بخشی از صحبتهای علیرضا خمسه بازیگر، کارگردان و مجری ۷۰ ساله در نشست «کمدی؛ سینمایی برای تمام فصول» که خبرگزاری مهر منتشر کرده:
برترینها: بخشی از صحبتهای علیرضا خمسه بازیگر، کارگردان و مجری ۷۰ ساله در نشست «کمدی؛ سینمایی برای تمام فصول» که خبرگزاری مهر منتشر کرده:
همانطور که میدانید سینمای کمدی امیدوارکننده و بودن آن یک ضرورت در سینما است و اولین فیلمهایی که در جهان تولید شدند، کمدی بودند. در گذشته و حال، چه در ایران و چه خارج از کشور پرفروشترین فیلمها در ژانر کمدی بودند. کمدی همیشه و در همه دورانها نیاز جامعه بوده است و در هر مدیومی اعم از سینما، تئاتر و تلویزیون مخاطب خود را جذب میکند.
در دوره کمدیهای نو، لحن کمدی نرمتر شد و به سمت مسائل خانوادگی رفت. کمدی در این دورانها به سمت مسائلی با رویکرد انتقادی رفت تا ایجاد خنده کند. زمانی که کار شما این باشد که بخندید و بخندانید، کمدی حرفه شما میشود و این مهمترین دستاورد من در این سالهاست؛ من از آن دسته افرادی هستم که برای خندیدن و خنداندن زاده شدهام.
هانری برگسون فیلسوف فرانسوی معتقد است که خنده یک مکانیزم فردی نیست بلکه پدیدهای اجتماعی است و جامعهای میخندد که از بحران عبور کرده باشد.
یکی از معیارهای بازیگری در جهان، زیبایی است یعنی به غیر از بدن، بیان، تخیل و استعداد، زیبایی برای سینمای جهان از معیارهای اصلی محسوب میشود. بازیگرانی داریم که زیبا هستند اما فاقد «آن» بازیگری هستند در مقابل برخی بازیگران نیز چهره زیبایی ندارند ولی به شدت بازیگران خوبی هستند و برخی هم هر ۲ معیار را با هم دارند و اینگونه است که خشت بازیگری آماده شود.
نقشی که همیشه دوست داشتم آن را بازی کنم، نقش اکبر عبدی در فیلم «مادر» ساخته زندهیاد علی حاتمی بود. در نمونههای خارجی نیز نقش پیتر سلرز در فیلم «پارتی» و جک نیکلسون در «دیوانه از قفس پرید» و بازی وودی آلن در نقش دلقک در نمایش «شاهلیر» را بسیار دوست داشتم؛ خودم را در آن بازیها میدیدم و فکر میکنم میتوانستم در آنها بازی کنم. اخیراً هم شخصیت باباپنجعلی در سریال «پایتخت» را بسیار دوست داشتم.
کمدی بدون انتقاد شکل نمیگیرد. اگر ساختمانی به نام کمدی باشد یک ستون دارد و آن ستون انتقاد است. حال این انتقاد میتواند از رفتار و نگرش جامعه به مسائل مختلف یا طبقه اجتماعی باشد.
پاسخ ها