حسابداری یکی از بخش‌های حیاتی هر کسب و کار است که به کمک آن می‌توان اطلاعات مالی را به طور دقیق و منظم مدیریت کرد. یکی از مهم‌ترین موضوعات در حسابداری مدیریت موجودی‌ها است. برای این کار، روش‌های مختلفی وجود دارد که از جمله معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به روش‌های "اولین صادره از اولین وارده" (FIFO) و "آخرین صادره از اولین وارده" (LIFO) اشاره کرد. در این مقاله از شرکت حسابداری داراکو، به بررسی این دو روش مهم حسابداری، مزایا و معایب هر یک و نحوه استفاده از آن‌ها می‌پردازیم.
روش FIFO یا "اولین صادره از اولین وارده" یک روش مدیریت موجودی است که در آن کالاهای وارد شده به انبار به ترتیب ورود به عنوان اولین کالاهای صادره از انبار در نظر گرفته می‌شوند. به عبارت دیگر، کالایی که ابتدا وارد انبار شده است، ابتدا نیز از انبار خارج می‌شود. این روش به طور معمول در شرایطی که کالاها دارای تاریخ انقضا هستند یا نیاز به رعایت توالی ورود و خروج دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
روش LIFO یا "آخرین صادره از اولین وارده" یک روش دیگر مدیریت موجودی است که در آن کالاهای آخر وارد شده به انبار به عنوان اولین کالاهای صادره از انبار در نظر گرفته می‌شوند. در این روش، کالاهایی که اخیراً وارد انبار شده‌اند، ابتدا از انبار خارج می‌شوند. این روش معمولاً در شرایطی که قیمت کالاها در حال افزایش است و مدیریت هزینه‌ها اهمیت دارد، استفاده می‌شود.
انطباق با جریان واقعی کالاها: روش FIFO به دلیل ترتیب طبیعی خروج کالاها، به جریان واقعی ورود و خروج کالاها نزدیک‌تر است و به‌ویژه در صنایع غذایی و دارویی که تاریخ انقضا مهم است، بسیار مفید است.
ارزش‌گذاری بهتر موجودی‌ها: با استفاده از روش FIFO، موجودی‌های پایان دوره با قیمت‌های جدیدتر و به‌روزتر ارزش‌گذاری می‌شوند که این امر به نمایش دقیق‌تر ارزش موجودی‌ها در ترازنامه کمک می‌کند.
تطابق با استانداردهای بین‌المللی: بسیاری از استانداردهای حسابداری بین‌المللی، از جمله استانداردهای IFRS، استفاده از روش FIFO را ترجیح می‌دهند.
هزینه‌های بالاتر مالیات: در دوره‌هایی که قیمت کالاها در حال افزایش است، استفاده از روش FIFO می‌تواند منجر به افزایش سود گزارش شده و به تبع آن، افزایش هزینه‌های مالیاتی شود.
پیچیدگی در مدیریت موجودی: در برخی صنایع، مدیریت دقیق ترتیب ورود و خروج کالاها می‌تواند پیچیده و زمان‌بر باشد.
صرفه‌جویی مالیاتی: در دوره‌هایی که قیمت کالاها در حال افزایش است، استفاده از روش LIFO می‌تواند سود خالص گزارش شده را کاهش دهد و در نتیجه، هزینه‌های مالیاتی کمتری به کسب و کار تحمیل کند.
همگامی با هزینه‌های جاری: با استفاده از روش LIFO، هزینه‌های جاری کالاها به‌روزتر و نزدیک‌تر به قیمت‌های فعلی بازار نمایش داده می‌شود.
انطباق کمتر با جریان واقعی کالاها: روش LIFO با جریان طبیعی ورود و خروج کالاها کمتر تطابق دارد و ممکن است در برخی صنایع منجر به مشکلاتی شود.
ارزش‌گذاری نادرست موجودی‌ها: استفاده از روش LIFO می‌تواند منجر به ارزش‌گذاری موجودی‌ها با قیمت‌های قدیمی و کمتر مرتبط با بازار فعلی شود که این امر ممکن است باعث نمایش نادرست ارزش واقعی موجودی‌ها در ترازنامه شود.
محدودیت در استفاده بین‌المللی: بسیاری از استانداردهای حسابداری بین‌المللی استفاده از روش LIFO را نمی‌پذیرند که این امر می‌تواند برای شرکت‌هایی که در بازارهای بین‌المللی فعالیت می‌کنند، مشکل‌ساز باشد.
برای استفاده از روش FIFO در حسابداری، ابتدا باید سوابق ورودی کالاها به انبار را به ترتیب زمان ورود ثبت کنید. سپس، هنگام خروج کالاها از انبار، ابتدا کالاهایی که زودتر وارد شده‌اند را خارج کنید. این روند باید به طور منظم و دقیق ثبت شود تا ارزش موجودی‌ها و هزینه‌های مربوطه به‌درستی محاسبه شود.
برای استفاده از روش LIFO در حسابداری، سوابق ورودی کالاها به انبار را به ترتیب زمان ورود ثبت کنید. سپس، هنگام خروج کالاها از انبار، ابتدا کالاهایی که اخیراً وارد شده‌اند را خارج کنید. این روند نیز باید به طور منظم و دقیق ثبت شود تا ارزش موجودی‌ها و هزینه‌های مربوطه به‌درستی محاسبه شود.
سخن آخر
روش‌های FIFO و LIFO هر یک دارای مزایا و معایب خاص خود هستند و انتخاب بین این دو روش به شرایط خاص کسب و کار و اهداف مدیریتی بستگی دارد. روش FIFO به دلیل تطابق بیشتر با جریان واقعی کالاها و ارزش‌گذاری دقیق‌تر موجودی‌ها معمولاً در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مقابل، روش LIFO به دلیل مزایای مالیاتی و همگامی با هزینه‌های جاری در برخی شرایط اقتصادی ترجیح داده می‌شود. در نهایت، انتخاب روش مناسب نیازمند بررسی دقیق شرایط کسب و کار و مشاوره با کارشناسان مالی و حسابداری است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها