولید نکرده است، حتا خودروهایی با طراحی عجیب و غریب، اما موتورهای قدرتمند داشتند که صداهای جذاب و دلنشینی را تولید می کردند و کابین بسیار لوکس با بهترین مواد داشتند، اما لامبورگینی هم در بعضی مواقع دچار مشکل در طراحی و تولید خودرو شده است.

در ادامه مقاله، پنج مدل از بدترین لامبورگینی های تولیدشده را معرفی خواهیم کرد.

لامبورگینی اسپادا

لامبورگینی اسپادا همان چیزی است که از یک لامبورگینی انتظار ندارید؛ این خودرو یک گرند تورر ۲+۲ است، که مجهز به موتور V12 لامبورگینی میورا در جلوی خود است و یک خودروی گرند تورر نسبتاً خوب است. در واقع، این‌قدر خوب است که تا زمانی که دیابلو در دهه ۹۰ میلادی معرفی شد، بهترین خودروی کمپانی از نظر میزان فروش بود، اما اسپادا بدون نقص نبود؛ این خودرو مصرف سوخت بسیار بالایی داشت، البته اکثر خریداران لامبورگینی به میزان مصرف سوخت آن چندان اهمیت نمی دهند، اما این خودرو یک گرند تورر است، که باید مسافت های طولانی را طی می کرد؛همچنین، این خودرو کمی سنگین بود، بنابراین فرمان پذیری خیلی خوبی هم نداشت.

لامبورگینی جالپا

لامبورگینی جالپا یک خودروی سوپراسپرت است. این خودرو، در جهان به «بچه لامبورگینی» معروف است، که هدف کمپانی از تولید آن، تأمین منابع مالی پروژه‌های بزرگ‌تری مانند میورا یا کونتاچ بود، اما این مدل خودروها از لامبورگینی نسبت به مدل های ذکرشده، کارآمدتر هستند و برای استفاده روزمره مناسب‌تر هستند. این خودرو طراحی کلاسیک لامبورگینی را داشت، اما نتوانست در فروش، خوب عمل کند. این خودرو همچنان در حال گران شدن است، زیرا تنها ۴۱۰ دستگاه از آن تولید شده است؛ همچنین، طبق نظر کارشناسان، نگهداری این خودرو گران‌تر از یک فراری V8 در همان زمان است. یکی از بزرگ‌ترین ایرادهای این مدل این بود که در بخش پیشرانه مشکلات اساسی وجود داشت، که برای خریداران هزینه های اساسی داشت و همین موضوع باعث عدم استقبال عمومی از آن شد.

لامبورگینی جاراما

اکثر طرف‌داران برند لامبورگینی، نام جاراما را به‌ندرت شنیده اند؛ جاراما یک لامبورگینی فراموش شده است. این خودرو یک خودروی عالی برای استفاده روزمره بود. طراحی اسپرت و صندلی‌های عقبِ قابل استفاده از ویژگی‌های آن بود. مانند اکثر مدل های لامبورگینی، این خودرو هم با یک موتور V12 قدرتمند که صدای جذابی داشت، مجهز شده بود. این خودرو نه تنها آخرین لامبورگینی با موتور جلو تا زمان معرفی اوروس بود، بلکه محبوب‌ترین مدل فروچیو لامبورگینی نیز بود.

مسئله درباره لامبورگینی جاراما، کیفیت ساخت، یا تولید محدود آن بود. این مدل از لامبورگینی ها به دلیل مشکلات زنگ‌زدگی شهرت دارند، اما دلیل اصلی این که این خودرو در این فهرس قرار دارد، ظاهر آن است. از نظر اکثر مردم این خودرو زشت است و در قامت یک لامبورگینی طراحی نشده است، اما جاراما در همان زمان عرضه هم بسیار کمیاب بود، که باز هم با موتور V12 قدرتمند لامبورگینی تجهیز شده بود.

لامبورگینی اوراکو

لامبورگینی اوراکو طراحی کلاسیک برتونه را داشت و مجهز به یک موتور V8 دلنشین در قسمت عقب بود. این خودرو کاملاً مناسب بود تا وارد بازار خودروهای اسپرت شود. بزرگ‌ترین مزیت این خودرو این بود که بهتر و ارزان‌تر از رقبا بود، اما لامبورگینی اوراکو مانند سایر خودروهای کمپانی، سریع و پرشتاب نبود، به همین دلیل در نظر خریداران خیلی جذاب به نظر نمی رسید. لامبورگینی برای مشتریان سه گزینه موتوری عرضه می کرد که هیچ کدام از آن ها مشکل کندی این خودرو را حل نمی کرد.

لامبورگینی LM۰۰۲

لامبورگینی LM002، که به عنوان رمبو لامبو نیز شناخته می‌شود، نتیجه‌ای از یک قرارداد نظامی ناموفق است. این خودرو اولین اس یو وی لوکس بود که اتفاقاً یه پروژه به شدت شکست خورده برای کمپانی بود. ظاهر آن چندان شبیه به لامبورگینی ها نبود و یکی از دلایل عدم موفقیت این مدل، طراحی ساختارشکنانه آن بود که برای مشتریان چندان جذاب نبود. این خودرو از موتور V12 ، ۵.۲ لیتری کونتاچ استفاده می‌کرد، بنابراین توانایی تولید قدرت تا ۴۵۰ اسب بخار داشت، اما این خودرو با این پیشرانه بیش‌تر شبیه به یک خودرو سوپراسپرت بود تا یک اس یو وی با قابلیت های آفرودی. لامبورگینی LM002 بسیار سنگین بود و وزن آن حدود ۲۸۰۰ کیلوگرم بود. سیستم ترمز آن خوب نبود و همچنین هندلینگ و سواری خوبی هم نداشت.