فناوری ذخیره اطلاعات ۵ بعدی ابداع شد

محققان انگلیسی فناوری ذخیره اطلاعات ۵ بعدی ابداع کرده اند که قادر است ۵۰۰ ترابایت را در یک دیسک به اندازه سی دی ذخیره کند. در این روش مدت ذخیره اطلاعات نیز افزایش یافته است.

به گزارش  مهر به نقل از نیواطلس، محققان دانشگاه ساوث همپتون انگلیس با استفاده از لیزرهای جدید به دستاوردی تازه ای در حوزه ذخیره سازی داده دست یافته‌اند که علاوه بر تراکم بالا، قابلیت آرشیو محتوا برای مدتی طولانی‌تر را دارد.

طبق اطلاعات موجود این فناوری می‌تواند ۵۰۰ ترابایت را در یک دیسک به اندازه سی دی ذخیره کند. مبدعان آن معتقدند می‌توان از این دستاورد برای ذخیره هر چیزی از اطلاعات برای موزه و کتابخانه گرفته تا داده‌هایی درباره دی ان ای فرد استفاده کرد.

این فناوری به نام ذخیره اپتیکال ۵ بعدی نام گرفته است. محققان دانشگاه ساوث همپتون نخست این فناوری را در سال ۲۰۱۳ میلادی رونمایی کردند و موفق شدند با استفاده از این فرمت یک فایل متنی ۳۰۰kb را ثبت و احیا کنند.

داده‌ها در این روش با استفاده از لیزر فمتوثانیه ای نوشته می‌شوند. این نوع لیزر پالس های قدرتمند اما بسیار کوتاه از نور را منتشر می‌کند و ساختارهای کوچک (در مقیاس نانو) را در شیشه هک می‌کند. این ساختارها حاوی اطلاعاتی درباره شدت و قطبی سازی اشعه لیزر و همچنین ابعاد سه بعدی آن هستند. به همین دلیل محققان آن را روش ذخیره داده ۵ بعدی نامیده‌اند.

در سال ۲۰۱۵ میلادی محققان از این فناوری برای ذخیره کپی‌های دیجیتال اسناد مهم مانند بیانیه جهانی حقوق بشر و غیره استفاده کردند. این روش برخلاف حافظه‌های سخت افزاری که نسبت به دمای بالا، رطوبت، میدان مغناطیسی حساس هستند، ثبات گرمایی بالایی دارد و در دمای اتاق طول عمر نامحدودی دارد.

در مرحله بعد یکی از چالش‌هایی که محققان به آن پرداختند، توانایی نوشتن داده با سرعت و تراکمی است که در دنیای واقعی خارج از آزمایشگاه کاربرد داشته باشد. آنها از یک پدیده اپتیکی به نام «تقویت میدان نزدیک» استفاده می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد ساختاری نانو با پالس های نوری ضعیف‌تر از لیزر فمتوثانیه به طور مستقیم تابیده شوند.

به این ترتیب می‌توان داده را با یک میلیون وکسل به ازای هر ثانیه نوشت که معادل ۲۳۰ kb داده یا بیش از ۱۰۰ صفحه متن به ازای هر ثانیه است. وکسل کوچک‌ترین جز ساختاری یک تصویر ۳ بعدی است و از این لحاظ، وکسل مشابه پیکسل است.

یوهائو لی در این باره می‌گوید: این روش جدید سرعت نوشتن داده را افزایش می‌دهد، بنابراین می‌توان ده‌ها گیگابایت داده را در بازه زمانی قابل قبولی نوشت. ساختار آن بسیار دقیق ظرفیت داده را ارتقا می‌دهد زیرا وکسل های بیشتری را می‌توان در یک واحد نوشت.