مجموعه‌ای قابل توجه از نمونه‌های اولیه پهپادها توسط گروهی از دانشگاه توکیو پیچیدگی پهپادهای چند ملخی را به سطح بالاتری ارتقا دادند. این ربات‌های پرنده قادرند شکل ساختاری خود را در هوا تغییر دهند و قابلیت‌های بی‌سابقه‌ای از خود به نمایش بگذارند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، این ربات‌ها به صورت چندبخشی ساخته می‌شوند و هر بخش دارای پیشران واحد مخصوص به خود است که به لطف سیستم‌های گیمبال چند محوره قادر به هدایت نیروی رانش در هر جهتی است. بخش‌ها به هم متصل شده‌اند، اما می‌توانند در جهات مختلف حرکت کنند. این تیم بر روی نحوه هماهنگ کردن همه این سیستم‌های پیشران در لحظه حتی با تغییر شکل ساختار در حین پرواز، کار کرده است. این مفهوم در ابتدا از اژدهایان در حال پرواز و روشی که این جانوران افسانه‌ای می‌توانستند بدن خود را به آرامی در هوا حرکت دهند، الهام گرفته شده بود.
مدیر پروژه و دستیار پروفسور موجو ژائو(Moju Zhao) می‌گوید: من اهل چین هستم و زمانی که کودک بودم همیشه رویای اژدها را در سر می‌پروراندم. ربات‌های الهام‌گرفته از زیست‌شناسی زیادی وجود دارند، مردم سگ‌ها و گربه‌های رباتیک می‌سازند. اژدها یک حیوان واقعی نیست، اما نوعی نماد مقدس در آسیا است. این ربات را به عنوان یک بازوی انسانی در حال پرواز تصور کنید که در هوا فعالیت می‌کند. برای تعویض یک لامپ، یا باز کردن یک در مانند یک بازوی انسان. همچنین می‌توان تصور کرد که این ربات می‌تواند مانند یک مار تغییر شکل دهد و از فضاهای بسیار باریک عبور کند.
در ویدیوی زیر ربات «اژدها» این تیم را می‌توان مشاهده کرد. این پهپاد کمی لرزان و کمی کند است، اما با توجه به پیچیدگی کنترل یک هواپیمای چند پیشرانی که به طور مداوم شکل و جهت ساختاری خود را تغییر می‌دهد، عملکرد آن بسیار چشمگیر است. این ربات شروع به انجام وظایف اساسی، مانند هل دادن و کشیدن اشیا تا وزن یک کیلوگرم می‌کند.
این تیم چندین سال است که بر روی ربات اژدها کار می‌کند. اکنون، آن‌ها پهپاد عجیب‌تری در قالب ربات عنکبوت «SPIDAR» ارائه کرده‌اند.
«SPIDAR» یک ربات چهارپا با مفاصلی در لگن و زانوها است. این مفاصل برای کمک به حرکت به موتور ضعیفی مجهز شده‌اند، اما این تیم تلاش کرده تا موتورهای اضافی را با استفاده از واحدهای پیشران پهپادها در هر بخش به حداقل برساند. این پیشران‌ها برای حرکت پاها و همچنین برای بلند کردن کل وزن ۱۵ کیلوگرمی این ساختار در هوا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
همانطور که در فیلم زیر دیده می‌شود، آن چه که در نهایت با آن مواجه می‌شوید یک ربات عنکبوتی بسیار کند و پر سر و صدا است که پاهایش در این مرحله ضعیف و لرزان به نظر می‌رسند. همچنین به نظر می‌رسد که این ربات برای ماندن در هوا سخت تلاش می‌کند و ارتعاشات در میان واحدهای پیشران به وضوح یک مشکل است. این ربات می‌تواند ۲۰ دقیقه با باتری فعلی خود راه برود یا به مدت ۹ دقیقه پرواز کند.
واضح است که اینها نمونه‌های بسیار اولیه هستند اما این یک مفهوم جذاب با پتانسیل ایجاد ربات‌های پرنده قابل توجه و مفید با قابلیت‌ها و اشکالی است که مشابه آن‌ها را در طبیعت ندیده‌ایم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها