شناخت بیماری ADHD به زبان ساده

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی شایع است که افراد را در هر سنی به ویژه کودکان تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای تمرکز، کنترل تکانه ها و مدیریت رفتار خود تأثیر بگذارد. در این مقاله، توضیح ساده ای در مورد ADHD، علائم آن، علل بالقوه و گزینه های درمانی موجود ارائه خواهیم داد.

ADHD چیست؟

ADHD یک بیماری مبتنی بر مغز است که بر عملکردهای اجرایی فرد از جمله توجه، کنترل تکانه و حافظه فعال تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به ADHD ممکن است تمرکز بر روی وظایف، پیروی از دستورالعمل ها و سازماندهی را دشوار بدانند. این وضعیت نتیجه تنبلی یا فقدان انضباط نیست، بلکه یک تفاوت عصبی زیستی است که بر نحوه پردازش اطلاعات توسط مغز تأثیر می گذارد.

انواع ADHD

1. ارائه عمدتاً بی توجه: افراد مبتلا به این نوع ADHD عمدتاً با توجه و تمرکز دست و پنجه نرم می کنند. آنها ممکن است در انجام وظیفه، سازماندهی فعالیت ها و پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشند.

2. ارائه عمدتاً بیش فعال- تکانشی: این نوع با بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود. افراد ممکن است احساس بی قراری، بی قراری و بی قراری کنند و بدون فکر کردن به عواقب آن اقدام کنند.

3. ارائه ترکیبی: این شایع ترین نوع ADHD است که در آن افراد ترکیبی از علائم بی توجهی و بیش فعالی- تکانشی را تجربه می کنند.

علل ADHD

علل دقیق ADHD به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی در این امر نقش دارند. برخی از عوامل بالقوه ای که ممکن است در ایجاد ADHD نقش داشته باشند عبارتند از:

1. ژنتیک: ADHD تمایل دارد در خانواده ها ایجاد شود که نشان دهنده یک جزء ژنتیکی است. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به ADHD باشد، خطر ابتلا به این بیماری ممکن است بیشتر باشد.

2. ساختار و عملکرد مغز: تفاوت در مناطق خاص مغز و فعالیت انتقال دهنده های عصبی ممکن است به علائم ADHD کمک کند.

3. عوامل محیطی: عواملی مانند قرار گرفتن در معرض سموم، استعمال دخانیات یا الکل توسط مادر در دوران بارداری و زایمان زودرس ممکن است احتمال ADHD را افزایش دهند.

علائم ADHD

علائم ADHD می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و ممکن است در طول زمان تغییر کند. علائم شایع ADHD عبارتند از:

1. بی توجهی: مشکل در حفظ توجه در حین انجام وظایف، اشتباهات بی دقت و به راحتی منحرف شدن.

2. بیش فعالی: بی قراری مداوم، بی قراری و مشکل در نشستن در صورت لزوم.

3. تکانشگری: عمل بدون فکر کردن به عواقب، قطع حرف دیگران و مشکل در انتظار نوبت.

4. فراموشی: گم شدن یا جا انداختن مکرر اقلامی مانند کلید، تلفن و وسایل مدرسه.

5. مدیریت ضعیف زمان: مشکل در برنامه ریزی و تکمیل وظایف در یک بازه زمانی تعیین شده.

6. مبارزه با نظم: مشکل در مرتب و منظم نگه داشتن وسایل و فضاهای زندگی.

گزینه های درمانی برای ADHD

در حالی که هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد، چندین روش درمانی می توانند به طور موثر علائم را مدیریت کرده و عملکرد روزانه را بهبود بخشند. رایج ترین رویکردها عبارتند از:

1. رفتار درمانی: رویکردی ساختاریافته و منسجم که رفتارهای مثبت را تقویت می کند و راهبردهای مقابله ای را برای مدیریت تکانشگری و بی توجهی می آموزد.

2. دارو: داروهای محرک اغلب برای کمک به بهبود تمرکز و توجه در افراد مبتلا به ADHD تجویز می شوند. داروهای غیر محرک نیز به عنوان درمان جایگزین یا کمکی در دسترس هستند.

3. حمایت والدین و آموزشی: مشارکت دادن والدین، معلمان و مراقبان در فرآیند درمان می تواند با ایجاد یک محیط حمایتی، سود زیادی برای افراد مبتلا به ADHD داشته باشد.

4. اصلاح شیوه زندگی: ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و خواب کافی می تواند نقش مهمی در مدیریت علائم ADHD داشته باشد.

نتیجه

ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که بر توجه، کنترل تکانه و رفتار تأثیر می گذارد. تشخیص زودهنگام علائم و جستجوی حمایت و درمان مناسب ضروری است. با درک ماهیت ADHD و پرداختن به آن با ترکیبی از درمان‌ها، داروها و تنظیم‌های سبک زندگی، افراد مبتلا به ADHD می‌توانند زندگی کاملی داشته باشند، به پتانسیل خود دست یابند و به اهداف خود برسند. اگر مشکوک هستید که شما یا کسی که می شناسید ممکن است ADHD داشته باشد، برای ارزیابی مناسب و راهنمایی شخصی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
ما می توانیم به شما کمک کنیم ! با کلینیک BrainHub امارات تماس بگیرید و صندلی خود را رزرو کنید! متخصصان ما می توانند به شما کمک کنند.