نتیجه یک تحقیق به رهبری یک محقق ایرانی: کار گروهی همیشه منجر به افزایش بهره وری نمی شود

گروهی از دانشمندان به رهبری یک محقق ایرانی در دوبلین دریافته‌اند که کار گروهی لزوماً همیشه بهترین راه برای انجام کارها نیست.

کار گروهی در قرن بیست‌ویکم محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرد، اما تحقیقی به رهبری یک دانشمند ایرانی در دوبلین به‌تازگی نشان داده است که بهره‌وری در انجام کارها همیشه با کار گروهی بهبود پیدا نمی‌کند. درواقع زمان موردنیاز برای انجام هماهنگی‌هایی که در حین کار گروهی لازم است، می‌تواند مزایای ناشی از این شیوه از کار را خنثی کند.

به گزارش TheConversation، «طاها یاسری»، دانشیار دانشکده جامعه‌شناسی کالج دانشگاهی دوبلین می‌گوید اخیراً در تحقیقی به‌دنبال بررسی این موضوع بوده است که آیا آموزش و کار گروهی می‌تواند بهره‌وری افراد را بالا ببرد یا خیر. یافته‌های این مطالعه نشان داده است که هزینه زمانی لازم برای ایجاد هماهنگی بین اعضای تیم می‌تواند بر مزایای ناشی از هوش جمعی بچربد.

پژوهشگران می‌گویند برای انجام این مطالعه از 195 داوطلب دعوت کردند تا به آزمایشگاه بیایند و تصاویری را مشاهده و سعی کنند گونه و رفتار حیوانات داخل آن را تشخیص دهند. این آزمایش شامل دو مرحله بود. ابتدا به داوطلبان آموزش داده شد که چگونه تصاویر را آنالیز کنند و بعد در دو مرحله در یک آزمون شرکت کردند.

محققان برای آموزش، افراد را به دو گروه تقسیم کردند. یک گروه با تصاویری مشابه تصاویر آزمون آموزش داده شد، اما گروه دوم یک آموزش عمومی را با تصاویر گوناگون پشت‌سر گذاشت. دانشمندان می‌گویند آموزش تخصصی به‌وضوح به عملکرد بهتر افراد در آزمون کمک کرد.

در ادامه برای بررسی اثر کار گروهی، داوطلبان به سه گروه تقسیم شدند: یک دسته از گروه‌ها شامل دو نفر با آموزش تخصصی، گروه بعدی شامل دو نفر با آموزش عمومی و دسته سوم گروه‌های دونفره از ترکیب افراد تخصصی و عمومی بود.

تحقیق دانشمندان درباره کار گروهی به چه نتیجه‌ای رسید؟

درنهایت مشخص شد که گروه‌های دونفره عمومی و گروه‌های ترکیبی بهتر از افراد تکی که حتی صرفاً آموزش عمومی دیده بودند، عمل نکردند. حتی گروه‌های شامل دو متخصص نیز عملکردی بهتر از یک متخصص نداشتند.

طاها یاسری می‌گوید آن‌ها متوجه شدند که هرچند وجود یک متخصص در یک گروه به افزایش دقت آن‌ها در انجام کارهای پیچیده کمک می‌کند، اما بهره‌وری گروه را افزایش نمی‌دهد. به عبارت دیگر، آن گروه جواب‌های صحیح بیشتری به‌دست می‌آورد، اما به زمان بسیار بیشتری برای تکمیل کار خود نیاز دارد. در کارهای ساده نیز هیچ برتری خاصی از نظر دقت در کار گروهی نسبت به کار یک متخصص وجود ندارد.

پس می‌توان نتیجه گرفت که زمان هدررفته به‌منظور انجام هماهنگی‌ها در کار گروهی می‌تواند هزینه بیشتری را نسبت به مزایای ناشی از وجود یک متخصص در گروه به‌همراه داشته باشد. نتایج این یافته‌ها در قالب مقاله‌ای در مجله Collective Intelligence منتشر شده است.