چگونه بفهمم کودکم رفتار عادی و نرمالی دارد؟

برخی از تفاوت های رفتاری کودکان ناشی از تربیت خود والدین است

شیوه های مختلف فرزندپروری متفاوت است که این امر می تواند بر رفتار و رشد کودک تأثیر بگذارد. والدین اغلب در تفاوت بین رفتار عادی و مشکلات رفتاری کودک مشکل دارند.

آیا کودکم رفتار عادی و نرمالی دارد؟
مفهوم رفتار به خودی خود فاقد هر ارزشی است؛ نه مثبت است نه منفی. تنها با توجه به خصوصیات فردی انسان می توان رفتار او را ارزش گذاری کرد. جامعه همان طور که بر رفتار بزرگسالان نظارت دارد بر رفتار کودکان نیز نظارت دارد.

والدین اغلب در تفاوت بین رفتار عادی و مشکلات رفتاری کودک مشکل دارند، در واقع تفاوت بین رفتار طبیعی و غیر طبیعی همیشه روشن نیست و چیزی که در این مورد تاثیرگذار است بستگی به سطح رشد کودک دارد که سبب می شود یک رفتار در کودکی کم سن و سال عادی تلقی شود ولی برای کودکی که بزرگتر است رفتاری ناپسند تشخیص داده شود.

همچنین رفتار "عادی" تا حدودی با بستری که در آن رخ می دهد - یعنی با توجه به موقعیت و زمان خاص و همچنین ارزش ها و انتظارات خاص خانوادگی کودک و پیشینه فرهنگی و اجتماعی مشخص می شود.

انواع رفتار کودک بر اساس واکنش والدین در برابر آنها
1- رفتارهایی که خوب هستند و از طرف والدین تائید می شوند.
اینها ممکن است شامل انجام کارهای خانه ، مؤدب بودن و انجام کارها و کمک به پدربزرگ و مادربزرگ ها و ... باشد.

2- رفتارهایی که تحت شرایط خاصی تحمل می شوند.
مانند اوقات بیماری (والدین یا فرزند) یا استرس (استرس موقع تولد خواهر و برادر جدید). این نوع رفتارها ممکن است، شامل انجام ندادن کارها، رفتارهای واپس گرایانه (مانند کودکانه صحبت کردن)، یا بیش از حد خود محور بودن باشد.

3- رفتارهایی که از طرف والدین تحمل و تائید نمی شوند.
 این نوع رفتارها شامل اقداماتی می شوند که برای سلامت جسمی ، عاطفی یا اجتماعی کودک ، اعضای خانواده و دیگران مضر هستند. آنها ممکن است در رشد فکری کودک اختلال ایجاد کنند. این رفتارها ممکن است توسط قانون، اخلاق، دین و یا موارد اخلاقی ممنوع باشد. اینها ممکن است شامل رفتارهای بسیار پرخاشگرانه یا مخرب مانند نژادپرستی آشکار یا تعصب، سرقت، سیگار کشیدن یا سوء مصرف مواد ، عدم موفقیت در مدرسه یا یک رقابت شدید با خواهر و برادر باشد.

رفتارهای پرخاشگرانه از جمله رفتارهایی که والدین حتما باید در برابر آن واکنش نشان دهند

واکنش والدین در برابر مشکلات رفتاری کودک
بیشتر اوقات والدین بیش از حد نسبت به تغییر جزئی، عادی و کوتاه مدت رفتار فرزندشان ، واکنش نشان می دهند. در حالت افراطی دیگر ، آنها ممکن است یک مشکل جدی را نادیده بگیرند. آنها همچنین ممکن است به دنبال پاسخ های سریع و ساده برای مشکلات پیچیده باشند. همه این پاسخ ها ممکن است مشکل ایجاد کنند یا زمان حل یک مشکل را طولانی تر کنند.

برخی رفتار های کودکان ناشی از رفتار والدین است
برخی از تفاوت های رفتاری کودکان ناشی از تربیت خود والدین است. آنها ممکن است والدین بسیار سختگیر و یا بسیار راحتی باشند و انتظارات فرزندانشان نیز بر همین اساس دنبال می شود. هنگامی که والدین احساس می کنند که مردم برای رفتارهای فرزندشان آنها را قضاوت می کنند، رفتارشان تغییر می کند. این منجر به پاسخ متناقض والدین می شود، چه بسا رفتاری را در خانه تحمل كنند ولی برای سر زدن همان رفتار از کودکشان در ملاء عام شرمنده باشند.

خلق و خوی والدین و فشار کاری روزانه در تفسیر رفتار کودک تاثیر گذار است
والدینی که راحت طلب هستند ممکن است طیف گسترده ای از رفتار کودکشان را به عنوان یک رفتار عادی بپذیرند و واکنشی در برابر آنها از خود نشان ندهند ولی والدینی که  قاطع تر هستند سریع نسبت به یک رفتار غیرعادی فرزندشان واکشن نشان می دهند و والدینی که مشکل مالی و یا مشکلات زناشویی دارند معمولا نستب به رفتار فرزندشان حساس تر هستند به اصطلاح خیلی زود عصبی شده و از کوره در می روند. پس می توان نتیجه گرفت شیوه های مختلف فرزندپروری متفاوت است که بر رفتار و رشد کودک تأثیر می گذارد.

سخن پایانی
وقتی رفتار فرزندان پیچیده و چالش برانگیز است و رفتارهای نابهنجار او تقریبا دائمی شده است و دیگر نمی توانید با رفتار خود او را کنترل و یا تحت تاثیر قرار دهید بهتر است با یک مشاور یا روانشناس کودک صحبت کنید تا بتوانید مشکلات رفتاری فزرندتان را اصلاح کنید.

گردآوری: بخش کودکان