برای سفرهای عادی بین زمین و مریخ زمان زیادی لازم است. بنابراین گزینه‌ی احتمالی دیگر می‌تواند کمک گرفتن از جاذبه‌ی سیاره‌ی سومی مثل زهره باشد.
به نظر می‌رسد تمام سفرهای فضایی انسان به مریخ ختم می‌شوند. ده‌ها سال است مریخ پس از ماه، به‌عنوان هدف دوم سفرهای سرنشین‌دار انتخاب شده است؛ اما شاید نیاز باشد فضانوردها برای رسیدن به مریخ در ابتدا به زهره بروند. به گفته‌ی نوآم آیزنبرگ، زمین‌شناس سیاره‌ای دانشگاه جانز هاپکینز:
اگر از زهره برای رسیدن به مریخ یا رسیدن به زمین از مقصد مریخ کمک بگیریم، سفرهای فضایی کم‌هزینه‌تر و سریع‌تر خواهند بود.
آیزنبرگ یکی از مجموعه دانشمندان و مهندسانی است که از مأموریت سرنشین‌دار به مریخ از مسیر زهره دفاع می‌کند. این گروه پژوهشگرها در حال کار روی مقاله‌ای با همین موضوع هستند. بر اساس این مقاله، استفاده از زهره به‌عنوان سکوی پرتاب به مریخ تنها یک انتخاب نیست، بلکه بخشی اجتناب‌ناپذیر از مأموریت‌های سرنشین‌دار به مقصد مریخ است. به گفته‌ی کربای رونیون، دانشمند سیاره‌ای دانشگاه جانز‌هاپکینز و یکی از دانشمندان پژوهش: «راه رسیدن به مریخ از زهره می‌گذرد.»
برای سفر بین زمین و مریخ دو گزینه وجود دارد. اولین و ساده‌ترین گزینه، مأموریت تقارن است در این سفر وقتی دو سیاره (زمین و مریخ) تراز باشند، فضاپیما بین آن‌ها حرکت می‌کند. پس از رسیدن به مریخ، فضانوردها باید منتظر تراز مجدد این سیاره با زمین بمانند تا بتوانند به خانه برگردند. این انتظار می‌تواند به اندازه‌ی یک سال و نیم طول بکشد.
دومین گزینه، مأموریت تقابل است. در این مأموریت فضانوردها برای سفر به مریخ یا بازگشت از آن باید از زهره عبور کنند تا بتوانند از جاذبه‌ی این سیاره کمک بگیرند. کمک گرفتن از جاذبه‌ی زهره می‌تواند به شکل چشمگیری انرژی موردنیاز سفر را کاهش دهد و باعث صرفه‌جویی در سوخت، وزن و هزینه شود. به گفته‌ی پاول بیرن، زمین‌شناس سیاره‌ای دانشگاه ایالتی کالیفرنیای شمالی و یکی از پژوهشگران ایده‌ی زهره: «بهتر است برای رسیدن به مریخ از جاذبه‌ی زهره کمک بگیریم.»
مأموریت تقارن، شاید روی کاغذ به نظر ساده برسد؛ اما فرصت‌های چنین مأموریتی اندک هستند. مدارهای مریخ و زمین هر ۲۶ ماه یک بار برای چنین مأموریت‌هایی تراز می‌شوند. در حالی که فرصت مأموریت تقابل هر نوزده ماه یک بار تکرار می‌شود.
در مأموریت‌های تقابل، مدت اقامت در مریخ کاهش می‌یابد. فضانوردها می‌توانند به سفرهای کوتاه یک ماهه بروند. در حالی که مدت اقامت فضانوردان در مأموریت تقارن ممکن است یک سال و نیم به طور بینجامد. با اینکه زمان واقعی پرواز در مأموریت‌های تقابل بیشتر است، با کمک گرفتن از زهره برای رسیدن به مریخ، سفر بازگشتی به زمین به اندازه‌ی یک سال جلو می‌افتد. علاوه بر این، در مأموریت تقابل، در صورتی که چیزی اشتباه پیش برود، می‌توان برنامه را تغییر داد و در مدت کمتری به زمین بازگشت. به گفته‌ی رونیون:
با چنین مأموریتی می‌توان سفر به مریخ را آسان کرد. این تغییر برای سلامت فضانوردان هم مفید است.
آیزنبرگ و همکاران او زهره را صرفا به عنوان مسیر عبور نمی‌بینند بلکه آن را مقصدی ارزشمند هم می‌دانند. به گفته‌ی بیرن: «می‌توان با یک مأموریت به بررسی دو سیاره پرداخت.» کاوشگرهای رباتیک می‌توانند داده‌های ارزشمندی را از زهره به دست بیاورند؛ اما دانشمندان معتقدند بازدید از زهره با فضاپیمایی سرنشین‌دار می‌تواند احتمالات جدیدی را مطرح کند. به گفته‌ی مارتا گیلمور، زمین‌شناس سیاره‌ای دانشگاه وسلیان (او در این پژوهش مشارکتی نداشته است): «انسان در واکنش به شواهد بهتر از ربات عمل می‌کند.» به لطف مدت زمان سفر کوتاه بین زمین و زهره، فضانوردها در این مسیر با مشکل تأخیر روبه‌رو نخواهند شد. به گفته‌ی رونیون:
سرنشین‌ها می‌توانند با ابزار مجازی، به کنترل آنی سطح‌نشین‌ها و کاوشگرها در جو زهره بپردازند. معمولا کنترل کاوشگرهای رباتیک از مرکز زمین کار ساده‌ای نیست.
تیم پژوهشی به دنبال هدایت پهپادهایی بر فراز زهره هستند. طبق شواهد ناسا در حال برنامه‌ریزی برای مأموریتی از نوع تقابل است. ناسا در ماه آوریل به مأموریت‌های دوساله‌ی مریخ به عنوان یکی از اهداف آینده‌ی خود اشاره کرد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها