درحالی‌که بسیاری از ما به‌علت شرم از تنهایی اغلب از پذیرش تنهابودن خود امتناع می‌کنیم، بااما ید این احساس را شناخته و آن را مدیریت کنیم.
دنیاگیری کووید ۱۹ در بسیاری از مناطق جهان موجب جلب توجه پژوهشگران به تنهایی شده است. محدودیت‌های اجتماعی ناشی‌از دنیاگیری روال‌های اجتماعی ما را مختل کرده است و در بسیاری از موارد، تعداد افرادی را که با آن‌ها در تعامل قرار می‌گیریم، کاهش داده است. این وضعیت همچنین حفظ روابط اجتماعی معنادار را دشوارتر کرده و منجر به تنهایی می‌شود.
اما گاهی اوقات ممکن است تشخیص اینکه دچار احساس تنهایی شده‌اید، دشوار باشد. علاوه‌براین، بسیاری از مردم تمایلی به اقرار کردن به تنهابودن ندارند؛ زیرا از این بیم دارند که به‌نظر برسد دارای کاستی هستند. اما نشانه‌های تنهایی چیست و چگونه می‌توانیم این نشانه‌ها را شناخته و آن‌ها را مدیریت کنیم؟
تنهایی پیچیده است. برخی افراد با وجود داشتن شبکه‌های گسترده ممکن است احساس تنهایی کنند؛ درحالی‌که برخی دیگر حتی اگر تنها زندگی کنند، ممکن است چنین احساسی نداشته باشند. عوامل زیادی پشت‌صحنه‌ی این مسئله قرار دارد و دنیاگیری کووید ۱۹ یکی از عوامل مهم است. محدودیت‌های اجتماعی در جریان دنیاگیری به این معنا است که ما بیشتر متکی‌بر روابط موجود هستیم. برای افرادی که از تعاملات اجتماعی چندگانه ولی کوتاه در زندگی روزمره خود لذت می‌برند یا بودن در اطراف دیگران را دوست دارند، ممکن است تحمل تنهایی سخت‌تر باشد.
وقتی پژوهشگران از مردم می‌پرسند که آیا آن‌ها تنها هستند، برخی این موضوع را انکار یا رد می‌کنند. اما وقتی به روش دیگری از آن‌ها سؤال می‌شود، مانند اینکه آیا می‌خواهند با دیگران معاشرتی داشته باشند، پاسخ برخی از همان افراد مثبت است. علت آن است که تنهایی همراه‌با ننگ اجتماعی است. ما غالبا فکر می‌کنیم این به‌نوعی تقصیر ما است یا اینکه کمبود شخصی ما را نشان می‌دهد. تنهایی تصویر کسی را به ذهن می‌آورد که تنها زندگی می‌کند و هیچ کسی در اطرافش نیست.
در یک نظرسنجی مشخص شد احتمال اینکه مردان بگویند احساس تنهایی می‌کنند، کمتر است، اگرچه این پژوهش قبل از دنیاگیری کووید ۱۹ منتشر شد. با ماکس ۲۱ ساله، به‌عنوان بخشی از پروژه‌ی سازمان Ending Loneliness Together مصاحبه شد. او دوره‌هایی از تنهایی را تجربه کرده بود و درمورد احساس تنهایی در مردان گفت: «آن‌ها خود را محصور می‌کنند؛ زیرا نمی‌دانند چگونه احساس خود را بگویند.»
احتمال اینکه مردان بگویند احساس تنهایی می‌کنند، حتی اگر تنها باشند، نسبت‌به زنان کمتر است
به دلیل این تصورات غلط، بسیاری از افرادی که تنها هستند، با این امید که این احساسات آن‌ها هنگام رویارویی با مردم از بین خواهد رفت، نشانه‌های درحال ظهور تنهایی خود را نادیده می‌گیرند. اما راه‌حل‌های ظاهرا منطقی نظیر داشتن دوستان بیشتر یا شناختن افراد بیشتر، درصورتی‌که شما این روابط را بی‌فایده، خنثی، مبهم یا حتی منشا درگیری بدانید، ممکن است سودمند نباشد. با‌این‌حال، نادیده گرفتن سطوح رو‌به‌افزایش تنهایی خطر بروز مشکلات سلامت روانی و جسمی را در ما افزایش می‌دهد.
تنهایی، سیگنالی عادی درجهت ارتباط برقرار کردن با دیگران است، بنابراین بعید است که بتوانید در این دوران از احساس تنهایی کاملا رهایی پیدا کنید. درعوض باید تنهایی خود را مدیریت کنیم تا برای ما زیاد پریشان‌کننده نشود.
در بیشتر اوقات نمی‌خواهیم حتی پیش خودمان اقرار کنیم که احساس تنهایی می‌کنیم. دنیاگیری کووید ۱۹ ممکن است محرک تنهایی باشد اما عوامل زیادی وجود دارند که گاهی حتی بی‌آنکه متوجه آن‌ها شوید، موجب می‌شوند احساس تنهایی کنید. این امر موجب می‌شود آگاهی از تنهایی که ممکن است درحال تجربه‌ی آن باشید، دشوار شود، خصوصا اگر دنیاگیری موجب شده باشد نسبت‌به حالت معمول، مشغولیت‌های بیشتری داشته و بیشتر دچار استرس باشید. در این‌جا برخی از علائمی که می‌توانند نشان‌دهنده‌ی احساس تنهایی باشند، آورده شده است. شما تاحدودی احساس می‌کنید که:
البته باید به‌خاطر داشته باشید که ممکن است تمام این موارد به شما مربوط نشوند و شما ممکن است این موارد را در درجات مختلفی تجربه کنید.
به‌علت پیچیدگی تنهایی، راه‌حل واحدی برای تمام افراد وجود ندارد. برای یافتن بهترین راه‌حل درمورد ترجیحات شخصی، تجریبات پیشین و ظرفیت خود برای دسترسی به شبکه‌های اجتماعی فکر کنید. در جریان دنیاگیری، راه‌حل‌های انتخابی به محدودیت‌های اجتماعی موجود در محل زندگی شما بستگی دارد. حتی تحت سخت‌ترین محدودیت‌های اجتماعی برخی از ما دارای این شانس هستیم که دوست یا همسایه‌ای در محله‌ی خود داشته باشیم که ضمن رعایت دستورالعمل‌های بهداشت عمومی بتوانیم با او قدم زده و صحبت کنیم. برای برخی دیگر برقراری تماس ازطریق اپلیکیشن‌هایی مانند زوم یا تماس تلفنی ممکن است تنها گزینه باشد.
برای کسانی که می‌توانند، ایجاد اهداف یا فعالیت‌های مشترک با دوستان، خانواده یا همکاران می‌تواند مفید باشد. آن‌ها حمایت اجتماعی مثبتی فراهم کرده و احساس دستیابی به موفقیت را هنگام رسیدن به آن اهداف تسهیل می‌کنند. این موارد می‌تواند شامل تعیین اهداف مراقبت از خود مانند ورزش، مراقبه، آشپزی، سرگرمی یا یادگیری مهارت‌های جدید باشد. اما به همان اندازه، اگر این کارها را انجام ندهید، نشانه‌ی شکست نیست.
روابط دوستانه برای سلامتی ما خوب است؛ اما ایجاد رابطه‌ی دوستی جدید برای برخی افراد می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. درعوض شاید بهتر باشد در‌این‌باره فکر کنید که چگونه می‌توانید روی روابط موجود کار کنید. آنچه را که احساس می‌کنید برای شما مناسب و ممکن است، انتخاب کنید.
اگر تنها کاری که می‌توانید انجام دهید، بهبود روابط موجود است، روی همین مورد تمرکز کنید. اگر قصد دارید با افرادی خارج از شبکه‌ی آشنای خود آشنا شوید، نیازی به رویارویی نیست. یک سلام ساده، گامی کوچک به‌سوی تعاملات معنادار در آینده است.
محدودیت‌های اجتماعی نظیر انزوا، قرنطینه و فاصله‌گیری اجتماعی، اقدامات بهداشت عمومی هستند که از زمان آغاز کووید ۱۹ با آن‌ها آشنا شده‌ایم. اگرچه این محدودیت‌های اجتماعی تعاملات اجتماعی ما را ازنظر فیزیکی تغییر می‌دهند، بدان معنا نیست که نمی‌توانیم ارتباط معناداری با دیگران داشته باشیم. به همین علت است که بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند از عبارت «فاصله‌گیری جسمانی» استفاده کنند. ما می‌توانیم و باید درحالی‌که ازلحاظ جسمی با هم فاصله داریم، با هم ارتباط اجتماعی داشته باشیم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها