جواد خیابانی معتقد است مشکل تیم ملی نداشتن بازی جدی تدارکاتی، با تیم‌هایی در سطح تیم ملی آرژانتین است؛ او می‌گوید این‌که چنین تیمی به ایران نمی‌آید از بی‌لیاقتی ماست و تحریم فقط یک بهانه!
خبر ورزشی: جواد خیابانی مرد خستگی‌ناپذیر صحبت‌های هیجانی و شگفت‌آور است. کسی که اگر در هر حضور تلویزیونی سوژه‌ای به دست رسانه‌ها ندهد احتمالا از روزی که به شب رسانده راضی نمی‌ماند.
خیابانی در تازه‌ترین حمله خود گفته فدراسیون‌نشین‌ها بلد نیستند فوتبال را مدیریت و برای خیل پُرشمارِ هواداران آن کاری کنند و «تحریم‌ها بهانه است»! انتقاد کلی و به‌جایی که فقط تا همین‌جا می‌توان با آن موافق بود. او زمانی که سراغ جزئیات می‌رود، نقدش را این‌طور تشریح می‌کند: لیاقت نداریم! برنامه تیم ملی آرژانتین در فیفادی آینده برای ۲ بازی خالی‌ـه؛ خب آرژانتین رو بیارین! چه‌قدره؟ ۵میلیون دلار؟ ۱۰میلیون دلار؟ پولی نیست برای این سرزمین که یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست!
در ثروت عظیمِ میهن تردید چندانی نداریم و از حیف و میل سرسام‌آورِ سرمایه‌های آن مطمئن‌یم، ولی در احوالات خوبِ اقتصادی هم ۲۵۰ و ۵۰۰میلیارد تومان کم پولی نیست که بپرسیم چرا برای این تیم‌ملی که با همین کشورهای آسیایی و حتی درجه دوی جهان هم بازی دوستانه ندارد، سراغ تیم ملی آرژانتین نمی‌روید!
شاید آقای گزارش‌گر فراموش کرده ورزشگاه‌های امام رضا (ع) یا فولادآرنا همین ۵ و ۷ سال پیش با ۲۰۰ و ۱۵۰ میلیارد تومان هزینه افتتاح شدند! البته که نرخ دلار افزایشی نجومی داشته اما با ۵۰۰میلیارد تومانی که از نظر آقای خیابانی هیچ است، حداقل می‌توان ورزشگاه آزادی را به سامانی رساند و خیری بیش‌تر و ماندگارتر از تنها یک بازی کم‌فایده برای تیم ملی، به کل فوتبال کشور هدیه کرد.
جواد خیابانی طبق معمول سخنان‌ش را با چاشنی شور و هیجان ادامه می‌دهد و حضور مسی در چمن آزادی مقابل چشمان ۸۰هزار تماشاگر را ساده توصیف می‌کند، گو این‌که خبر ندارد استادیوم آزادی ماه‌هاست در میزبانی از بازی‌های لیگ برتری خودمان درمانده است، چه رسد به میزبانی آبرومند از ۸۰هزار تماشاگر؛ او وقتی که می‌گوید اگر من بیایم قسم می‌خورم مسی را می‌آورم، شاید توان جذب سرمایه‌ای دارد که از آن بی‌خبریم، اما کاش لااقل معجزه خود در سرعت بازسازی و عملیات عمرانی را توضیح می‌داد که فکر نکنیم فقط به تحریک هوادار مشغول است.
خیابانی احتمالن نمی‌داند درد بزرگ ورود زنان به استادیوم‌ها که بعد از سال‌ها با ورود حداقلی آنان اندکی آرام گرفته (درحالی که هنوز هم بسیاری از ورزشگاه‌ها محروم از میزبانی خانواده‌ها هستند)، نمی‌تواند با رویای ۸۰هزار عاشق مسی، مردانه تعبیر شود.
آقای خیابانی! تاکید کردیم با بی‌عرضگیِ فدراسیونی که اخیرا شما و دوستان‌تان تصمیم به مقابله با آن گرفته‌اید هم‌نظر هستیم؛ خوش‌حال‌یم که صداوسیمای ملی در این زمینه هم‌سو با رسانه‌ها شده و خواست مردم را فریاد می‌زند، اما محض اطلاع‌تان نه دلار دیگر یک‌هزار تومان است، نه آزادی دیگر یک‌صدهزار نفری.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها