پردازنده گرافیکی یکپارچه Xe در رقابت با پردازنده مستقل GeForce MX350 رویت شد

اطلاعات جدیدی که از پردازنده‌های گرافیکی یکپارچه‌ی اینتل Xe رویت شده، آن‌ها را در رقابت با پردازنده‌ی مستقل انویدیا MX350 در وضعیت مناسبی نشان می‌دهد.

پردازنده‌های جدید اینتل تایگر لیک، اولین تراشه‌هایی خواهند بود که از پردازنده‌ی یکپارچه‌ی گرافیکی Xe بهره می‌برند. اطلاعات جدیدی از بنچمارک OpenCL Geekbench منتشر شده است که امتیاز گرافیکی پردازنده‌ Core i7-1165G7 را در وضعیتی عالی نشام می‌دهد. امتیاز ۵۹،۸۴۵ در پردازش گرافیکی نشان می‌دهد که تراشه‌ی اینتل، توانایی رقابت جدی و نزدیک را با محصولات حرفه‌ا‌ی انویدیا و AMD در این دسته دارد.

پردازنده‌ی میان‌رده‌ی اینتل، ازلحاظ توان پردازشی، امتیاز میانگین پردازنده‌ی Nvidia MX350 را با حدود ۱۷ درصد برتری، شکست می‌دهد. باتوجه‌به اینکه پردازنده‌ی انویدیا، از ۲ گیگابایت حافظه‌ی VRAM بهره می‌برد، برتری پردازنده‌‌ اینتل، قابل‌توجه به‌نظر می‌رسد. فراموش نکنید که پردازنده‌ی G7 اینتل، یک پردازنده‌ی مرکزی با بهره‌گیری از GPU یکپارچه است که از حافظه‌ی رم اختصاصی بهره نمی‌برد. نکته‌ی قابل‌توجه اینکه هر دو پردازنده، توان طراحی گرمایی ۲۵ وات دارند. پردازنده‌ی Core i7-1165G7 یک پردازنده‌ی چهار هسته‌ای مجهز به هشت رشته‌ی پردازشی مبتنی بر معماری هسته‌ای Willow Cove است.

با وجود اینکه پردازنده‌ی اینتل، محصول انویدیا را تاحدودی شکست می‌دهد، اما مقایسه‌ی این دو تراشه را نمی‌توان منطقی و مناسب دانست. AMD با عرضه‌ی پردازنده‌های یکپارچه (APU) سری رایزن ۴۰۰۰، به‌نوعی MX350 را شکست داد. محصولات یکپارچه‌ی تیم قرمز، کارایی عالی را در هر دو بخش پردازنده‌ی مرکزی و گرافیکی ارائه می‌کنند و قیمتی برابر با رقبا دارند. درنتیجه باید پردازنده‌ی گرافیکی یکپارچه‌ی اینتل را به‌جای MX350 با پردازنده‌ی یکپارچه‌ی AMD مقایسه کنیم.

ازلحاظ تئوری و روی کاغذ، پردازنده‌ی اینتل محصول AMD را هم شکست می‌دهد. پردازنده‌ی گرافیکی AMD، بین ۳۸۴ و ۵۱۲ هسته‌ی سایه‌زن و سرعت ۱۶۰۰ مگاهرتز دارد. درمقابل، Xe با دارا بودن ۷۶۸ هسته و سرعت ۱۳۰۰ مگاهرتزی احتمالا پیروز رقابت خواهد بود. در بنچمارک OpenCL، امتیاز میانگین ۳۸،۰۰۰ برای پردازنده‌ رایزن 4600U ثبت می‌شود. پردازنده‌های Ryzen 4700U و Ryzen 4800U نیز به‌ترتیب امنیازهای ۴۰،۱۰۰ و ۴۴،۰۰۰ را دریافت می‌کنند. درنتیجه حتی اگر امتیاز نزدیک به ۶۰،۰۰۰ پردازنده‌ی Xe را کمی اغراق‌شده هم بدانیم، باز هم اینتل پیروز می‌شود.

درنهایت می‌دانیم که اعداد و ارقام مشخصات فنی و نتایج بنچمارک OpenCL بسیار کلی هستند. اینتل اغلب در چنین دسته‌بندی‌هایی پیروز می‌شود و حتی زمانی‌که AMD در کارکردهای دنیای واقعی عملکرد بهتری دارد، ازلحاظ تئوری اینتل قوی‌تر به‌نظر می‌رسد. درحال‌حاضر تنها می‌توان ادعا کرد که پردازنده‌ی اینتل Xe توانایی رقابت جدی با محصولات تیم سبز و قرمز را دارد، اما هنوز پیروز نهایی رقابت نیست.

در بخش CPU پردازنده‌های یکپارچه‌ی AMD و اینتل، کمی ابهام درنتیجه‌گیری قدرت و کارایی وجود دارد. AMD اکنون برتری قابل‌توجهی در بخش پردازنده‌های مرکزی دارد. پردازنده‌های هیبریدی رایزن ۴۰۰۰، تا هشت هسته‌ی پردازشی را به کاربر ارائه می‌کنند، درحالی‌که تایگرلیک حداکثر چهار هسته‌ی پردازشی دارد. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که آیا معماری Willow Cove می‌تواند Zen 2 را با تعداد هسته‌ی کمتر، شکست دهد؟ برای دریافت پاسخ تنها باید منتظر نتایج عملکردی تراشه‌ها در دنیای واقعی باشیم.