اگر پشه ها نباشند چه می شود؟

شاید ریشه‌کن شدن پشه‌های مزاحم، ایده خوبی به نظر برسد اما این کار می‌تواند پیامدهای ناگواری را برای اکوسیستم طبیعی به همراه داشته باشد.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیوساینتیست، پشه‌ها منبع غذایی اصلی برای بسیاری از گونه‌های پرندگان و خفاش‌ها هستند. لاروهای پشه‌ نیز به طور منظم توسط ماهی‌های گوناگون ساکن آب شیرین و حشرات آبزی مانند "پشت‌شناگران"(Backswimmers)، "آسیابک‌ها"(Dragonflies) و "سوسک‌های غواص"(Diving Beetles) خورده می‌شوند.

مصرف‌کنندگان پشه به نوبه خود، غذا و سایر منابع را برای موجودات دیگر فراهم می‌کنند. برای نمونه، می‌توان به خفاش‌ها اشاره کرد که نقش مهمی در سلامتی اکوسیستم‌ غارها دارند. همچنین، خفاش‌ها با مصرف کردن بسیاری از آفات کشاورزی، به کنترل آنها کمک می‌کنند.

ریشه‌کن کردن پشه‌ها ممکن است انسان‌ها را برای مدت کوتاهی خوشحال کند اما نهایتا به دلیل داشتن مجموعه‌ای از پیامدهای منفی، به بسیاری از اکوسیستم‌ها آسیب می‌رساند زیرا گونه‌های بیشتری تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند. یک برنامه بهتر در این زمینه ممکن است ریشه‌کن کردن انگل‌های بیماری‌زا باشد که از پشه‌ها به عنوان ناقل استفاده می‌کنند.

ریشه‌کن کردن پشه‌ها قطعاً عواقبی خواهد داشت. در درجه نخست، این پرسش مطرح می‌شود که پشه‌ها چگونه از بین برده می‌شوند. سمپاشی، رایج‌ترین روش است و تحت تاثیر قرار گرفتن گونه‌هایی که مورد نظر نیستند، اجتناب‌ناپذیر است.

پرسش دوم این است که نبودن پشه‌ها چه تاثیری به همراه خواهد داشت. اگرچه ما عمدتا با عادت خون‌خواری پشه‌ها آشنا هستیم اما منبع غذایی اصلی آنها شهد گل است. خون فقط توسط گونه ماده و به منظور تامین پروتئین اضافی مورد نیاز برای تولید تخم مصرف می‌شود. آنها به واسطه مصرف شهد گل، به عنوان گرده‌افشان عمل می‌کنند.

یکی دیگر از پیامدهای بالقوه ریشه‌کن کردن پشه‌ها، تاثیر آن بر رفتار گونه‌های دیگر است. در مکان‌هایی که تعداد زیادی از حشرات گزنده در حال پرواز هستند، گاوها، اسب‌ها و سایر چرندگان بزرگ، بخش‌هایی از روز را در نواحی غبارآلود و عاری از پوشش گیاهی که در معرض باد قرار دارند، استراحت می‌کنند تا از گزند حشرات در امان باشند.

این امکان وجود دارد که از بین بردن حشرات گزنده، محدودیت‌های رفتاری را برای این چرندگان برطرف کند و به آنها امکان ‌دهد تا برای مدت طولانی‌تری در مناطقی که در حال حاضر به دلیل تراکم حشرات فقط برای مدت کوتاهی قابل تحمل هستند، بمانند. این موضوع ممکن است بر پوشش گیاهی تاثیر بگذارد.

مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۰ با عنوان "اکولوژی: جهانی بدون پشه‌ها"(Ecology: A world without mosquitoes) در مجله "نیچر"(Nature) به چاپ رسید، ایده‌ی ریشه‌کن کردن کامل پشه‌ها را مورد بحث قرار داد. این مقاله نهایتا نتیجه‌ گرفت که به نظر می‌رسد کارهایی وجود دارند که پشه‌ها آنها را انجام می‌دهند و سایر موجودات نمی‌توانند به همین خوبی از عهده انجام دادن آنها برآیند؛ به جز یک مورد که آن هم مکیدن خون است. آنها در مکیدن خون یک فرد و انتقال آن به فرد دیگر، کارآمد هستند و روشی ایده‌آل را برای انتشار میکروب‌های بیماری‌زا فراهم می‌کنند.