ترکیب‌های کامپوزیت یکی از مواد بسیار مورد استفاده در حوزه دندانپزشکی مدرن هستند. این مواد به دلیل ویژگی های منحصر به فرد و قابلیت های زیادی که دارند، تبدیل به گزینه محبوبی برای دندانپزشکان و بیماران شده اند. کامپوزیت‌ها شامل یک ماتریکس رزینی می‌باشند که با فیلرهای خاصی پر شده و استحکام بالایی پیدا می‌کنند. این ترکیب در اثر تابش نور خاص، سفت و مقاوم می‌شود و پس از پرداخت و پولیش، به شکلی بسیار شبیه به نسج‌های طبیعی دندان تبدیل می‌شود.
کامپوزیت‌ها با تنوع در استحکام و قابلیت پولیش، برای تعمیرات مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله موارد استفاده این مواد، می توان به تعمیر پر کردگی‌های جزئی یا گسترده در دندان‌های شکسته یا تخریب شده، همچنین ترمیم دندان‌های بد شکل و بد رنگ اشاره کرد. به علاوه، امروزه کامپوزیت‌ها به عنوان یک گزینه برجسته در زمینه دندانپزشکی زیبایی شناخته می‌شوند.
به گفته دیبا درمان کاویان، مرکز تولید مواد دندانپزشکی در ایران، یکی از ویژگی‌های مهم کامپوزیت‌ها، قابلیت تطابق با رنگ دندان‌های طبیعی است. این ویژگی به دندانپزشک این امکان را می دهد که با استفاده از شیدهای مختلف، ترمیمی ایجاد کند که رنگی همسان با دندان‌های بیمار داشته باشد و اصول زیبایی را بهترین شکل حفظ کند.
کامپوزیت‌های دندانی در چند رده مختلف قرار می‌گیرند که هرکدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند. اولین رده کامپوزیت‌ها که به بازار عرضه شدند، ماکروفیل‌ها بودند. این کامپوزیت‌ها دارای ذرات به اندازه 10 الی 50 میکرومتر هستند و دارای مقاومت و استحکام بالایی می‌باشند، اما پولیش پذیری ضعیفی دارند که باعث شده است که از لحاظ زیبایی بهترین نتیجه را ندهند.
در ادامه، میکروفیل‌ها که در دهه‌ی ۱۹۷۰ معرفی شدند، قرار دارند. این کامپوزیت‌ها به دلیل پولیش پذیری بهتر خود بهتر از ماکروفیل‌ها عمل می‌کنند، اما برخی از کیس‌ها باز هم نیاز به استحکام بیشتر دارند زیرا ذرات ۱۰۰ نانومتری کافی قوی نیستند.
سپس، هیبرید، نانوهیبرید و میکروهیبرید که از ترکیب استحکام ماکروفیل‌ها و پولیش بالای میکروفیل‌ها تشکیل شده‌اند، به چشم می‌خورند. این دسته از کامپوزیت‌ها تا جای زیادی توجه و استقبال دندانپزشکان را به خود جلب کرده‌اند و اکنون در بسیاری از کاربردها استفاده می‌شوند.
در نهایت، نانوکامپوزیت‌ها که جدیدترین نسل کامپوزیت‌ها هستند، از ذرات ۲۰ نانومتری تشکیل شده‌اند. این کامپوزیت‌ها توانایی تشکیل نانوکلاستر را دارند که باعث افزایش مقاومت و پولیش بالا می‌شود. دقیقا به همین دلیل، آنها دارای مقاومت چشمگیر و پوشش قدرتمندی می‌باشند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها