موجودات آبزی استرالیا؛ قربانیان ناپیدای آتش سوزی در جنگل

خاکستر و گل‌ولایی که درنتیجه‌ی آتش‌سوزی روی زمین ایجاد می‌شود، به‌وسیله‌ی آب باران وارد رودخانه‌ها و مناطق ساحلی استرالیا شده و اکوسیستم‌های زیرآب را خفه می‌کند.

از زمانی‌که زمین و جنگل‌های استرالیا مورد هجوم آتش قرار گرفته است، یک میلیارد حیوان خشکی‌زی کشته شده‌اند و پژوهشگران نگران این موضوع هستند که گونه‌های آب‌شیرین نیز قربانیان ناپیدای این اتفاق باشند.

طبق گزارش اداره محیط زیست و انرژی استرالیا (DEE)، دراثر آتش‌سوزی‌هایی شدیدی که اکنون ایالت‌های جنوب شرق کشور را مورد حمله قرار داده، در سرتاسر استرالیا بیش از ۱۷/۱ میلیون هکتار زمین سوخته است. آدریان مدر از انجمن حفاظت دریایی استرالیا (AMCS) می‌گوید که این آتش‌سوزی‌ها انبوهی از درختان نیم‌سوز و مقادیر عظیمی از خاکستر برجای می‌گذارد. گرچه استرالیا در بحبوحه‌ی خشکسالی وسیعی قرار دارد، وقتی بارش باران شروع شود، این مواد آلی وارد آبراهه‌ها، روخانه‌ها، دریاچه‌های ساحلی، جلبک‌ها و گیاهان دریایی می‌شوند. گل‌و‌لای موجود در جریان آب وارد آبشش ماهی‌ها می‌شود و نیز مانع از رسیدن نور خورشید به جلبک‌های بستر دریا و گیاهان دریایی می‌شود که برای فتوسنتز به نور نیاز دارند و سرانجام آن‌ها را خفه می‌کند. لئوناردو گویدا یکی از دانشمندان حامی کوسه‌ها می‌گوید:

مثل آن است که پوششی پارچه‌ای کل سیستم را فرا بگیرد.

محلول حاوی پتاسیم، فسفر و نیتروژن همچنین موجب می‌شود جلبک‌ها در آب رشد کنند. این جلبک‌ها اکسیژن آب را مصرف کرده و موجب مرگ گونه‌هایی می‌شوند که به این اکسیژن نیاز دارند. آتش‌سوزی‌ها همچنین بسیاری از جنگل‌های نزدیک سواحل را سوزانده‌ و موجب مرگ گیاهانی شده است که گل‌و‌لای و مواد مغذی را تصفیه می‌کنند. مدر توضیح می‌دهد که این اکوسیستم‌ها با جریان کم مواد مغذی که از سمت خشکی می‌آید، سازگار شده‌اند.

_{خاکستر حاصل از آتش‌سوزی‌ها در سواحل استرالیا شسته شده و وارد آب می‌شود}

بسیاری از گونه‌های آبزی مانند ماهی‌های سرپهن، سرخو، میگوی آب شور و انواع مختلف صدف، زندگی خود را در دریاچه‌های ساحلی، علف‌های دریایی و جلبک‌های دریایی آغاز می‌کنند. به‌گفته‌ی پژوهشگران، این زیستگاه‌های ساحلی همچنین مناطق مناسبی را برای گونه‌هایی مانند اسب‌های دریایی فراهم می‌کنند و تخریب آن‌ها می‌تواند موجب تغییر کل اکوسیستم شود. برخی از این اثرات درحال حاضر نیز احساس می‌شوند. آتش‌سوزی‌ در جنوب نیوساو‌ت‌ولز، ویکتوریا و جزیره‌ی کانگورو، موجب بروز مشکلاتی برای شیلات و آبزی‌پروری شده است.

وقتی در منطقه ساحل مرکزی نیوساوت‌ولز بارش باران آغاز شد، اعضای دارکینجونگ (شورای محلی اراضی بومی) موانعی را دربرابر ورود آب‌های پر از خاکستر و گل‌ولای به دریاچه‌ها و رودخانه‌های منطقه ساختند. به‌گفته‌ی کلوین جانسون یکی از مسئولان مدیریت زمین، آن‌ها قبلا تعدادی ماهی مرده را در رودخانه‌های نزدیک دیده‌اند.

ماه گذشته دولت فدرال استرالیا اعلام کرد که برای بازیابی و حفاظت از اکوسیستم‌ها و حیات‌وحش ۵۰ میلیون دلار استرالیا اختصاص داده است. اما گویدا می‌گوید بودجه‌ای برای مناطق دریایی و آبزی درنظر گرفته نشده است. انجمن حفاظت دریایی استرالیا خاطرنشان می‌کند که بخشی از این بودجه ممکن است درزمینه‌ی مداخلات اضطراری مانند کنترل فرسایش برای مهار جریان رسوبات به اکوسیستم‌های آبی صرف شود. گویدا معتقد است که اقیانوس و ساحل نیاز به کمک اختصاصی دارند و اگرچه تخریبی که روی زمین رخ می‌دهد، مشهودتر است، سلامت اقیانوس و زمین از هم جدا نیست.