برخی از نشانه های آخرالزمان در کلام ائمه علیه السلام

نشانه های ظهور در احادیث ائمه علیه السلام

احادیثی از ائمه درباره درباره آخرالزمان

امام باقر (ع) فرمود:
« برای مهدی ما، دو نشانه است که از زمانی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق فرمود، سابقه ندارد:خسوف در شب اول ماه رمضان و کسوف در نیمه همان ماه. و این دو از زمانیکه خداوند آسمان ها و زمین را خلق نموده است ،[ این چنین ] وجود نداشته است.» منتخب الاثر، ص 444

امام صادق (ع) فرمود:
« اذا نادی مناد من السماء ان الحق فی آل محمد صلی الله علیه و آله فعند ذلک یظهر المهدی علی افواه الناس ویشربون حبه، ولایکون لهم ذکر غیره; هر گاه گوینده ای از آسمان ندا دهد که حق با اولاد محمد صلی الله علیه و آله وسلم است، در آن زمان ، ظهور مهدی (ع) به سر زبانها می افتد، و همه[ شراب] دوستی او می نوشند و غیر او را یاد نمی کنند.»

امام صادق (ع) فرمود:
«خروج الثلاثة، الخراسانی والسفیانی والیمانی فی سنة واحدة فی شهر واحد، فی یوم واحد ولیس فیها رایة باهدی من رایة الیمانی یهدی الی الحق.
خروج سه کس: قیام خراسانی و سفیانی و یمانی، در یک سال و در یک ماه و یک روز خواهد بود و در این میان، هیچ پرچمی به اندازه پرچم یمانی، به حق و هدایت دعوت نمی کند.»

رسول خدا فرمود:
در جایی ديگر در بحارالانوار جلد 52 ص190 پیامبر فرمود: زمانی برسد که از قرآن جز رسم الخطی و از دین اسلام جز نامی برای مسلمانان نماند، آنچنانکه گروهی به دین خدا در جهان خوانده شوند در حالیکه همین گروه از هرکسی از دین اسلام دورتر باشند. مسجدهاشان از حیث ساختمان آباد ولی از نظر هدایت، خراب باشد.
در میان مردمانشان قرآن و اهل آن در اقلیت باشند. مومنانشان در میان مردم باشند ولی در میان آن ها نباشند، با مردم باشند ولی براستی با مردم نباشند، چون هدایت با ضلالت همراه نیست گرچه در کنار یکدیگر باشند.

رسول خدا فرمود:
در آن روزگار است که خداوند، آن ها را به چهار بلا مبتلا سازد. اول:تجاوز به ناموسشان و دوم:هتک حرمت از ناحیه زورمندان و ثروتمندانشان، سوم:خشک سالی، چهارم:ظلم و ستم از جانب زمامداران و قاضیان. اصحاب از سخنان آن حضرت سخت به شگفت آمدند و گفتند: یا رسول الله! مگر آن ها بت پرست هستند؟ پیامبر فرمود:آری هر پول و درهمی به نزد آن ها بتی است که در حد پرستش به آن تعلق خاطر دارند.

امام صادق علیه السلام فرمود:
امام صادق (ع) به یکی از یاران خویش فرمود: « هر گاه دیدی، حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند؛ ظلم و ستم فراگیر شده است؛ قرآن فرسوده و بدعت هایی از روی هوا و هوس، در مفاهیم آن آمده است؛ دین خدا (عملاً) توخالی شده، شبیه ظریفی که آن را واژگون سازند؛ طرفداران و اهل باطل بر اهل حق پیشی گرفته اند؛ کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمی شود و بدکاران بازخواست نمی شوند، مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند، فرد بدکار دروغ گوید و کسی دروغ و نسبت ناروای وی را رد نمی کند؛ کودکان به بزرگان احترام نمی گذارند؛ قطع پیوند خویشاوندی شود؛ بدکاران را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او بر نگردد؛ نوجوانان پسر همان کنند که زنان می کنند؛ زنان با زنان ازدواج کنند؛ انسانها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف می کنند و کسی مانع نمی شود.

افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤمن، به خدا پناه می برند؛ مداحي دروغین از افراد، زیاد شود، همسایه همسایه خویش را اذیت می کند و از آن جلوگیری نمی شود؛ کافر بخاطر سختی مؤمن، شاد است؛ شراب را آشکار را می آشامند و برای نوشیدن آن کنار هم می نشینند و از خداوند متعال نمی ترسند؛ کسی که امر به معروف می کنند، خوار و ذلیل است؛ آدم بدکار، در آنچه آن را خداوند دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است؛ اهل قرآن و دوستان آن ها خوارند. راه نیک بسته و راه بد باز است؛ خانه کعبه تعطیل شده و به تعطیلی آن دستور داده می شود؛ انسان به زبان می گوید، ولی عمل نمی کند؛ مؤمن خوار و ذلیل شمرده شود؛ بدعت و زنا آشکار شود؛ مردم به شهادت و گواهی ناحق اعتماد کنند؛ حلال حرام شود و حرام حلال شود.

دین طبق میل اشخاص معنی شود و کتاب خدا و احکام آن تعطیل می شود؛ جرات بر گناه آشکار می شود و ديگر کسی برای انجام آن منتظر تاریکی شب نگردد؛ مؤمن نتواند نهی از منکر کند مگر در قلبش؛ ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج شود؛ سردمداران به کفر نزدیک شوند و از نیکو کاران دور شوند؛ والیان در قضاوت رشوه بگیرند،

آشکارا قمار بازي می شود؛ مشروبات الکلی بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش می شود؛ در گفتن سخن باطل و دروغ با هم رقابت کنند؛ مسجد طلاکاری (زینت داده شود؛ حج و جهاد برای خدا نیست؛ آلات موسیقی و لهو و در مدینه و مکه آشکار می شود؛ علائم آسمانی آشکار شوند و کسی از آن نگران نشود؛ پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد شود؛ به وسیله شراب بیمار را مداوا و برای بهبودی آن را تجویز کنند؛ وقت در اول نمازها را سبک بشمارند؛ مسجدها پر است از کسانی که از خدا نترسند و غیبت هم کنند؛ برای اذان و نماز مزد می گیرند.»

گردآوری: بخش مذهبی