آیا قیمت دوربین‌های جدید واقعا گران است؟ آیا ارزش هزینه کردن دارند؟ اگر این فکرها به ذهن شما خطور کرده است، همراه دیجیتال باشید.
در این مقاله به بررسی شرایط قیمت‌گذاری تولیدکنندگان دوربین، و صحت تصور خریداران درخصوص قیمت بالای محصولات جدید دنیای عکاسی، می‌پردازیم؟ چه موضوعاتی باعث می‌شود که خریداران این‌گونه فکر کنند؟ ذکر این نکته ضروری است که هدف از این مقاله، توجیه قیمت بالای بعضی از دوربین‌ها عکاسی یا دفاع از سیاست‌های قیمت‌گذاری تولیدکنندگان نیست؛ بلکه فقط به بررسی شرایط قیمت‌گذاری دوربین‌های عکاسی جدید و در مقایسه با نمونه‌های نسل پیشین خود پرداخته شده است.
نمونه‌ی جدید همیشه گران‌تر از مدل موجود است
قیمت‌ها با گذشت زمان کاهش می‌یابند. این قانون در مورد تمام محصولات مخصوصا لوازم الکترونیکی با هر نوع استراتژی قیمت‌گذاری صادق است. درواقع هر محصولی نمی‌تواند در پایان چرخه‌ی عمر خود با همان قیمتی به فروش برسد که در ابتدای ورود به بازار فروخته می‌شد.
این امر ممکن است کاملا واضح به‌نظر برسد، اما نتیجه این است که از نظر خریداران، مدل جدید همیشه نسبت به مدل قدیمی گران‌تر به‌نظر می‌رسد.
دوربین نیکون D780 با همان قیمت دوربین D750 به بازار عرضه شد. باتوجه به جدید بودن آن و هم قیمت بودن با مدل قدیمی درواقع قیمت آن ارزان‌تر شده است، اما تخفیف زیاد مدل D750 و کاهش قیمت آن باعث شد دوربین جدید بسیار گران به‌نظر برسد.
این موضوع، اشتباهی است که اغلب خریداران می‌کنند. به‌عنوان مثال در این موارد خریداران با خود می گویند که وقتی امکان خرید مدل قدیمی با قیمت ۱۴۰۰ دلار وجود دارد، چگونه شرکت تولید کننده مدل جدید را با قیمت ۲۲۰۰ دلار به بازار عرضه کرده است؟ یا چرا قیمت مدل جدید بسیار گران شده است؟
حال اگر شرکتی دوربین جدید خود را هم قیمت دوربین موجود در بازار عرضه کند، پس از پایان عمر دوربین جدید، قیمت آن به چه شکلی خواهد بود؟ آیا باید آن قیمت را نیز با مدل نسل بعدی محصولات خود مطابقت دهد؟ این رویکرد منجر می‌شود که دوربین‌های این شرکت چندین نسل از محصولات عقب بیافتند و مطمئنا این رویکرد در صنعت رقابتی امروزه، رویکردی برنده نیست.
قیمت‌ها با گذشت زمان کاهش می‌یابند. دوربین‌های جدید تقریبا با همان قیمت اولیه مدل قدیمی، در بازار عرضه می‌شوند.
عرضه دوربین‌های جدید هم قیمت با مدل‌های فعلی بازار، مسابقه‌ای بی‌نظم رو به پایین است.
بنابراین طبق نمودار شرکت‌ها تمایل دارند دوربین‌های جدید خود را تقریبا با همان قیمت‌هایی که مدل‌های قبلی در آن عرضه شده است، قیمت‌گذاری کنند. از طرفی هدف شرکت‌های تولید کننده دوربین کسب بیشترین سود است و تمام تلاش این شرکت‌ها بر این موضوع متمرکز است که سود محصولات تولیدی خود را به حداکثر برسانند.
مزیت این نوع قیمت‌گذاری برای تولیدکنندگان این است که مدل جدید با کاهش برخی قابلیت‌ها می‌تواند به قیمتی پایین‌تر از مدل قبلی عرضه شود یا بازار هدف متفاوتی را جذب کند.
سونی دوربین a6000 را با قیمت ۷۹۹ دلار با لنز کیت به بازار عرضه کرد. قیمت این مدل تقریبا ۲۰۰ دلار کمتر از مدل موجود در بازار یعنی NEX-6 بود. مدل a6000 ویژگیهای بهتر و بیشتری نسبت به مدل قبل داشت و همچنین به‌روزرسانی نیز شده بود، اما همچنان کاربران شاهد مشکل افت وضوح منظره‌یاب در این مدل نیز بودند. به هر حال مدل جدید جایگزین مناسبی برای مدل قدیمی نشد.
روش سونی برای اختصاص دادن نام‌های مشابه برای تمام مدل‌هایش کمکی به رفع این مشکل نکرد، اما قیمت‌گذاری تنها عاملی بود که باعث شد کاربران دوربین a6300را به‌عنوان جایگزینی برای مدل NEX-6 بپذیرند و این عامل تأثیری بیشتر از عامل به‌روزرسانی در مدل a6000 داشت. مطمئناً، هر دو مدل a6000 و a6300 برای چندین سال در کنار یکدیگر در بازار مشتریان خود را داشتند. هر کدام از این سه دوربین، پاسخگوی نیازهای متفاوتی از مشتریان بود. یکی از آن‌ها برای مشتریان حساس به قیمت مناسب بود و دیگری دارای بدنه بهتری بود. از طرفی منظره‌یاب سطحی NEX-6 و فیلم‌برداری 4K برای مشتریانی مناسب بود که می‌توانند بیشتر هزینه کنند.
همواره تولیدکنندگان سعی می‌کنند مدلی خاص و جدیدی را وارد بازار کنند و قیمت آن را بالاتر یا پایین‌تر از مدل قبلی تعیین می‌کنند. درواقع این شرکت‌ها همیشه در تلاش هستند تا جایی در بازار و در بین مشتریان برای مدلی جدید ایجاد کنند.
GX8 پاناسونیک هنگام ورود به بازار به طرز قابل توجهی مشخصات بهتری در مقایسه با مدل قبلی خود یعنی GX7 داشت و با قیمت ۲۰۰ دلار بیشتر عرضه شد. به این ترتیب فضا برای ورود مدل پاناسونیک GX85به بازار با قیمتی کمی گران‌تر آماده شد. بررسی قیمت‌های اولیه نشان می‌دهد که از نظر پاناسونیک، دو نوع مشتری برای خرید لومیکس GX7وجود دارد. مشتریانی که به‌دنبال مدلی کوچک با قیمت متوسط هستند و مشتریان بلندپروازی که حاضر به پرداخت مبلغ بیشتری هستند.
با این حال، مدل جدید پاناسونیک، لومیکس GX9 با همان قیمت GX7 به بازارعرضه شد که در برخی بازارها GX7 III نامیده می‌شد. از نظر برخی از خریداران این مدل اصلاً جایگزین مناسبی برای GX8 نبود. از طرفی قیمت‌گذاری شرکت هم نشان می داد که نظر خریداران تا حدودی درست است.
بررسی موردهای بالا نشان می‌دهد که خریداران با مقایسه قیمت مدل جدید با قیمت مدل قبلی (قیمت اولیه مدل قبلی و نه قیمتی که مدل قبلی در پایان چرخه عمر خود در بازار دارد) می‌توانند اهداف تولید کننده آن را بهتر تفسیر کنند.
تولیدکنندگان همیشه قیمت‌گذاری درستی روی محصولات خود نمی‌کنند. نیکون در سال ۲۰۱۳ دوربینی کامپکت با لنز پرایم و حسگر APS-C تحت عنوان Coolpix A وارد بازار کرد. این مدل دوربینی جذاب با لنز ۲۸ میلی‌متری F2.8 بود. شاید موفقیت فوجی فیلم در فروش مدل‌های X100 با قیمت ۱۲۹۹ دلار باعث شد که نیکون دوربین جدید خود را با قیمت ۱۰۹۹ دلار به بازار عرضه کند.
حدود یک ماه بعد، ریکو نسخه‌ای APS-C از دوربین بسیار محبوب GR، با لنز ۲۸ میلی متری F2.8 را با قیمت ۷۹۹ دلار به بازار عرضه کرد. اگرچه که دوربین جدید نیکون Coolpix A محصول بسیار خوبی بود، اما نبود ظاهری کلاسیک، منظره‌یاب هیبریدی، بهره نبردن از کاربرانی خاص مانند علاقه‌مندان به GR و از طرفی نبود نام فوجی فیلم (فوجی فیلم در تولید دوربین‌های عکاسی کامپکت کلاسیک شهرت زیادی دارد) باعث شد تا قیمت ۱۰۹۹ دلاری آن از نظر مشتریان توجیه نداشته باشد.
تعداد دقیق دوربین Coolpix A که با قیمت عرضه شده به فروش رسیده، بدون دسترسی به آمار فروش مقدور نیست، اما مطالعات نشان می‌دهد تا نیمه دوم سال ۲۰۱۴، قیمت این مدل به ۵۸۰ دلار سقوط کرد و افراد زیادی دوربین را با قیمت تخفیف یافته آن خریداری کردند.
گاهی اوقات تولیدکنندگان ترجیح می‌دهند مدل‌های قدیمی خود را با قیمتی کاهش یافته در بازار نگه دارند. مانند سونی a7 II و a7R II. این موضوع شاید انتخاب را برای مشتریان کمی پیچیده‌تر کند، بنابراین در هنگام خرید دوربین عکاسی باید این نکته را مدنظر داشته باشند که آیا مدل جدید پیشرفت‌های قانع‌کننده‌ای برای نادیده گرفتن نمونه‌ی قدیمی دارد؟
RX100 VI با قیمت ۱۲۹۸ دلار در بازار ایالات متحده و ۱۴۵۰ دلار در بازار اروپا عرضه شد، اما این کل داستان نیست.
موضوع دیگری که مشتریان مرتباً در بازار با آن مواجه می‌شوند این است که قیمت عرضه مدلی در کشوری بالاتر از قیمت عرضه همان مدل در آمریکا به دلار است.
دلیل اول این است که قیمت‌های ایالات متحده بدون مالیات بر فروش محاسبه می‌شود، درحالی‌که بیشتر کشورهای دیگر تمایل دارند هزینه‌هایی مانند مالیات فروش و مالیات بر ارزش افزوده را در معاملات به هزینه‌های مصرف‌کننده اضافه کنند. درنتیجه، قیمت‌های ایالات متحده ارزان‌تر به‌نظر می‌آیند. درواقع این قیمت اعلام شده، قیمتی نیست که مردم پرداخت می‌کنند. سطح مالیات هر کشور متفاوت است و به عوامل زیادی مانند تاریخ کشور، سبک دولت، میزان ارائه خدمات درمانی و پشتیبانی اجتماعی بستگی دارد. سازندگان دوربین در مورد این موضوع، دخالت و نقشی ندارند.
دلیل دوم این است که رقابت قیمت بین کشورها بسیار متفاوت است. در ایالات متحده قیمت محصول، بیشتر در همان بازه‌ی قیمت اولیه یا در نزدیکی آن باقی می‌ماند، تا زمانی‌که تولید کننده تصمیم به کاهش قیمت بگیرد؛ ولی در کشورهایی که رقابت بیشتری بین خرده‌فروشان وجود دارد، برچسب قیمت به سرعت از اعداد اولیه فاصله می‌گیرد. بنابراین به احتمال زیاد مشتریان اولیه محصول را با قیمتی نزدیک به قیمت عرضه شده سازنده خریداری می‌کنند، ولی مشتریانی که بعد از چند ماه یا بعضی مواقع چند هفته خرید می‌کنند، معامله بسیار بهتری خواهند داشت.
سونی دوربین RX100 VI را با قیمت اولیه‌ی ۱۲۹۸ دلار در ایالات متحده و ۱۲۹۹ یورو در اروپا برای عرضه در خرده‌فروشی‌ها وارد بازار کرد، اما قیمت اروپا به تدریج افزایش یافت و نهایتاً در در ژوئیه ۲۰۱۹، این قیمت به ارزش ۱۴۵۰ دلار رسید.
به‌عنوان مثال اگر فردی قصد داشت این مدل را در ایالات متحده خریداری کند، باید این دوربین را با مبلغ ۱۴۲۹ دلار بخرد. (۱۲۹۸ دلار به‌علاوه ۱۰.۱٪ نرخ مالیات بر فروش محلی). اگر فردی در آلمان زندگی کند و همین مدل را از یک خرده‌فروش اینترنتی بزرگ خریداری کند، باید مبلغ ۱۱۸۰ یورو بپردازد که معادل ۱۳۱۵ دلار است.
بنابراین، اگرچه ممکن است قیمت عرضه شده محصولی در اروپا در مقایسه با قیمت ایالات متحده بسیار متفاوت به‌نظر برسد، این بدان معنا نیست که در اروپا این محصولات گران‌تر هستند. بررسی قیمت‌های دوربین در ایالات متحده و انگلیس نشان می‌دهد که مدل‌های قدیمی حتی با وجود مالیات بالاتر محلی، در انگلستان ارزان‌تر است. البته این موضوع مربوط به دوران قبل از سقوط پوند به‌دنبال رای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا است. به هر حال در این مورد هم تولیدکنندگان دوربین نقشی ندارند.
شرکت‌های تولیدی از تمامی نظریه‌ها در مورد چگونگی قیمت‌گذاری کالاهای خود استفاده می‌کنند و استراتژی‌های مختلفی را برای به حداکثر رساندن میزان سود حاصل از فروش محصولات خود به کار می‌گیرند. این استراتژی‌ها و نظریه‌ها، ارتباط زیادی با هزینه‌های مربوط به توسعه، تولید، توزیع و پشتیبانی از محصولات ندارد. اکثر آن‌ها سعی دارند قیمت را به اندازه کافی بالا ببرند تا هزینه‌ها جبران گردد، اما استثناهایی هم در این زمینه وجود دارد.
بنابراین خریداران نمی‌توانند انتظار داشته باشند مدل جدید به دلیل اینکه یکی از ویژگیهای مدل قبلی را ندارد، باید ارزان‌تر باشد یا انتظار داشته باشند که قیمت مدل جدید دقیقاً مطابق با تخمین خریداران از هزینه‌های آن مدل باشد.
به‌عنوان مثال، یکی از استراتژی‌های قیمت‌گذاری معتقد است که تولیدکنندگان گاهی اوقات بهتر است قیمت‌گذاری بالایی برای کالاهای خود کنند که فروش کمتری از محصول ولی با سود بیشتر داشته باشند. قیمت بالا و به‌دنبال آن کمبود محصول در بازار باعث می‌شود ارزش آن در بین مشتریان بالاتر رود.
ممکن است با خود فکر کنید که این استراتژی احمقانه است و به‌عنوان یک خریدار هیچگاه فریب این استراتژی را نمی خورم، اما واقعیت اینطور نیست. می‌توانید به قسمت نظرات درباره قیمت عرضه شده یکی از دوربین‌های لایکا بروید. در این قسمت مشاهده خواهید کرد که مخاطبان دو نظر متضاد دارند. «ارزش آن را ندارد» و «اگر توانایی مالی برای خرید داشتید، ارزش آن را درک می کردید». نظرات در مورد کالاهای لوکس مانند رنجرور یا ساعت رولکس نیز به همین شکل است و اگر این کالاها گران نبودند، مشتریان به این میزان راضی نبودند.
این موضوع که آیا ارزش محصولی به همان اندازه‌ی برچسب قیمتی است، کاملا سلیقه‌ای است و پاسخ مثبت یا منفی به این سؤال به یک اندازه می‌تواند درست یا نادرست باشد. درواقع فردی که گمان می‌برد ارزش کالا در حد قیمتش نیست، عواملی مانند اعتبار، ویژگیهای کالا، تاریخچه برند و شهرت آن را در نظر می‌گیرد و فردی که این دیدگاه را دارد که ارزش کالا به اندازه قیمتش است، علاوه بر درنظرگرفتن تمام عوامل بالا، کالا به او احساسی خاص یا حتی برای او معنای بیشتری می‌دهد.
در نهایت برای خرید دوربین به این دو سؤال می رسیم:
۱- آیا این دوربین واقعا گران است؟
۲- ارزش دوربین به قدری است که برای آن هزینه کنید؟
این نکته را فراموش نکنید که تولیدکنندگان همواره به فکر سود خود هستند. آن‌ها در قیمت‌گذاری محصولات به این فکر نمی‌کنند که مشتریان چقدر تمایل دارند برای خرید آن‌ها پرداخت کنند، بلکه در تلاش هستند تا محصولات خود را با بیشترین قیمت و حداکثر سود به بازارعرضه کنند. به عبارت دیگر همیشه دوربین‌ها کمی گران‌تر از آن چیزی است که مشتریان دوست دارند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها