تحقیقات جدید: میکروپلاستیک ها حتی به جفت جنین در رحم انسان راه پیدا کرده اند!

از سال 2006 تا 2021 جنین‌های زیادتری درمعرض میکروپلاستیک‌ها قرار گرفته‌اند و این اتفاق می‌تواند روی رشد عصبی آن‌ها تأثیر بگذارد.

دانشمندان در بافت‌های جفت جنینِ درحال‌رشد میکروپلاستیک‌هایی با مقادیر نگران‌کننده یافته‌اند. تنها در چند سال گذشته، محققان تکه‌های میکروسکوپی پلاستیک را شناور در چند 10 نمونه از جفت جنین نشان داده‌اند. جفت جنین اندامی است که اکسیژن و مواد مغذی را برای جنین درحال‌رشد فراهم می‌کند.

براساس مقاله منتشرشده در Environment International، محققان دانشگاه هاوایی و دانشگاه فدرال آلاگواس برزیل، 30 جفت جنین اهداشده به مخزن نمونه‌های تولیدمثلی هاوایی را بین سال‌های 2006 و 2021 تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها متوجه شدند که آلودگی به پلاستیک در طول زمان به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است.

در سال 2006، تنها شش جفت جنین از هر 10 نمونه اهدایی حاوی میکروپلاستیک بودند. تا سال 2013، از هر ده جفت، 9 جفت آلوده بودند. در سال 2021، هر یک از 10 جفت مورد بررسی آلودگی پلاستیکی را نشان دادند و اندازه ذرات میکروپلاستیک بزرگ‌تر از همیشه بود.

وضعیت نگران‌کننده آلودگی به میکروپلاستیک‌ها

متخصصان می‌گویند که پلاستیک ممکن است در غذایی که می‌خوریم شناور باشد یا در هوا آن را استنشاق کنیم. پلاستیک‌های میکروسکوپی از طریق مایعات و غذاها یا ریه‌های ما به بدن راه پیدا می‌کنند. روده آن‌ها را جذب می‌کند سپس از طریق جریان خون در بدن به‌حرکت در‌می‌آیند و در دوران بارداری در جفت جنین جمع می‌شوند. البته هنوز محققان نمی‌دانند که وقتی میکروپلاستیک‌ها از جفت عبور می‌کنند، آیا می‌توانند از طریق بند ناف به نوزاد برسند یا خیر.

درحال‌حاضر اجتناب از قرارگرفتن در معرض میکروپلاستیک‌ها غیرممکن به نظر می‌رسد و تأثیر آن بر سلامت انسان تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. براساس برخی تخمین‌ها، هر فرد به‌طور متوسط حدود یک کارت بانکی پلاستیکی را در هفته استنشاق می‌کند که برخی از قطعات آن ممکن است در عمق ریه‌ها باقی بماند.

قطعات ریز در آب آشامیدنی و غذا نیز وجود دارد و براساس تحقیقات اولیه روی موش‌ها، به نظر می‌رسد که این آلاینده‌ها می‌توانند به تمام اندام‌های بدن جوندگان نفوذ کنند. سایر مطالعات اخیر بر روی انسان، میکروپلاستیک‌ها را شناور در شیر مادر و مدفوع نوزادان یافته‌اند.

درحالی که اثرات حضور پلاستیک در جفت جنین ناشناخته است، آزمایش‌های اولیه بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که میکرو و نانوپلاستیک‌ها پتانسیل ایجاد اختلال در رشد مغز جنین را دارند، که به نوبه خود ممکن است باعث پیامدهای رشد عصبی نامطلوب شود.

البته از آنجایی که پژوهش اخیر در هاوایی انجام شده است، نمی‌توان نتایج آن را به تمام نقاط جهان تعمیم داد. مردم جزایر هاوایی تمایل دارند غذاهای دریایی بیشتری مصرف کنند که به‌شدت در معرض آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس آرام قرار دارند؛ همچنین مکان‌های دورافتاده به طورکلی بیشتر از پلاستیک‌های یکبار مصرف استفاده می‌کنند.