ساختارهای اقلیمی خارج از تحمل انسان که دانشمندان به‌عنوان پیامد قریب‌الوقوع تغییرات آب‌وهوایی پیش‌بینی کرده‌اند، در برخی مناطق زمین زودتر از انتظارها به‌وقوع پیوسته‌اند.
براساس یافته‌های مطالعه‌ای تازه، گرمایش جهانی هم‌اکنون زودتر از پیش‌بینی مدل‌های اقلیمی بخش‌هایی از جهان را گرم‌تر از حد تحمل بدن انسان کرده است. براساس تجزیه‌وتحلیل داده‌های ایستگاه‌های آب‌وهوایی، شهر جیکب‌آباد در پاکستان و رأس‌الخیمه در امارات متحده‌ی عربی هر دو به‌طورمرتب در یک زمان به‌مدت یک یا دو ساعت از آستانه‌ی مرگبار دمایی گذر کرده‌اند.
دمای حباب مرطوب (TW) معیاری از دما و رطوبت است که از دماسنجی پوشیده‌شده در پارچه‌ای خیس به‌دست می‌آید. فراتر از آستانه‌ی ۳۵ درجه‌ی سانتی‌گراد TW، بدن نمی‌تواند با تعرق خودش را خنک کند؛ اما همان‌طورکه در موج گرمای اروپا در سال ۲۰۰۳ شاهد بودیم که دما بدون گذر از آستانه‌ی ۲۸ درجه‌ی سانتی‌گراد TW، موجب مرگ هزاران نفر شد و حتی سطوح پایین‌تر نیز می‌تواند کشنده باشد.
تیمی آمریکایی‌بریتانیایی با تجزیه‌وتحلیل داده‌های ایستگاه‌های آب‌وهوایی در سرتاسر جهان دریافته است تناوب دماهای حباب مرطوب که از محدوده‌ی ۲۷ درجه و ۳۵ درجه‌ی سانتی‌گراد فراتر رفته، همگی از سال ۱۹۷۹ تاکنون دوبرابر شده است. هرچند تصور می‌شود ۳۵ درجه‌ی TW آستانه‌ای مهم به‌شمار می‌آید، آسیب و حتی مرگ در دماهای پایین‌تر نیز امکان‌پذیر است؛ درنتیجه، تیم پژوهشی این نکته را در تجزیه‌وتحلیل خود لحاظ کرد.
به‌نقل از پژوهش، اغلب افزایش تناوب‌ها در خلیج فارس، هند، پاکستان و جنوب‌غربی آمریکای‌شمالی به‌وقوع می‌پیوندد؛ اما آن‌طور که مقالات علمی نخستین‌بار گزارش دادند، به‌نظر می‌آید دمای حباب مرطوب هم‌اکنون در شهرهای جیکب‌آباد و رأس‌الخیمه از آستانه‌ی ۳۵ درجه گذر کرده است. تام متیوز، از دانشگاه لافبورو در بریتانیا می‌گوید:
گذر از تمام این آستانه‌ها نشانگر خطر بزرگ‌تر برای سلامت انسان است. می‌توان گفت تمام جهان به‌طور خزنده به این آستانه‌ی غیرعادی ۳۵ درجه‌ی سانتی‌گراد نزدیک می‌شود. نتیجه‌ی ناخوشایند این است که ظاهرا در برخی موارد برای دوره‌ای کوتاه از روز، از این مقدار فراتر رفته‌ایم.
چنین دمای مرطوب شدیدی تاکنون تأثیر زیادی بر کشورهای ثروتمند حاشیه‌ی خلیج‌فارس گذاشته است. این مناطق با سرمایه‌گذاری در تهویه‌ی هوا، توانایی مقابله با این ترکیب از گرما و رطوبت را دارند؛ اما متیوز هشدار می‌دهد با تداوم تغییرات آب‌وهوایی، سختارهای اقلیمی بخش‌های بیشتری از پاکستان و هند را نیز متأثر خواهد کرد؛ مناطقی که ممکن است توانایی لازم برای سازگاری با این وضعیت را نداشته باشند. حتی اگر آن‌ها بتوانند اقلیم گرم‌تر جدید را تحمل کنند، به حجم چشمگیری از انرژی برای خنک‌سازی نیاز خواهند داشت و اگر از سوخت‌های فسیلی برای تأمین آن استفاده کنند، تغییر اقلیم را بیش‌ازپیش تشدید خواهند کرد. متیوز می‌گوید: «هم‌اکنون از آنچه تصور می‌کنیم، به آن خط قرمز نزدیک هستیم».
هرچند به‌دلیل مکان استقرار برخی ایستگاه‌های آب‌وهوایی یا نحوه‌ی کالیبراسیون، قطعیت‌‌‌هایی درباره‌ی داده‌های به‌دست‌آمده از آن‌ها وجود ندارد، متیوز می‌گوید چشم‌انداز کلی روشن و بدون ابهام است. استیون شروود، از دانشگاه نیوساوث ولز در استرالیا می‌گوید:
این مطالعه نشان می‌دهد چنین وضعیت‌های طاقت‌فرسایی که فراتر از حد تحمل بدن انسان هستند، دست‌کم در برخی مناطق زمین به آن اندازه که تصور می‌کنیم، به آینده‌ی دور تعلق ندارند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها