نتایج بنچمارک پرازنده گرافیکی اینتل Xe DG1 فاش شد؛ ۴۰ درصد سریع تر از AMD Vega

اطلاعات فاش‌شده از بنچمارک پردازنده‌ی گرافیکی اینتل Xe DG1 نشان می‌دهد با پردازنده‌ای قوی‌تر از سری‌های هفت‌نانومتری AMD وگا روبه‌رو خواهیم بود.

اطلاعاتی از پردازنده‌ی گرافیکی اینتل Xe DG1 در دیتابیس بسیاری از سرویس‌های بنچمارک دیده شده است. حتی نتایج پردازش گرافیکی این تراشه در 3DMark نیز اکنون دردسترس رسانه‌ها قرار دارد که عملکردی بهتر از پردازنده‌های هفت‌نانومتری AMD  Vega را نشان می‌دهد. درواقع، محصول اینتل عملکردی بهتر از پردازنده‌های گرافیکی موجود در پردازنده‌های سری AMD 4000 دارد.

پردازنده‌ی گرافیکی Intel Xe DG1 اولین تراشه‌ای است که اطلاعاتش به‌صورت عمومی منتشر شده است و تا پایان سال جاری به بازار مصرف‌کننده عرضه می‌شود. درحال‌حاضر، کارت گرافیک مخصوص توسعه‌ی نرم‌افزار (SDV) مبتنی‌بر پردازنده‌ی جدید اینتل به توسعه‌دهندگان در سرتاسر جهان عرضه شده است تا نرم‌افزار خود را برای معماری گرافیکی Xe بهینه‌سازی کنند. اخبار جدید نشان می‌دهد کارت‌های DG1 اکنون در سرویس‌های بنچمارک مشاهده شده‌اند.

اطلاعات بنچمارک منتشرشده درباره‌ی پردازنده‌های گرافیکی اینتل Xe در حالت‌های گوناگون دیده می‌شوند. درحقیقت، پردازنده هم به‌صورت GPU یکپارچه با پردازنده‌های اصلی تایگرلیک و هم به‌صورت GPU اختصاصی با پردازنده‌های اصلی کافی‌لیک بررسی شده است. خانواده‌ی تایگرلیک اولین محصولاتی خواهند بود که از گرافیک‌های Xe یکپارچه بهره می‌برند. آزمایش‌های انجام‌شده با پردازنده‌های کافی‌لیک نمونه‌ی کارت‌های گرافیک اختصاصی و مجزایی را نشان می‌دهد که احتمالا همان SDV مبتنی‌بر DG1 بوده است.

بنچمارک OpenCL پردازنده‌ی Xe DG1 در گیک‌بنچ

یکی از بنچمارک‌های فاش‌شده، آزمایش Xe DG1 را در Geekbecnh 5 OpenCL نشان می‌دهد. تراشه‌ای که با Tiger Lake-U آزمایش شد، ظاهرا از ۹۶ واحد اجرایی و سرعت کلاک ۱/۵ گیگاهرتز بهره می‌برد و امتیاز OpenCL برای ترکیب مذکور ۱۲،۴۴۴ ثبت شد. تراشه‌ی تایگرلیک یو چهار هسته و هشت رشته‌ی پردازشی دارد و سرعت کلاکش ۲/۳ گیگاهرتز گزارش می‌شود. بررسی‌های عمیق‌تر نشان می‌دهد پردازنده‌ی مرکزی از نسخه‌ی یکپارچه‌ی Xe DG1 نسل ۱۲ برخوردار نیست و کارت گرافیک اختصاصی Xe DG1 در آزمایش حاضر بوده است.

آزمایش‌های انجام‌شده با Xe DG1 در ترکیب با پردازنده‌های کافی‌لیک R و S هم از استفاده از کارت گرافیک مجزا حکایت می‌کند و مانند آزمایش تایگرلیک، خبری از GPU یکپارچه نیست. هر دو آزمایش، یعنی بنچمارک با پردازنده‌های Core i5-9600K و Core i9-9900K نتایج مشابه ۱۱،۹۹۹ و ۱۲،۰۵۳ را نشان داده‌اند. هر دو پلتفرم در مراحل آزمایش با پردازنده‌ی گرافیکی Xe DG1 مجهز به ۹۶ واحد اجرایی (EU) ترکیب شدند؛ اما سرعت کلاک آن‌ها ۱ و ۱/۰۵ گیگاهرتز بود.

بنچمارک Xe DG1 در 3DMarks

اطلاعات جذاب اصلی درباره‌ی پردازنده‌ی گرافیکی جدید اینتل نتایج بنچمارک 3DMarks را نشان می‌دهند. بنچمارک مذکور کارت‌های گرافیکی DG1 را با نسخه‌های یکپارچه‌ی موجود در پردازنده‌های تایگرلیک یو و محصولات AMD Ryzen 4000 APU مقایسه می‌کند. پردازنده‌ی Xe DG1 درمجموع تمامی رقبای خود را شکست می‌دهد و تنها Ryzn 7 4800U نتایجی نزدیک به آن ثبت می‌کند؛ اما نسخه‌ی یکپارچه با تایگرلیک یو، ۱۸ درصد کندتر از Ryzen 7 4700U بوده است.

هر دو نسخه‌ی مجزا و یکپارچه از پردازنده‌ی گرافیکی اینتل در بررسی‌های 3DMarks از واحدهای پردازشی یکسان (۹۶ واحد) برخوردار هستند؛ اما کارت‌های اختصاصی دسکتاپ سرعت کلاک پایدارتری درمقایسه‌با نسخه‌های یکپارچه داشته‌اند. ناگفته نماند پردازنده‌های اصلی تایگرلیک و پردازنده‌های گرافیکی Xe DG1 را دو تیم مجزا طراحی می‌کنند و می‌سازند؛ درنتیجه، شاید نسخه‌های یکپارچه از Xe DG1 به‌اندازه‌ی نسخه‌های موجود در کارت گرافیک مجزا برای هماهنگی با پردازنده‌های اصلی بهینه‌سازی نشده‌ باشند.

نکته‌ی جذاب در بررسی‌های گرافیکی Xe DG1 آن است که کارت‌های گرافیکی اختصاصی مبتنی‌بر پردازنده‌ی مذکور درمقایسه‌با Ryzen 7 4800U تقریبا ۴۰ درصد عملکرد بهتری ارائه می‌کنند. کارت‌های مذکور از AMD از پردازنده‌های گرافیکی بهینه‌سازی‌شده‌ی Vega با فرایند تولید هفت‌نانومتری استفاده می‌کنند. در این پردازنده‌ها، شاهد ۵۱۲ پردازنده‌ی استریم جانمایی‌شده در هشت واحد پردازشی هستیم که عملکرد هر واحد ۵۹ درصد سریع‌تر از معماری ۱۴ نانومتری وگا است.

پردازنده‌های گرافیکی AMD، تنها در یک آزمایش عملکردی بهتر از اینتل داشتند. در آزمایش اول، عملکرد گرافیکی بیشتر با نورپردازی حجمی و سایه‌ها بررسی شد و آزمایش‌های دیگر روی هندسه‌ی موزاییکی متمرکز بود. درنهایت می‌توان نتیجه‌گیری کرد که پردازنده‌ی گرافیکی اینتل اکنون روی هندسه و خاصیت‌های مشابه گرافیکی متمرکز است و در آینده، بهینه‌سازی‌هایی در بخش سایه و نور انجام خواهد شد. البته نمی‌توان ادعا کرد که بهینه‌سازی روی عملکرد هندسی انجام نشود؛ چون درحال‌حاضر، شرکت‌های ISV به نمونه‌های اولیه‌ی محصول اینتل دسترسی دارند و فرایندهای بهینه‌سازی را شروع کرده‌اند.

نتایج آزمایش دیگری در 3DMark TimeSpy دیده شد که کارت‌های گرافیک مجزای Xe DG1 را با نمونه‌های یکپارچه در پردازنده‌های تایگرلیک یو مقایسه می‌کند. سرعت کلاک پردازنده‌ها در آزمایش مشخص نیست؛ اما پردازنده‌ی گرافیکی در کارت گرافیک اختصاصی ۹ درصد عملکرد سریع‌تری از نمونه‌ی یکپارچه دارد؛ درحالی‌که هردو از ۹۶ واحد پردازشی بهره می‌برند. نکته‌ی مهم دیگر این است که احتمالا سرعت کلاک‌های دیده‌شده در آزمایش‌ها سرعت کلاک نهایی نخواهد بود و ظاهرا در محصولات نهایی با افزایش سرعت کلاک مواجه خواهیم بود. درواقع، همیشه نمونه‌های آزمایشی با سرعت کلاک‌های محدود تا یک گیگاهرتز دیده می‌شوند که در آزمایش‌های اخیر هم حضور داشته‌اند.

برخی منابع خبری گمانه‌زنی‌هایی درباره‌ی قابلیت رهگیری پرتو در جدیدترین کد درایور پردازنده‌های گرافیکی اینتل می‌کردند. کد منتشرشده اشاره‌های متعددی به DXR API می‌کند که قابلیت‌های مختص رهگیری پرتو را نشان می‌دهد. همچنین، نشانه‌هایی از پشتیبانی سخت‌افزاری رهگیری پرتو در پردازنده‌های گرافیکی جدید اینتل دیده می‌شود. درنهایت، مشخص نیست قابلیت‌های رهگیری پرتو متعلق به کدام نسل از پردازنده‌های گرافیکی اینتل باشند. شایان ذکر است در سال جاری میلادی، همه‌ی تولیدکنندگان به‌دنبال پشتیبانی از این قابلیت هستند و احتمالا اینتل نیز قصد نخواهد داشت رقابت را واگذار کند.

دسته‌ی لپ‌تاپ در کامپیوترهای شخصی اهمیت زیادی برای اینتل دارد؛ چون AMD به‌نوعی بازار دسکتاپ را در هر دو بخش بدنه‌ی بازار و HEDT در دست گرفته است. با نگاه اولیه به مشخصات تایگرلیک، دلیل تمرکز اینتل بر توسعه‌ی خانواده‌ای متمرکز بر قابلیت موبایل را درک می‌کنیم. آن‌ها تلاش می‌کنند با طراحی جامع و کامل در تراشه، رقابت جدی را با AMD ادامه دهند و از آخرین معماری‌های هسته‌ای در جبهه‌های CPU و GPU استفاده کنند. درنهایت، باید اشاره کنیم که اینتل جزئیات تکمیلی از معماری پردازنده‌های گرافیکی Xe به‌همراه اطلاعات کاملی از قابلیت‌ها را در GDC 2020 منتشر خواهد کرد.