آیا حیات فرازمینی وجود دارد؟ از زمانی‌که به خاطر می‌آوریم انسان به‌دنبال یافتن جوابی برای این سؤال بوده است. شواهدی وجود دارند که امکان وجود نوعی از حیات را فراتر از مرزهای سیاره آبی ما نشان می‌دهد.
سال پیش، گروهی از دانشمندان انگلیسی سلولی را پیدا کردند که به‌وسیله‌ی یک بالون از فراز اتمسفر به زمین آمده بود، آن‌ها ادعا کردند که این سلول ممکن است از فضا به زمین آمده باشد. درحالی‌که نظریه‌پردازان تئوری فرازمینی‌ها این یافته را مدرکی قاطع بر ملاقات ما و فرازمینی‌ها می‌دانستند، دانشمندان دست‌به‌کار شدند تا شواهدی دیگر را بررسی کنند. در این مقاله شواهد را بیان خواهیم کرد. همراه دیجیتال باشید.
به تصویر بالا نگاه کنید، چه چیزی را به خاطر شما می‌آورد؟ این‌ها خطوط هیروگلیف هستند که مصریان باستان، چندین هزار سال پیش آن را اختراع کرده‌اند، تصاویری شبیه به هلیکوپتر، زیر دریایی، قایق و هواپیمای جت. بسیاری معتقدند بیگانگان در زمان‌های گذشته از مصر باستان دیدن کرده‌اند و فناوری‌های پیشرفته‌ی خود را به آن‌ها نشان داده‌اند، یا شاید تاکنون همراه ما بوده‌اند، شاید فناوری امروز انسان از مکانی فراتر از زمین به ما رسیده باشد!
سه روز به مأموریت آپولو ۱۱ مانده بود که خدمه‌ی سفینه، گزارش رویت جسمی عجیب را در نزدیکی خود می‌دهند. آن‌ها ابتدا فکر می‌کنند این جسم قسمتی از موشک جدا شده‌ی SIV-B است؛ اما از زمین خبر می‌رسد که موشک مذکور بیش از ۱,۰۰۰ کیلومتر از آن‌ها فاصله دارد. خدمه‌ی این فضاپیما آموزش‌های زیادی دیده بودند و امکان خطای آن‌ها بسیار کم است. هیچ توضیح رسمی درباره‌ی آن‌چه فضانوردان آپولو ۱۱ دیده بودند داده نشد، حتی فضانورد معروف باز آلدرین نیز آن جسم را دیده بود.
در رویدادی بزرگ در سال ۱۹۹۶ دانشمندان اعلام کردند که به شواهدی از وجود نوعی فسیل میکروبی در شهاب سنگی که از مریخ به زمین آمده برخورده‌اند. حتی پای بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا نیز به این موضوع باز شد، دنیا منتظر شنیدن این خبر بود که ما در این کیهان تنها نیستیم! تجزیه و تحلیل‌های بعدی روی شهاب سنگ آلن هیلز (ALH 84001) بحث‌های دیگری را به وجود آورد؛ بسیاری از کارشناسان بر این عقیده بودند که ممکن است این آثار توسط فرآیندهای غیر زنده به وجود آمده باشد. دانشمندان تاکنون نتوانسته‌اند منبع این آثار را کشف کنند.
در سال ۱۹۷۷ محققان دانشگاه اوهایو در بررسی سیگنال‌های دریافتی از یک تلسکوپ رادیویی، یک سیگنال غیرعادی را شناسایی کردند. برای تعیین قدرت سیگنال‌های دریافتی از این تلسکوپ از حروف 0 تا Z استفاده می‌کنند. 0 به‌معنای بدون سیگنال و Z به‌معنای قوی‌ترین حد سیگنال دریافتی است. ستاره‌شناس دکتر جری اهمن با دریافت این سیگنال غیرعادی از فضا شوکه می‌شود. با حروف نشان‌دهنده‌ی قدرت سیگنال دریافتی 6EQUJ5 روی کاغذ نقش می‌بندد و دکتر اهمن دور آن را خط می‌کشد و کلمه‌ی WOW که نشان‌دهنده‌ی تعجب او بوده را درکنار آن می‌نویسد. این سیگنال قدرتمند و عجیب به مدت ۳۷ ثانیه و از مکانی به زمین می‌رسد که در آن جهت تا ۲۲۰ میلیون سال نوری هیچ ستاره‌ای وجود ندارد، در حقیقت این سیگنال از مکانی خالی در فضا به زمین رسیده است، همچنین توجه کنید که این سیگنال از تمام ویژگی‌های یک ارتباط بین‌ستاره‌ای برخوردار بوده است.
برخی عقیده دارند این سیگنال از منبعی زمینی مرتبط است اما فرکانس آن فرکانسی غیرمجاز و بی‌استفاده روی زمین است؛ بنابراین باتوجه‌به خالی‌بودن آن قسمت از فضا محتمل است که این تلسکوپ، قسمتی از سیگنال‌های ارتباطی یک فضاپیمای بیگانه را دریافت کرده باشد.
ماه مشتری اروپا یکی از محتمل‌ترین مکان‌ها برای وجود حیات است. براساس تحقیقی که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد ممکن است در اروپا نوعی از باکتری‌های قرمزرنگ وجود داشته باشند، این باکتری‌ها اولین نشانه‌ها از شکل‌گرفتن نوعی از حیات پیشرفته‌تر در زیر اقیانوس یخی این ماه هستند. دانشمندان معتقدند بر اثر تراکنش بین مشتری و اروپا در زیر سطح پوشیده از یخ اروپا احتمالا اقیانوسی از آب گرم وجود دارد.
در سال ۱۹۹۱ میلادی شیء بسیار بزرگی در آسمان دریای خزر ردیابی می‌شود. قطر این شیء در حدود ۱۱۰ متر و بلندای آن ۶۰۰ متر بوده است. ایستگاه ردیابی رادار در شبه جزیره‌ی سیاه‌کوه این شیء را با سرعت ۹۶۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۲۱ هزار پایی شناسایی می‌کند و به آن درخواست می‌دهد که خود را معرفی کند اما جوابی نمی‌گیرد. پس از آن دو فروند جنگنده‌ی میگ ۲۹ برای رهگیری شیء ناشناخته اعزام می‌شوند، هواپیماها به سمت شیء ناشناخته شلیک می‌کنند که ناگهان تمام سیستم‌های الکترونیکی به هم می‌ریزد و کنترل هواپیما با مشکل مواجه می‌شود؛ بنابراین به آن‌ها دستور بازگشت داده می‌شود. پس از ۴۵ دقیقه از مشاهده‌ی اولیه، جسم از روی رادارها ناپدید می‌شود؛ ولی به‌سرعت، اخباری مبنی بر اینکه ساکنان روستاهای اطراف، سقوط جسم غول‌پیکری را بر کوه شیطان مزار در تنگه‌های صخره‌ای به‌نام مقبره‌ی شیطان دیده‌اند، به گوش می‌رسد.
باتوجه‌به خطرات ناشی از سقوط بهمن، رفتن به آن مکان دشوار بود؛ بنابراین یک هلیکوپتر نظامی ارتش روسیه به آنجا پرواز می‌کند که به‌دلیل نامشخصی سقوط کرده و تمامی خدمه‌ی آن کشته می‌شوند. پس از آن در بهار یک تیم شناسایی به محل حادثه فرستاده می‌شوند. تیم شناسایی در راه رسیدن به سفینه‌ی سقوط کرده با ناهنجاری‌های مغناطیسی در قطب نماها مواجه می‌شوند و تمام وسایل الکترونیکی آن‌ها از کار می‌افتد. پس از آن جسم سقوط کرده‌ی ناشناخته را می‌بینند؛ اما نمی‌توانند نزدیک آن بروند، چون از فاصله‌ی ۵۰۰ متری دچار سوختگی بر اثر پرتوهای رادیویی می‌شدند. افراد تیم شناسایی علائم سبز رنگ عجیبی را روی دم شیء ناشناخته می‌بینند و آن را نقاشی می‌کنند، باتوجه‌به وضعیت اجتماعی آن زمان، اطلاعات دیگری از سرنوشت این حادثه وجود ندارد.
در سال ۱۹۷۶ میلادی کاوشگر وایکینگ لندرز ناسا بر سطح مریخ فرود آمد. این کاوشگر به آزمایشگاهی بیولوژیکی مجهز بود، در بررسی نمونه‌های جمع‌آوری شده از خاک مریخ برای تست ترکیبات آلی که ساختار اولیه موجودات زنده را تشکیل می‌دهند لندرز شواهد کمی از ترکیبات آلی یافت که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی وجود میکروارگانیزم‌ها باشد. اما گروه به اشکالی در تجهیزات همراه این کاوشگر برخورد کردند که می‌توانست مقداری دی اکسید کربن تولید کند. آقای گیلبرت لوین، مهندسی که این تجهیزات را طراحی کرده بود ادعا کرد که این مواد آلی از فعالیت میکروارگانیزهای درون خاک مریخ به وجود آمده است؛ اما نظریه‌ی وی توسط جامعه‌ی علمی پذیرفته نشد. پژوهش‌های بعدی نیز نشان دادند که نتایجی که وایکینگ به دست آورده به احتمال زیاد مخدوش بوده است. در تحقیقی که سال ۲۰۱۰ در مجله‌ی تحقیقات ژئوفیزیک منتشر شد این تئوری را مطرح کرد که ممکن است چنین ترکیباتی زمانی در مریخ وجود داشته‌اند؛ اما بر اثر ترکیبات شیمیایی دیگر مدت‌ها قبل از نشستن وایکینگ بر سطح این سیاره از بین رفته‌اند.
در سال ۲۰۱۱ دانشمند ناسا آقای ریچارد هوور در مقاله‌ای ادعا کرد که شواهدی از وجود سیانوباکتری‌ها در شهاب سنگ کربنی که از خارج از منظومه‌ی شمسی به زمین آمده یافته است. در بررسی هوور از شهاب سنگ در زیر میکروسکوپ الکترونی او رشته‌ساختارهایی را مشاهده کرد که شبیه جلبکی تک‌سلولی به‌نظر می‌رسید. این یافته در جامعه‌ی علمی با واکنش‌های مختلفی رو‌به‌رو شد، عده‌ای چاپ این مطلب در مجله‌ی کیهان‌شناسی را بحث‌برانگیز دانستند و عده‌ای دیگر این آزمایش‌ها را ناکامل و اعلام عمومی آن را نادرست می‌دانستند. اگر میلیون‌ها سال پیش این میکروب‌ها از فضا به زمین آمده باشند بر اثر تکامل تاکنون به چه شکلی درآمده‌اند؟ آیا همه‌ی ما مهاجرانی از فضا هستیم؟
با گسترش ارتباطات، گزارش‌های برخورد نزدیک با موجودات ناشناخته بیشتر از پیش شده است و هر روز داستان‌های جدیدی گفته می‌شود، آیا می‌شود چیزی که هزاران نفر دیده‌اند را نادیده گرفت، برخی از این گزارش‌ها از منابعی است که نمی‌توان بی اعتنا از کنار آن‌ها رد شد، خلبانان زیادی دیدن این اشیا را به برج مراقبت اطلاع داده‌اند. به‌عنوان مثال، یک خلبان کهنه‌کار انگلیسی و کمکش جسمی دلتامانند را می‌بینند که از سمت راست به هواپیمای آن‌ها نزدیک می‌شود. خلبان با مهارت زیاد موفق می‌شود از برخورد جلوگیری کند و پس از آن جسم ناشناخته از نظر ناپدید می‌شود. در ادامه می‌توانید صحبت‌های بعضی از این خلبانان و برج مراقبت را بشنوید.
در سال ۲۰۰۳ ستاره‌شناسان طی پروژه‌ی جست‌وجوی هوش فرازمینی (SETI) با استفاده از یک تلسکوپ غول‌پیکر رادیویی در بررسی قسمتی از آسمان که قبلا سیگنال‌های رادیویی غیر قابل توضیح WOW را در آن پیدا کرده بودند سیگنال رادیویی حتی قوی‌تر از سیگنال پیشین را دریافت کردند. این سیگنال از منطقه‌ای از فضا می‌آید که در آن هیچ سیاره یا ستاره‌ای وجود ندارد و عجیب است که سیگنال در فرکانسی فرستاده می‌شود که توسط هیدروژن قابل جذب است و این به‌معنای آن است که سیگنال بسیار پرقدرت بوده و می‌تواند تا فواصل بسیار دور سفر کند. این سیگنال در سه نوبت جداگانه تشخیص داده شد. برخی دانشمندان عقیده دارند رسیدن چندباره‌ی این سیگنال به زمین به دلیل آن است که موجودات متمدن در فضاپیما به‌دنبال ارتباط با آنتن‌های گیرنده در سیاره‌ای که به سرعت به دور خود می‌چرخد و به درستی مکان گیرنده را نمی‌دانند، بوده‌اند. این سیگنال تاکنون قوی‌ترین دلیل برای اثبات تمدن‌های فرازمینی توسط SETI بوده است.
این تصویر توسط کاوشگری از شوروی سابق در سال ۱۹۸۲ از سطح زهره گرفته شده است، در آن زمان دانشمند روسی لئونید کسانفومالیتی این تصویر را نوعی موجود زنده شبیه عقرب روی سطح این سیاره توصیف کرد. این تنها تصویر فرستاده شده به زمین است که نوعی ناهنجاری را در سطح این سیاره نشان می‌دهد.
در ۲۴ فوریه ۱۹۴۲ میلادی صدها گزارش از مشاهده‌ی وسایل پرنده‌ی ناشناخته (UFO) به پایگاه هوایی لس آنجلس داده شد، به‌علت ترس از حمله‌ی هواپیماهای ژاپنی پس از پرل هاربر، به‌سرعت آسمان با نور افکن‌های قدرتمند روشن شد. شیء ناشناس مشاهده شد و حتی چندین بار مورد اصابت گلوله‌های ضدهوایی قرار گرفت؛ اما هیچ آسیبی به آن نرسید و ناپدید شد.
در سال ۲۰۰۴ گروه‌های مختلفی گزارش دادند حجم بزرگی از گاز متان را در جو مریخ مشاهده کرده‌اند. این خبر از آن جهت اهمیت دارد که بدانیم تقریبا تمام متان روی زمین ازطریق فعالیت ارگانیزم‌های زنده تولید می‌شود.
در سپتامبر سال ۲۰۱۰ میلادی سازمان ملل متحد اخترفیزیکدان مالزیایی، مازلان عثمان را به‌عنوان سردفتر سازمان ملل متحد در امور فضا (UNOOSA) منصوب کرد. این مقام با تمام موضوعات فضایی از جمله بازدیدکنندگان فرازمینی در ارتباط است. عده‌ای بر این عقیده هستند که دولت‌ها سال‌ها است به طوری مخفی با فرازمینی‌ها در ارتباط بوده و حتی ممکن است قسمتی از تکنولوژی امروز بشر منبعی غیر زمینی داشته باشد، همانگونه که فاصله‌ی حدود ۵۰ ساله از ساخت اولین هواپیماها تا قدم گذاشتن بر سطح ماه زمان زیادی به حساب نمی‌آید.
در سال ۲۰۰۲ میلادی دانشمندان روسی میکروبی را کشف کردند که می‌تواند تابش حجم زیادی از رادیواکتیو را تحمل کند. وجود چنین ارگانیزمی روی زمین بسیار عجیب است، سطح زمین به مواد رادیو اکتیو آلوده نیست و برای تکامل چنین ارگانیزمی با این قدرت مقاومت، زمانی بیشتر از عمر زمین نیاز است؛ بنابراین ممکن است منشا این میکروب از فراز مرزهای کره‌ی آبی باشد.
تیمی از دانشمندان انگلیسی، بالنی تحقیقاتی را به استراتوسفر جو فرستادند و پس از بازگشت آن به زمین آن‌ها نوعی ارگانیزم بیولوژیکی کوچک را در آن مشاهده کردند. دانشمندان عقیده دارند احتمال دارد این نمونه‌های تصادفی از میکروب از فضا به لایه‌های بالای جو زمین رسیده باشد.
کهکشان ما، کهکشان راه شیری، طولی در حدود ۱۲۰ هزار سال نوری دارد و برآورد می‌شود ۴۰۰ میلیارد ستاره در آن فروزان باشند. گفته می‌شود حدود نیمی از این ستاره‌ها شامل حداقل یک سیاره در مدار خود هستند، بنابراین تعداد سیاره‌ها چند برابر ستاره‌ها است. اما این آمار زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانید در سال ۲۰۰۱ دانشمندان با استفاده از نظریه‌ی دِرِیک مشخص کردند که هزاران سیاره ممکن است دارای شرایطی مناسب برای رشد زندگی همانند زمین باشند، همچنین تا چند صد سال نوری دورتر می‌توانیم سیاره‌ای قابل زندگی با شرایط زمین را پیدا کنیم.
از نظر آماری، وجود حیات فرازمینی بسیار محتمل است، باتوجه‌به اینکه کهکشان راه شیری فقط یکی از هزاران کهکشان شناخته‌شده و ناشناخته در جهان هستی است.
دانشمندان زمانی‌که یک جسم خارجی با اندازه‌ای کمی بزرگ‌تر از دانه‌ی برنج در بقایای اسکلت حکمران مقتدر فرانسه، ناپلئون بناپارت، پیدا کردند، شوکه شده بودند. این مسئله با داستانی که خود بناپارت تعریف کرده است مرتبط به‌نظر می‌رسد. در سال ۱۷۹۴ او برای چند روز ناپدید می‌شود، به گفته‌ی وی گروهی از افراد عجیب و غریب وی را زندانی کرده بودند.
برآورد می‌شود که انسان حدود ۲۰۰ هزار سال است که روی زمین راه می‌رود؛ اما از این زمان تاریخ بشر کسر بسیار کمی را به خاطر می‌آورد. آیا امکان نداشته است در بیشتر از ۱۹۹ هزار سال گذشته انسان با بیگانگان رو‌به‌رو شده باشد؟ شواهدی گواه بر این موضوع وجود دارند که تعدادی از آن‌ها در تصویر بالا نشان داده شده است.
در تصویر، بالا سمت چپ: این نقاشی ۱۵ هزار ساله بر دیواره‌ی غاری در فرانسه کشف شده است. آن را شبیه به چه می‌بینید؟
بالا سمت راست: این ظرف سنگی ۱۲ هزار ساله در نپال یافت شده است. دیسک مرکزی به‌صورت مارپیچی ابتدا به موجودی که به‌نظر نوعی خزنده است می‌رسد، سپس به یک کشتی و پس از آن به باکتری یا اتم‌هایی که پس از تمام آن‌ها شمایی که ما از موجودات بیگانه می‌شناسیم کشیده شده است.
وسط سمت چپ: این تصویر از تومار سانسکریت مربوط به هند باستان است و مکانی که به آن معبد پرنده گفته می‌شود. هندیان افسانه‌های زیادی از آن می‌گویند، شاید تصویر آشنای UFO پایه‌ی این افسانه‌ها را مشخص کند.
وسط سمت راست: سال ۷۷۶ میلادی قلعه‌ی زیگبرگ در فرانسه به محاصره‌ی ساکسون‌ها درآمده بود و شکست ارتش مسیحیان حتمی بود که ناگهان سپری آتشین به رنگ‌های قرمز، زرد و نارنجی در آسمان ظاهر می‌شود، ساکسون‌ها آن را به خشم خدایان تعبیر می‌کنند و از جنگ می‌گریزند.
پایین سمت چپ: مریم مقدس و سنت جیووانی. این نقاشی مشهور در فلورانس ایتالیا نگه‌داری می‌شود. در پشت سر حضرت مریم مقدس ماشین پرنده‌ای آشنا مشخص است که مردی در حال تماشای آن است.
پایین وسط تصویر: این تصویر هنوز بر دیوار کلیسای نوتردام آویزان است.
پایین سمت راست: غسل تعمید مسیح. این تصویر در موزه‌ی فیتز ویلیامز کمبریج به نمایش گذاشته شده است و متعلق به سال ۱۷۱۰ میلادی است.
در طی سال‌های گذشته، شواهد فیزیکی زیادی به فرازمینی‌ها نسبت داده شده است. در سال ۱۹۵۷ ماهیگیری آرژانتینی که ادعا می‌کرد شاهد انفجار فوق‌العاده درخشان یک دیسک پرنده بوده است، قطعه‌ای فلزی از آن را به‌همراه داشت که آزمایش‌ها نشان دادند آلیاژی بر پایه‌ی آلومینیوم و فلزی ناشناخته است. در آزمایش‌های بعدی فلز ناشناخته منیزیم بسیار خالصی شناخته شد که امکان تولید آن توسط انسان وجود ندارد. در حادثه‌ای دیگر مزرعه‌داری که شاهد انفجاری بزرگ در میان ابرها بود مقداری مایع بنفش رنگی پیدا می‌کند که آزمایش‌ها عناصر اصلی آن را آلومینیوم، سیلیکون و آهن مشخص می‌کند؛ اما منبع و چگونگی ساخت آن هنوز ناشناخته است. در حادثه‌ای دیگر مردی که ادعا می‌کرد اتفاقی یک سفینه‌ی بیگانه را دیده و به آن دست زده است با سوختگی به بیمارستان مراجعه می‌کند. باتوجه‌به نوع تاول‌ها و حجم سوختگی پزشکان منشا آن را سوختگی به‌علت تابش قوی اشعه‌ی گاما یا ایکس اعلام می‌کنند.
به‌نظر شما این شواهد برای اثبات حیات فرازمینی کافی است؟ آیا شما شواهد دیگری مبنی بر وجود فرازمینی‌ها می‌شناسید؟
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها